Mga Awit 137

1 Sa tabi ng mga ilog ng Babilonia, doo'y nangaupo tayo, oo, nagiyak tayo, nang ating maalaala ang Sion.

David Hieremiae super flumina Babylonis illic sedimus et flevimus cum recordaremur Sion

2 Sa mga punong sauce sa gitna niyaon ating ibinitin ang ating mga alpa.

in salicibus in medio eius suspendimus organa nostra

3 Sapagka't doo'y silang nagsibihag sa atin ay nagsihiling sa atin ng mga awit, at silang magpapahamak sa atin ay nagsihiling sa atin ng kasayahan, na nangagsasabi: Awitin ninyo sa amin ang sa mga awit ng Sion.

quia illic interrogaverunt nos qui captivos duxerunt nos verba cantionum et qui abduxerunt nos hymnum cantate nobis de canticis Sion

4 Paanong aawitin namin ang awit sa Panginoon sa ibang lupain?

quomodo cantabimus canticum Domini in terra aliena

5 Kung kalimutan kita, Oh Jerusalem, kalimutan nawa ng aking kanan ang kaniyang kasanayan.

si oblitus fuero tui Hierusalem oblivioni detur dextera mea

6 Dumikit nawa ang aking dila sa ngalangala ng aking bibig, kung hindi kita alalahanin; kung hindi ko piliin ang Jerusalem ng higit sa aking pinakapangulong kagalakan.

adhereat lingua mea faucibus meis si non meminero tui si non praeposuero Hierusalem in principio laetitiae meae

7 Alalahanin mo Oh Panginoon, laban sa mga anak ni Edom ang kaarawan ng Jerusalem; na nagsabi, Sirain, sirain, pati ng patibayan niyaon.

memor esto Domine filiorum Edom diem Hierusalem qui dicunt exinanite exinanite usque ad fundamentum in ea

8 Oh anak na babae ng Babilonia, na sira; magiging mapalad siya, na gumaganti sa iyo na gaya ng iyong ginawa sa amin.

filia Babylonis misera beatus qui retribuet tibi retributionem tuam quam retribuisti nobis

9 Magiging mapalad siya, na kukuha at maghahagis sa iyong mga bata sa malaking bato.

beatus qui tenebit et adlidet parvulos tuos ad petram