Mga Awit 121

1 Ititingin ko ang aking mga mata sa mga bundok; saan baga manggagaling ang aking saklolo?

Grádicsok éneke. Szemeimet a hegyekre emelem, onnan jön az én segítségem.

2 Ang saklolo sa akin ay nanggagaling sa Panginoon, na gumawa ng langit at lupa.

Az én segítségem az Úrtól van, a ki teremtette az eget és földet.

3 Hindi niya titiising ang paa mo'y makilos: siyang nagiingat sa iyo, ay hindi iidlip.

Nem engedi, hogy lábad inogjon; nem szunnyad el a te őriződ.

4 Narito, siyang nagiingat ng Israel hindi iidlip ni matutulog man.

Ímé, nem szunnyad és nem alszik az Izráelnek őrizője!

5 Ang Panginoon ay tagapagingat sa iyo: ang Panginoon ay lilim mo sa iyong kanan.

Az Úr a te őriződ, az Úr a te árnyékod a te jobbkezed felől.

6 Hindi ka sasaktan ng araw sa araw, ni ng buwan man sa gabi.

Nappal a nap meg nem szúr téged, sem éjjel a hold.

7 Iingatan ka ng Panginoon sa lahat ng kasamaan; kaniyang iingatan ang iyong kaluluwa.

Az Úr megőriz téged minden gonosztól, megőrzi a te lelkedet.

8 Iingatan ng Panginoon ang iyong paglabas at ang iyong pagpasok, mula sa panahong ito at sa magpakailan pa man.

Megőrzi az Úr a te ki- és bemeneteledet, mostantól fogva mindörökké!