< Mga Awit 37 >

1 Huwag kang mabalisa dahil sa mga manggagawa ng kasamaan, ni managhili ka man sa kanila na nagsisigawa ng kalikuan.
A psalm for David himself. Be not emulous of evildoers; nor envy them that work iniquity.
2 Sapagka't sila'y madaling puputuling gaya ng damo, at matutuyong gaya ng sariwang damo.
For they shall shortly wither away as grass, and as the green herbs shall quickly fall.
3 Tumiwala ka sa Panginoon, at gumawa ka ng mabuti; tumahan ka sa lupain, at gawin mong kumain sa kaniyang pagkatapat.
Trust in the Lord, and do good, and dwell in the land, and thou shalt be fed with its riches.
4 Magpakaligaya ka naman sa Panginoon; at bibigyan ka niya ng nasa ng iyong puso.
Delight in the Lord, and he will give thee the requests of thy heart.
5 Ihabilin mo ang iyong lakad sa Panginoon; tumiwala ka rin naman sa kaniya, at kaniyang papangyayarihin.
Commit thy way to the Lord, and trust in him, and he will do it.
6 At kaniyang palalabasing gaya ng liwanag ang iyong katuwiran, at ang iyong kahatulan ay gaya ng katanghaliang tapat.
And he will bring forth thy justice as the light, and thy judgment as the noonday.
7 Ikaw ay magpahinga sa Panginoon, at maghintay kang may pagtitiis sa kaniya: huwag kang mabalisa ng dahil sa kaniya na gumiginhawa sa kaniyang lakad, dahil sa lalake na nagpapangyari ng mga masamang katha.
Be subject to the Lord and pray to him Envy not the man who prospereth in his way; the man who doth unjust things.
8 Maglikat ka ng pagkagalit, at bayaan mo ang poot: huwag kang mabalisa, iya'y maghahatid lamang sa paggawa ng kasamaan.
Cease from anger, and leave rage; have no emulation to do evil.
9 Sapagka't ang mga manggagawa ng kasamaan ay mangahihiwalay: nguni't yaong nagsipaghintay sa Panginoon, ay mangagmamana (sila) ng lupain.
For the evildoers shall be cut off: but they that wait upon the Lord shall inherit the land.
10 Sapagka't sangdali na lamang, at ang masama ay mawawala na: Oo, iyong uusisaing mainam ang kaniyang dako, at siya'y mawawala na.
For yet a little while, and the wicked shall not be: and thou shalt seek his place, and shalt not find it.
11 Nguni't ang maamo ay magmamana ng lupain, at masasayahan sa kasaganaan ng kapayapaan.
But the meek shall inherit the land, and shall delight in abundance of peace.
12 Ang masama ay kumakatha laban sa ganap, at pinagngangalit sa kaniya ang kaniyang mga ngipin.
The sinner shall watch the just man: and shall gnash upon him with his teeth.
13 Tatawanan siya ng Panginoon: sapagka't kaniyang nakikita na ang kaniyang kaarawan ay dumarating.
But the Lord shall laugh at him: for he foreseeth that his day shall come.
14 Hinugot ng masama ang tabak, at inihanda ang kanilang busog: upang ilugmok ang dukha at mapagkailangan, upang patayin ang matuwid sa paglakad:
The wicked have drawn out the sword: they have bent their bow. To cast down the poor and needy, to kill the upright of heart.
15 Ang kanilang tabak ay masasaksak sa kanilang sariling puso, at ang kanilang busog ay mababali.
Let their sword enter into their own hearts, and let their bow be broken.
16 Mainam ang kaunti na tinatangkilik ng matuwid, kay sa kasaganaan ng maraming masama.
Better is a little to the just, than the great riches of the wicked.
17 Sapagka't ang mga bisig ng masasama ay mangababali: nguni't inaalalayan ng Panginoon ang matuwid.
For the arms of the wicked shall be broken in pieces; but the Lord strengtheneth the just.
18 Nalalaman ng Panginoon ang kaarawan ng sakdal: at ang kanilang mana ay magiging sa magpakailan man.
The Lord knoweth the days of undefiled; and their inheritance shall be for ever.
19 Hindi (sila) mangapapahiya sa panahon ng kasamaan: at sa mga kaarawan ng kagutom ay mangabubusog (sila)
They shall not be confounded in the evil time; and in the days of famine they shall be filled:
20 Nguni't ang masama ay mamamatay, at ang mga kaaway ng Panginoon ay magiging gaya ng taba ng mga kordero: sila'y mangapupugnaw: sa usok mangapupugnaw (sila)
Because the wicked shall perish. And the enemies of the Lord, presently after they shall be honoured and exalted, shall come to nothing and vanish like smoke.
