Mga Awit 121

1 Ititingin ko ang aking mga mata sa mga bundok; saan baga manggagaling ang aking saklolo?

Veisu korkeimmassa Kuorissa. Minä nostan silmäni mäkiin päin, joista minulle apu tulee.

2 Ang saklolo sa akin ay nanggagaling sa Panginoon, na gumawa ng langit at lupa.

Minun apuni tulee Herralta, joka taivaan ja maan tehnyt on.

3 Hindi niya titiising ang paa mo'y makilos: siyang nagiingat sa iyo, ay hindi iidlip.

Ei hän salli jalkas horjua; eikä se torku, joka sinua kätkee.

4 Narito, siyang nagiingat ng Israel hindi iidlip ni matutulog man.

Katso, joka Israelia varjelee, ei se torku eli makaa.

5 Ang Panginoon ay tagapagingat sa iyo: ang Panginoon ay lilim mo sa iyong kanan.

Herra kätkeköön sinua: Herra on sinun varjos, sinun oikialla kädelläs,

6 Hindi ka sasaktan ng araw sa araw, ni ng buwan man sa gabi.

Ettei aurinko sinua polttaisi päivällä, eikä kuu yöllä.

7 Iingatan ka ng Panginoon sa lahat ng kasamaan; kaniyang iingatan ang iyong kaluluwa.

Herra kätkeköön sinun kaikesta pahasta: hän kätkeköön sinun sielus!

8 Iingatan ng Panginoon ang iyong paglabas at ang iyong pagpasok, mula sa panahong ito at sa magpakailan pa man.

Herra kätkeköön sinun uloskäymises ja sisällekäymises, hamasta nyt ja ijankaikkiseen!