Mga Awit 121

1 Ititingin ko ang aking mga mata sa mga bundok; saan baga manggagaling ang aking saklolo?

Canticum graduum. [Levavi oculos meos in montes, unde veniet auxilium mihi.

2 Ang saklolo sa akin ay nanggagaling sa Panginoon, na gumawa ng langit at lupa.

Auxilium meum a Domino, qui fecit cælum et terram.

3 Hindi niya titiising ang paa mo'y makilos: siyang nagiingat sa iyo, ay hindi iidlip.

Non det in commotionem pedem tuum, neque dormitet qui custodit te.

4 Narito, siyang nagiingat ng Israel hindi iidlip ni matutulog man.

Ecce non dormitabit neque dormiet qui custodit Israël.

5 Ang Panginoon ay tagapagingat sa iyo: ang Panginoon ay lilim mo sa iyong kanan.

Dominus custodit te; Dominus protectio tua super manum dexteram tuam.

6 Hindi ka sasaktan ng araw sa araw, ni ng buwan man sa gabi.

Per diem sol non uret te, neque luna per noctem.

7 Iingatan ka ng Panginoon sa lahat ng kasamaan; kaniyang iingatan ang iyong kaluluwa.

Dominus custodit te ab omni malo; custodiat animam tuam Dominus.

8 Iingatan ng Panginoon ang iyong paglabas at ang iyong pagpasok, mula sa panahong ito at sa magpakailan pa man.

Dominus custodiat introitum tuum et exitum tuum, ex hoc nunc et usque in sæculum.]