< Mga Awit 130 >

1 Mula sa mga kalaliman ay dumaing ako sa iyo, Oh Panginoon.
Ein Wallfahrtslied. Aus der Tiefe rufe ich, HERR, zu dir:
2 Panginoon, dinggin mo ang aking tinig: pakinggan ng iyong mga pakinig ang tinig ng aking mga pamanhik.
Herr, höre meine Stimme! Möchten deine Ohren aufmerksam sein auf die Stimme meines Flehens!
3 Kung ikaw, Panginoon, magtatanda ng mga kasamaan, Oh Panginoon, sinong tatayo?
Wenn du Sünden behältst, HERR, wer kann bestehen?
4 Nguni't may kapatawarang taglay ka, upang ikaw ay katakutan.
Aber bei dir ist die Vergebung, auf daß man dich fürchte.
5 Aking hinihintay ang Panginoon, hinihintay ng aking kaluluwa, at sa kaniyang salita ay umaasa ako.
Ich harre des HERRN, meine Seele harrt, und ich hoffe auf sein Wort.
6 Hinihintay ng aking kaluluwa ang Panginoon, ng higit kay sa paghihintay ng bantay sa umaga; Oo, higit kay sa bantay sa umaga.
Meine Seele harrt des Herrn, mehr als die Wächter auf den Morgen, als die Wächter auf den Morgen.
7 Oh Israel, umasa ka sa Panginoon; sapagka't sa Panginoon ay may kagandahang-loob.
Israel, hoffe auf den HERRN! Denn bei dem HERRN ist die Gnade, und viel Erlösung ist bei ihm.
8 At kaniyang tutubusin ang Israel sa lahat niyang kasamaan.
Und er wird Israel erlösen von allen seinen Sünden.

< Mga Awit 130 >