< Mga Awit 130 >
1 Mula sa mga kalaliman ay dumaing ako sa iyo, Oh Panginoon.
Ein Wallfahrtslied. Aus der Tiefe rufe ich, HERR, zu dir:
2 Panginoon, dinggin mo ang aking tinig: pakinggan ng iyong mga pakinig ang tinig ng aking mga pamanhik.
»Allherr, höre auf meine Stimme,
3 Kung ikaw, Panginoon, magtatanda ng mga kasamaan, Oh Panginoon, sinong tatayo?
Wenn du, HERR, Sünden behalten willst, o Allherr, wer kann bestehn!
4 Nguni't may kapatawarang taglay ka, upang ikaw ay katakutan.
Doch bei dir ist die Vergebung, auf daß man dich fürchte.
5 Aking hinihintay ang Panginoon, hinihintay ng aking kaluluwa, at sa kaniyang salita ay umaasa ako.
Ich harre des HERRN, meine Seele harrt, und ich warte auf sein Wort;
6 Hinihintay ng aking kaluluwa ang Panginoon, ng higit kay sa paghihintay ng bantay sa umaga; Oo, higit kay sa bantay sa umaga.
meine Seele harrt auf den Allherrn sehnsuchtsvoller als Wächter auf den Morgen.
7 Oh Israel, umasa ka sa Panginoon; sapagka't sa Panginoon ay may kagandahang-loob.
Sehnsuchtsvoller als Wächter auf den Morgen harre, Israel, auf den HERRN! Denn beim HERRN ist die Gnade und Erlösung bei ihm in Fülle,
8 At kaniyang tutubusin ang Israel sa lahat niyang kasamaan.
und er wird Israel erlösen von allen seinen Sünden.