< Mga Awit 130 >
1 Mula sa mga kalaliman ay dumaing ako sa iyo, Oh Panginoon.
Pesem preizvrstna. Iz globočin sem te klical, Gospod:
2 Panginoon, dinggin mo ang aking tinig: pakinggan ng iyong mga pakinig ang tinig ng aking mga pamanhik.
Gospod, poslušaj glas moj; ušesa tvoja naj pazijo na prošinj mojih glas.
3 Kung ikaw, Panginoon, magtatanda ng mga kasamaan, Oh Panginoon, sinong tatayo?
Ako bodeš na krivice gledal, Gospod, kdo bi mogel obstati?
4 Nguni't may kapatawarang taglay ka, upang ikaw ay katakutan.
Ker pri tebi je odpuščenje, da te česté v svetem strahu.
5 Aking hinihintay ang Panginoon, hinihintay ng aking kaluluwa, at sa kaniyang salita ay umaasa ako.
Čakal sem Gospoda, čakala je duša moja; tudi v besedi njegovi imam nado.
6 Hinihintay ng aking kaluluwa ang Panginoon, ng higit kay sa paghihintay ng bantay sa umaga; Oo, higit kay sa bantay sa umaga.
Srce moje hrepeni po Gospodu, bolj ko straže po jutru, ki čujejo noter do jutra.
7 Oh Israel, umasa ka sa Panginoon; sapagka't sa Panginoon ay may kagandahang-loob.
Nado imej Izrael v Gospodu, ker pri Gospodu je milost, in pri njem največ rešenja.
8 At kaniyang tutubusin ang Israel sa lahat niyang kasamaan.
In on bode rešil Izrael vseh krivic njegovih.