21 Ang masama ay humihiram, at hindi nagsasauli: nguni't ang matuwid ay nahahabag, at nagbibigay.
The sinner shall borrow, and not pay again; but the just sheweth mercy and shall give.
22 Sapagka't ang mga gayong pinagpala ng Panginoon ay mangagmamana ng lupain; at silang sinumpa niya ay mahihiwalay.
For such as bless him shall inherit the land: but such as curse him shall perish.
23 Ang lakad ng tao ay itinatag ng Panginoon; at siya'y nasasayahan sa kaniyang lakad.
With the Lord shall the steps of a man be directed, and he shall like well his way.
24 Bagaman siya'y mabuwal, hindi siya lubos na mapapahiga: Sapagka't inaalalayan siya ng Panginoon ng kaniyang kamay.
When he shall fall he shall not be bruised, for the Lord putteth his hand under him.
25 Ako'y naging bata, at ngayo'y matanda; gayon ma'y hindi ko nakita ang matuwid na pinabayaan, ni ang kaniyang lahi man ay nagpapalimos ng tinapay.
I have been young, and now am old; and I have not seen the just forsaken, nor his seed seeking bread.
26 Lahat ng araw ay nahahabag, at nagpapahiram; at ang kaniyang lahi ay pinagpapala.
He sheweth mercy, and lendeth all the day long; and his seed shall be in blessing.
27 Ikaw ay humiwalay sa kasamaan, at gumawa ka ng mabuti; at manahan ka magpakailan man.
Decline from evil and do good, and dwell for ever and ever.
28 Sapagka't iniibig ng Panginoon ang kahatulan, at hindi pinababayaan ang kaniyang mga banal; sila'y iniingatan magpakailan man: nguni't ang lahi ng masama ay mahihiwalay.
For the Lord loveth judgment, and will not forsake his saints: they shall be preserved for ever. The unjust shall be punished, and the seed of the wicked shall perish.
29 Mamanahin ng matuwid ang lupain, at tatahan doon magpakailan man.
But the just shall inherit the land, and shall dwell therein for evermore.
30 Ang bibig ng matuwid ay nangungusap ng karunungan, at ang kaniyang dila ay nagsasalita ng kahatulan.
The mouth of the just shall meditate wisdom: and his tongue shall speak judgment.
31 Ang kautusan ng kaniyang Dios ay nasa kaniyang puso, walang madudulas sa kaniyang mga hakbang.
The law of his God is in his heart, and his steps shall not be supplanted.
32 Inaabatan ng masama ang matuwid, at pinagsisikapang patayin niya siya.
The wicked watcheth the just man, and seeketh to put him to death,
33 Hindi siya iiwan ng Panginoon sa kaniyang kamay, ni parurusahan man siya pagka siya'y nahatulan.
But the Lord will not leave in his hands; nor condemn him when he shall be judged.
34 Hintayin mo ang Panginoon, at ingatan mo ang kaniyang daan, at ibubunyi ka upang manahin mo ang lupain: pagka nahiwalay ang masama, iyong makikita.
Expect the Lord and keep his way: and he will exalt thee to inherit the land: when the sinners shall perish thou shalt see.
35 Aking nakita ang masama sa malaking kapangyarihan, at lumalaganap na gaya ng sariwang punong kahoy sa kaniyang lupang tinubuan.
I have seen the wicked highly exalted, and lifted up like the cedars of Libanus.
36 Nguni't may dumaan at, narito, wala na siya: Oo, hinanap ko siya, nguni't hindi siya masumpungan.
And I passed by, and lo, he was not: and I sought him and his place was not found.
37 Tandaan mo ang sakdal na tao, at masdan mo ang matuwid: sapagka't may isang maligayang wakas sa taong may kapayapaan.
Keep innocence, and behold justice: for there are remnants for the peaceable man.
38 Tungkol sa mga mananalangsang, mangalilipol silang magkakasama: ang huling wakas ng masama ay mahihiwalay.
But the unjust shall be destroyed together: the remnants of the wicked shall perish.
39 Nguni't ang kaligtasan ng matuwid ay sa Panginoon: siya'y ang kanilang kuta sa panahon ng kabagabagan.
But the salvation of the just is from the Lord, and he is their protector in the time of trouble.
40 At sila'y tinutulungan ng Panginoon, at sinasagip (sila) sinasagip niya (sila) sa masama, at inililigtas (sila) Sapagka't sila'y nagsipagkanlong sa kaniya.
And the Lord will help them and deliver them: and he will rescue them from the wicked, and save them, because they have hoped in him.

< Mga Awit 37 >