< Mga Awit 122 >

1 Ako'y natutuwa nang kanilang sabihin sa akin, tayo'y magsiparoon sa bahay ng Panginoon.
Yon Sòm pou monte vè tanp lan. Yon Sòm David. Mwen te kontan lè yo te di mwen, “Annou ale lakay SENYÈ a.”
2 Ang mga paa natin ay nagsisitayo sa loob ng iyong mga pintuang-bayan, Oh Jerusalem;
Pye nou kanpe anndan pòtay ou yo, O Jérusalem!
3 Jerusalem, na natayo na parang bayang siksikan:
Jérusalem, ki bati kon yon vil ki kole dyanm ansanm,
4 Na inaahon ng mga lipi, sa makatuwid baga'y ng mga lipi ng Panginoon, na pinaka patotoo sa Israel, upang magpasalamat sa pangalan ng Panginoon.
sou (sila) tribi yo konn monte, menm tribi a SENYÈ yo, yon òdonans pou Israël, pou bay remèsiman a non SENYÈ a.
5 Sapagka't doo'y nalagay ang mga luklukan na ukol sa kahatulan, ang mga luklukan ng sangbahayan ni David.
Paske la, twòn yo te plase pou jijman, twòn lakay David yo.
6 Idalangin ninyo ang kapayapaan ng Jerusalem: sila'y magsisiginhawa na nagsisiibig sa iyo.
Priye pou lapè Jérusalem. (Sila) ki renmen ou yo va pwospere.
7 Kapayapaan nawa ang sumaloob ng inyong mga kuta, at kaginhawahan sa loob ng iyong mga palasio.
Ke lapè kapab anndan miray ou yo, e pwosperite nan palè ou yo.
8 Dahil sa aking mga kapatid at aking mga kasama, aking sasabihin ngayon, kapayapaan ang sumaiyong loob.
Pou koz a frè m yo ak zanmi mwen yo, m ap di koulye a, “Ke lapè anndan ou”.
9 Dahil sa bahay ng Panginoon nating Dios. Hahanapin ko ang iyong buti.
Pou koz a kay SENYÈ a, Bondye nou an, mwen va chache byen ou.

< Mga Awit 122 >