Mga Awit 139

1 Oh Panginoon, iyong siniyasat ako, at nakilala ako.

Til songmeisteren; av David; ein salme. Herre, du ransakar meg og kjenner meg.

2 Iyong nakikilala ang aking pag-upo at ang aking pagtindig, iyong nauunawa ang aking pagiisip sa malayo.

Um eg sit eller stend upp, so veit du det, du skynar min tanke langan veg.

3 Iyong siniyasat ang aking landas at ang aking higaan, at iyong kilala ang lahat kong mga lakad.

Mi gonga og lega røyner du ut, og alle mine vegar kjenner du grant.

4 Sapagka't wala pa ang salita sa aking dila, nguni't, narito, Oh Panginoon, natatalastas mo nang buo.

For det er inkje ord på mi tunga - sjå, Herre, du kjenner det alt til fullnads.

5 Iyong kinulong ako sa likuran at sa harapan, at inilapag mo ang iyong kamay sa akin.

Bak og framme held du ikring meg, og du legg di hand på meg.

6 Ang ganyang kaalaman ay totoong kagilagilalas sa akin; ito'y mataas, hindi ko maabot.

Slik kunnskap er meg for underleg, han er for høg, eg kann ikkje greida honom.

7 Saan ako paroroon na mula sa iyong Espiritu? O saan ako tatakas na mula sa iyong harapan?

Kvar skal eg fara frå din ande, og kvar skal eg fly ifrå ditt andlit?

8 Kung sumampa ako sa langit, nandiyan ka: kung gawin ko ang aking higaan sa Sheol, narito, ikaw ay nandoon. (Sheol h7585)

For eg upp til himmelen, so er du der, og reidde eg seng i helheimen, sjå, der er du og. (Sheol h7585)

9 Kung aking kunin ang mga pakpak ng umaga, at tumahan sa mga pinakadulong bahagi ng dagat;

Tek eg vengjerne til morgonroden, slo eg meg ned ved ytste havet,

10 Doon ma'y papatnubayan ako ng iyong kamay, at ang iyong kanang kamay ay hahawak sa akin.

di hand vilde leida meg ogso der, og di høgre hand vilde halda meg fast.

11 Kung aking sabihin, Tunay na tatakpan ako ng kadiliman, at ang liwanag sa palibot ko ay magiging gabi;

Og sagde eg: «Myrker løyne meg, og ljoset verte natt ikringum meg, »

12 Ang kadiliman man ay hindi nakakukubli sa iyo, kundi ang gabi ay sumisilang na parang araw: ang kadiliman at kaliwanagan ay magkaparis sa iyo.

so vilde ikkje heller myrkret gjera noko myrkt for deg, og natti vilde vera ljos som dagen, myrkret vilde vera som ljoset.

13 Sapagka't iyong inanyo ang aking mga lamang loob: iyo akong tinakpan sa bahay-bata ng aking ina.

For du hev skapt mine nyro, du hev verka meg i morsliv.

14 Ako'y magpapasalamat sa iyo; sapagka't nilalang ako na kakilakilabot at kagilagilalas: kagilagilalas ang iyong mga gawa; at nalalamang mabuti ng aking kaluluwa.

Eg takkar deg, av di eg er laga på øgjeleg underfull vis; underfulle er dine verk, og mi sjæl veit det so vel.

15 Ang katawan ko'y hindi nakubli sa iyo, nang ako'y gawin sa lihim, at yariing mainam sa mga pinakamababang bahagi sa lupa.

Mine bein var ikkje dulde for deg då eg vart laga i løynd, då eg med kunst vart verka djupt i jordi.

16 Nakita ng iyong mga mata ang aking mga sangkap na di sakdal, at sa iyong aklat ay pawang nangasulat, kahit na ang mga araw na itinakda sa akin, nang wala pang anoman sa kanila,

Då eg var eit foster, såg dine augo meg, og i di bok vart dei alle uppskrivne, dei dagar som vart fastsette, då ikkje ein av deim var komen.

17 Pagka mahalaga rin ng iyong mga pagiisip sa akin, Oh Dios! Pagka dakila ng kabuoan nila!

Og kor dyre dine tankar er for meg, du Gud, kor store summarne er av deim!

18 Kung aking bibilangin, higit (sila) sa bilang kay sa buhangin: pagka ako'y nagigising ay laging nasa iyo ako.

Vil eg telja deim, so er dei fleire enn sand; eg vaknar, og endå er eg hjå deg.

19 Walang pagsalang iyong papatayin ang masama, Oh Dios: hiwalayan nga ninyo ako, Oh mga mabagsik na tao.

Gud, gjev du vilde drepa den ugudlege! og de, blodfuse menner, vik burt frå meg -

20 Sapagka't sila'y nangagsasalita laban sa iyo ng kasamaan, at ginagamit ng iyong mga kaaway ang iyong pangalan sa walang kabuluhan.

dei som nemner deg med fulskap, brukar ditt namn til lygn - dine fiendar!

21 Hindi ko ba ipinagtatanim (sila) Oh Panginoon, na nagtatanim sa iyo? At hindi ba kinapapanglawan ko ang mga yaon na nagsisibangon laban sa iyo?

Skulde eg ikkje, Herre, hata deim som hatar deg, og styggjast ved deim som stend deg imot?

22 Aking ipinagtatanim (sila) ng lubos na kapootan: sila'y naging mga kaaway ko.

Med det sterkaste hatet hatar eg deim, fiendar er dei for meg.

23 Siyasatin mo ako, Oh Dios, at alamin mo ang aking puso; subukin mo ako, at alamin mo ang aking mga pagiisip:

Ransaka meg, Gud, og kjenn mitt hjarta! Prøv meg og kjenn mine tankar!

24 At tingnan mo kung may anomang lakad ng kasamaan sa akin, at patnubayan mo ako sa daang walang hanggan.

Og sjå um eg er på veg til pinsla, og leid meg på æveleg veg!