< Mga Awit 62 >
1 Sa Dios lamang naghihintay ng tahimik ang aking kaluluwa: sa kaniya galing ang aking kaligtasan.
Ki he Takimuʻa ko Situtuni, ko e Saame ʻa Tevita. Ko e moʻoni ʻoku tatali hoku laumālie ki he ʻOtua: ʻoku meiate ia hoku fakamoʻui.
2 Siya lamang ang aking kanlungan at aking kaligtasan: siya ang aking matayog na moog; hindi ako lubhang makikilos.
Ko ia pē ko hoku makatuʻu mo hoku fakamoʻui; ko hoku hūfanga ia; ʻe ʻikai faʻa ueʻi lahi au.
3 Hanggang kailan maghahaka kayo ng masama laban sa isang tao. Upang patayin siya ninyong lahat, na gaya ng pader na tumagilid, o bakod na nabubuwal?
ʻE fēfē hono fuoloa mo hoʻomou kei filioʻi kovi ki he tangata? ʻe tāmateʻi ʻakimoutolu kotoa pē: te mou hangē ko e ʻā kuo malele, mo e ʻā ʻoku tuʻu tetetete.
4 Sila'y nagsisisangguni lamang upang ibagsak siya sa kaniyang karilagan; sila'y natutuwa sa mga kasinungalingan: sila'y nagsisibasbas ng kanilang bibig, nguni't nanganunumpa sa loob. (Selah)
ʻOku nau fakakaukau ke tulaki hifo ia mei heʻene lelei: ʻoku nau fiemālie pe ʻi he loi: ʻoku nau tāpuaki ʻaki honau ngutu, ka ʻoku nau kape ʻi loto. (Sila)
5 Kaluluwa ko, maghintay kang tahimik sa Dios lamang; sapagka't ang aking pagasa ay mula sa kaniya.
ʻE hoku laumālie, ke ke tatali pe ki he ʻOtua; he ʻoku meiate ia ʻeku ʻamanaki lelei.
6 Siya lamang ang aking malaking bato at aking kaligtasan: siya'y aking matayog na moog; hindi ako makikilos.
Ko ia pe ko hoku makatuʻu mo hoku fakamoʻui: ko hoku hūfanga ia; ʻe ʻikai faʻa ueʻi au.
7 Nasa Dios ang aking kaligtasan at aking kaluwalhatian; ang malaking bato ng aking kalakasan, at ang kanlungan ko'y nasa Dios.
ʻOku ʻi he ʻOtua ʻa hoku fakamoʻui mo ʻeku fiefia: ko e makatuʻu ʻo hoku mālohi, mo hoku hūfanga ʻoku ʻi he ʻOtua.
8 Magsitiwala kayo sa kaniya buong panahon, kayong mga bayan; buksan ninyo ang inyong dibdib sa harap niya; Dios ay kanlungan sa atin. (Selah)
Falala maʻuaipē kiate ia; ʻakimoutolu ʻae kakai, lilingi homou loto ʻi hono ʻao: ko e hūfanga ʻae ʻOtua kiate kitautolu. (Sila)
9 Tunay na walang kabuluhan ang mga taong may mababang kalagayan, at ang mga taong may mataas na kalagayan ay kabulaanan: sa mga timbangan ay sasampa (sila) silang magkakasama ay lalong magaan kay sa walang kabuluhan.
Ko e moʻoni ko e meʻa vaʻinga pe ʻae kau tangata māʻulalo, pea ko e meʻa loi ʻae kau tangata māʻolunga: kapau ʻe ʻai ki he meʻa fakamamafa, ʻoku nau maʻamaʻa lahi hake kotoa pē ʻi he meʻa vaʻinga.
10 Huwag kang tumiwala sa kapighatian, at huwag maging walang kabuluhan sa pagnanakaw: kung ang mga kayamanan ay lumago, huwag ninyong paglalagakan ng inyong puso.
ʻOua naʻa falala ki he fakamālohi pea ʻoua naʻa viki ʻi he kaihaʻa: kapau ʻoku tupu ʻae koloa, ʻoua naʻa tuku homou loto ki ai.
11 Ang Dios ay nagsalitang minsan, makalawang aking narinig ito; na ang kapangyarihan ay ukol sa Dios:
Kuo folofola ʻae ʻOtua ʻo tuʻo taha; pea naʻe tuʻo ua ʻa ʻeku fanongo eni; ʻoku ʻi he ʻOtua ʻae mālohi.
12 Sa iyo naman, Oh Panginoon, ukol ang kagandahang-loob: sapagka't ikaw ay nagbabayad sa bawa't tao ayon sa kaniyang gawa.
Pea ʻoku ʻiate koe foki, ʻE ʻEiki, ʻae ʻaloʻofa: he ʻoku ke ʻange ki he tangata taki taha kotoa pē ʻo fakatatau ki heʻene ngāue.