Mga Awit 147

1 Purihin ninyo ang Panginoon; sapagka't mabuting umawit ng mga pagpuri sa ating Dios; sapagka't maligaya, at ang pagpuri ay nakalulugod.

Lobet Jah! / Denn köstlich ist's, unsern Gott zu preisen; / Ja, lieblich ist's, es ziemt sich Lobgesang.

2 Itinatayo ng Panginoon ang Jerusalem; kaniyang pinipisan ang mga natapon na Israel.

Jahwe bauet Jerusalem, / Die Vertriebnen Israels sammelt er wieder.

3 Kaniyang pinagagaling ang mga may bagbag na puso, at tinatalian niya ang kanilang mga sugat.

Er heilt die zerbrochnen Herzen, / Und ihre Wunden verbindet er.

4 Kaniyang sinasaysay ang bilang ng mga bituin; siya ang nagbibigay sa kanila ng lahat nilang pangalan.

Er bestimmt den Sternen ihre Zahl, / Sie alle ruft er bei Namen.

5 Dakila ang ating Panginoon, at makapangyarihan sa kapangyarihan; ang kaniyang unawa ay walang hanggan,

Groß ist unser Herr und reich an Kraft, / Seine Einsicht ist unermeßlich.

6 Inaalalayan ng Panginoon ang maamo: kaniyang inilulugmok sa lupa ang masama.

Den Duldern hilft Jahwe auf, / Aber Frevler erniedrigt er tief zu Boden.

7 Magsiawit kayo sa Panginoon ng pagpapasalamat; magsiawit kayo sa alpa ng mga pagpuri sa ating Dios:

Stimmt für Jahwe ein Danklied an, / Spielt unserm Gott auf der Zither!

8 Na nagtatakip sa mga langit ng mga alapaap. Na siyang naghahanda ng ulan sa lupa, na nagpapatubo ng damo sa mga bundok.

Er bedeckt den Himmel mit Wolken, / Er spendet Regen der Erde, / Läßt Gras auf den Bergen sprossen.

9 Siya'y nagbibigay sa hayop ng kaniyang pagkain. At sa mga inakay na uwak na nagsisidaing.

Er gibt dem Vieh sein Futter, / Den jungen Raben, wenn sie schrein.

10 Siya'y hindi nalulugod sa lakas ng kabayo: siya'y hindi nasasayahan sa mga paa ng tao.

Nicht an des Rosses Stärke hat er Gefallen, / Er hat nicht Lust an des Mannes Beinen.

11 Ang Panginoon ay naliligaya sa kanila na nangatatakot sa kaniya, sa nagsisiasa sa kaniyang kagandahang-loob.

Lust hat Jahwe an seinen Frommen, / Die da harren auf seine Huld.

12 Purihin mo ang Panginoon, Oh Jerusalem; purihin mo ang iyong Dios, Oh Sion.

Preise, Jerusalem, Jahwe, / Lobe, Zion, deinen Gott!

13 Sapagka't kaniyang pinatibay ang mga halang ng iyong mga pintuang-bayan; kaniyang pinagpala ang iyong mga anak sa loob mo.

Denn er hat deiner Tore Riegel gestärkt, / Hat deine Kinder gesegnet in dir.

14 Siya'y gumagawa ng kapayapaan sa iyong mga hangganan; kaniyang binubusog ka ng pinakamainam na trigo.

Er hat deinem Lande Frieden geschenkt, / Dich mit dem besten Weizen gesättigt.

15 Kaniyang sinusugo ang kaniyang utos sa lupa; ang kaniyang salita ay tumatakbong maliksi.

Er sendet sein Machtwort nieder zur Erde, / Eilend läuft sein Gebot.

16 Siya'y nagbibigay ng nieve na parang balahibo ng tupa; siya'y nagkakalat ng eskarcha na parang abo.

Er gibt Schnee wie Wolle, / Streut Reif wie Asche aus.

17 Kaniyang inihahagis na parang putol na maliit ang kaniyang hielo: sinong makatatagal sa harap ng lamig niyaon?

Er wirft seinen Hagel herab in Stücken: / Wer hält vor seiner Kälte stand?

18 Kaniyang pinahahatdan ng salita, at tinutunaw: kaniyang pinahihihip ang kaniyang hangin, at ang tubig ay pinaagos.

Sendet er aber sein Wort, so zerschmelzt er sie. / Er läßt seinen Tauwind wehn, so rinnen Gewässer.

19 Kaniyang ipinabatid ang kaniyang salita sa Jacob, ang kaniyang mga palatuntunan at mga kahatulan sa Israel.

Er hat für Jakob sein Wort verkündet, / Seine Satzungen und Rechte für Israel.

20 Siya'y hindi gumawa ng gayon sa alin mang bansa: at tungkol sa kaniyang mga kahatulan, hindi nila nalaman. Purihin ninyo ang Panginoon.

So hat er sonst keinem Volke getan; / Drum kennen sie auch seine Rechte nicht. / Lobt Jah!