< Mga Awit 52 >
1 Bakit ka naghahambog sa kasamaan, Oh makapangyarihang tao? Ang kagandahang-loob ng Dios ay palagi.
Nganong nagpasigarbo ka man sa paghimog kagubot, kusgan ka ba diay nga lalaki? Ang matinud-anong kasabotan sa Dios moabot matag adlaw.
2 Ang dila mo'y kumakatha ng totoong masama; gaya ng matalas na pangahit, na gumagawang may karayaan.
Ang imong dila naglaraw ug pagguba sama sa hait nga labaha, nga nanglimbong.
3 Iniibig mo ang kasamaan ng higit kay sa kabutihan; at ang pagsisinungaling kay sa pagsasalita ng katuwiran. (Selah)
Nahigugma ka sa daotan labaw pa sa maayo, ug sa pagpamakak kaysa sa pagsultig pagkamatarong. (Selah)
4 Iniibig mo ang lahat na mananakmal na salita, Oh ikaw na magdarayang dila.
Nahigugma ka sa pulong nga nagalamoy sa uban, ikaw nga malimbongong dila.
5 Ilulugmok ka ring gayon ng Dios magpakailan man, itataas ka niya, at ilalabas ka sa iyong tolda, at bubunutin ka niya sa lupain ng may buhay. (Selah)
Ang Dios usab magalaglag kanimo hangtod sa kahangtoran; kuhaon ka niya ug sakmiton ka sa imong tolda ug ibton ka gikan sa yuta sa mga buhi. (Selah)
6 Makikita naman ng matuwid, at matatakot, at tatawa sa kaniya, na magsasabi,
Ang mga matarong makakita usab niini ug mangahadlok; kataw-an nila siya ug moingon;
7 Narito, ito ang tao na hindi ginawang kaniyang katibayan, ang Dios; kundi tumiwala sa kasaganaan ng kaniyang mga kayamanan, at nagpakalakas sa kaniyang kasamaan.
“Tan-awa, mao kini ang tawo nga wala naghimo sa Dios nga iyang dalangpanan, apan nagsalig siya sa kadagaya sa iyang bahandi, ug kusgan siya sa dihang iyang giguba ang uban.”
8 Nguni't tungkol sa akin, ay gaya ako ng sariwang punong kahoy ng olibo sa bahay ng Dios: tumitiwala ako sa kagandahang-loob ng Dios magpakailan-kailan man.
Apan alang kanako, sama ako sa lunhaw nga kahoy nga olibo sa balay sa Dios; magsalig ako sa matinud-anong kasabotan sa Dios sa walay kataposan.
9 Ako'y magpapasalamat sa iyo magpakailan man, sapagka't iyong ginawa: at ako'y maghihintay sa iyong pangalan sapagka't mabuti, sa harapan ng iyong mga banal.
Magpasalamat ako kanimo sa walay kataposan tungod sa imong nabuhat. Magahulat ako sa imong ngalan, kay maayo kini, sa atubangan sa imong diosnon nga mga katawhan.