Mga Awit 130

1 Mula sa mga kalaliman ay dumaing ako sa iyo, Oh Panginoon.

Matkalaulu. Syvyydestä minä huudan sinua, Herra.

2 Panginoon, dinggin mo ang aking tinig: pakinggan ng iyong mga pakinig ang tinig ng aking mga pamanhik.

Herra, kuule minun ääneni. Tarkatkoot sinun korvasi minun rukousteni ääntä.

3 Kung ikaw, Panginoon, magtatanda ng mga kasamaan, Oh Panginoon, sinong tatayo?

Jos sinä, Herra, pidät mielessäsi synnit, Herra, kuka silloin kestää?

4 Nguni't may kapatawarang taglay ka, upang ikaw ay katakutan.

Mutta sinun tykönäsi on anteeksiantamus, että sinua peljättäisiin.

5 Aking hinihintay ang Panginoon, hinihintay ng aking kaluluwa, at sa kaniyang salita ay umaasa ako.

Minä odotan Herraa, minun sieluni odottaa, ja minä panen toivoni hänen sanaansa.

6 Hinihintay ng aking kaluluwa ang Panginoon, ng higit kay sa paghihintay ng bantay sa umaga; Oo, higit kay sa bantay sa umaga.

Minun sieluni odottaa Herraa hartaammin kuin vartijat aamua, kuin vartijat aamua.

7 Oh Israel, umasa ka sa Panginoon; sapagka't sa Panginoon ay may kagandahang-loob.

Pane toivosi Herraan, Israel. Sillä Herran tykönä on armo, runsas lunastus hänen tykönänsä.

8 At kaniyang tutubusin ang Israel sa lahat niyang kasamaan.

Ja hän lunastaa Israelin kaikista sen synneistä.