Mga Awit 139

1 Oh Panginoon, iyong siniyasat ako, at nakilala ako.

“To the chief musician, by David, a psalm.” O Lord! thou hast searched me through, and thou knowest [me].

2 Iyong nakikilala ang aking pag-upo at ang aking pagtindig, iyong nauunawa ang aking pagiisip sa malayo.

Thou indeed knowest my sitting down and my rising up, thou understandest my thinking while yet afar off.

3 Iyong siniyasat ang aking landas at ang aking higaan, at iyong kilala ang lahat kong mga lakad.

My walking and my lying down hast thou limited, and with all my ways art thou acquainted.

4 Sapagka't wala pa ang salita sa aking dila, nguni't, narito, Oh Panginoon, natatalastas mo nang buo.

For, while there is not a word on my tongue, lo, thou, O Lord, knowest it entirely.

5 Iyong kinulong ako sa likuran at sa harapan, at inilapag mo ang iyong kamay sa akin.

Behind and before hast thou hedged me in, and thou placest upon me thy hand.

6 Ang ganyang kaalaman ay totoong kagilagilalas sa akin; ito'y mataas, hindi ko maabot.

Too wonderful is such knowledge for me: it is too exalted, I cannot attain unto it.

7 Saan ako paroroon na mula sa iyong Espiritu? O saan ako tatakas na mula sa iyong harapan?

Whither shall I go from thy spirit? or whither shall I flee away from thy presence?

8 Kung sumampa ako sa langit, nandiyan ka: kung gawin ko ang aking higaan sa Sheol, narito, ikaw ay nandoon. (Sheol h7585)

If I should ascend into heaven, thou art there; and if I should make my bed in the nether world, behold, thou art there. (Sheol h7585)

9 Kung aking kunin ang mga pakpak ng umaga, at tumahan sa mga pinakadulong bahagi ng dagat;

If I should lift up the wings of the morning-dawn, if I should dwell in the uttermost parts of the sea:

10 Doon ma'y papatnubayan ako ng iyong kamay, at ang iyong kanang kamay ay hahawak sa akin.

Even there would thy hand lead me, and thy right hand would seize hold of me.

11 Kung aking sabihin, Tunay na tatakpan ako ng kadiliman, at ang liwanag sa palibot ko ay magiging gabi;

If I said, Surely darkness shall enshroud me, and into night [be turned] the light about me:

12 Ang kadiliman man ay hindi nakakukubli sa iyo, kundi ang gabi ay sumisilang na parang araw: ang kadiliman at kaliwanagan ay magkaparis sa iyo.

Yet even darkness can obscure nothing from thee; but the night will shine like the day; both the darkness and the light are alike [to thee].

13 Sapagka't iyong inanyo ang aking mga lamang loob: iyo akong tinakpan sa bahay-bata ng aking ina.

For thou possessest my reins: thou hast covered me in my mother's womb.

14 Ako'y magpapasalamat sa iyo; sapagka't nilalang ako na kakilakilabot at kagilagilalas: kagilagilalas ang iyong mga gawa; at nalalamang mabuti ng aking kaluluwa.

I will thank thee therefore, that I am [so] fearfully [and] wonderfully made: wonderful are thy works; and that my soul knoweth right well.

15 Ang katawan ko'y hindi nakubli sa iyo, nang ako'y gawin sa lihim, at yariing mainam sa mga pinakamababang bahagi sa lupa.

My being was not concealed from thee, when I was made in secret, when I was [so to say] embroidered in the lowest parts of the earth.

16 Nakita ng iyong mga mata ang aking mga sangkap na di sakdal, at sa iyong aklat ay pawang nangasulat, kahit na ang mga araw na itinakda sa akin, nang wala pang anoman sa kanila,

My undeveloped substance did thy eyes see; and in thy book were all of them written down—the days which have been formed, while yet not one of them was here.

17 Pagka mahalaga rin ng iyong mga pagiisip sa akin, Oh Dios! Pagka dakila ng kabuoan nila!

And how precious are unto me thy thoughts, O God! how mightily great is their sum!

18 Kung aking bibilangin, higit (sila) sa bilang kay sa buhangin: pagka ako'y nagigising ay laging nasa iyo ako.

Should I count them, they would be more numerous than the sand: I awake, and I am still with thee.

19 Walang pagsalang iyong papatayin ang masama, Oh Dios: hiwalayan nga ninyo ako, Oh mga mabagsik na tao.

If thou wouldst but slay the wicked, O God! and ye men of blood, depart from me.

20 Sapagka't sila'y nangagsasalita laban sa iyo ng kasamaan, at ginagamit ng iyong mga kaaway ang iyong pangalan sa walang kabuluhan.

Who speak of thee for a wicked end, thy enemies, that bear [thy name] for a vain purpose.

21 Hindi ko ba ipinagtatanim (sila) Oh Panginoon, na nagtatanim sa iyo? At hindi ba kinapapanglawan ko ang mga yaon na nagsisibangon laban sa iyo?

Behold, those that hate thee I ever hate, O Lord; and for those that rise up against thee do I feel loathing.

22 Aking ipinagtatanim (sila) ng lubos na kapootan: sila'y naging mga kaaway ko.

With the utmost hatred do I hate them: enemies are they become unto me.

23 Siyasatin mo ako, Oh Dios, at alamin mo ang aking puso; subukin mo ako, at alamin mo ang aking mga pagiisip:

Search me through, O God, and know my heart; probe me, and know my thoughts:

24 At tingnan mo kung may anomang lakad ng kasamaan sa akin, at patnubayan mo ako sa daang walang hanggan.

And see if there be a way of perverseness in me, and lead me on the way of eternity.