Mga Awit 11

1 Sa Panginoon ay nanganganlong ako: ano't inyong sinasabi sa aking kaluluwa, tumakas ka na gaya ng isang ibon sa iyong bundok?

For the leader. Of David. In the Lord I take refuge. How can you tell me to flee like a bird to the mountains?

2 Sapagka't, narito, binalantok ng masama ang busog, kanilang inihahanda ang kanilang palaso sa bagting, upang kanilang mapahilagpusan sa kadiliman ang matuwid sa puso,

‘See! The wicked are bending the bow, their arrow is set on the string, to shoot from the shadows at the upright in heart.

3 Kung ang mga patibayan ay masira, anong magagawa ng matuwid?

In this tearing down of foundations what good can a good person do?’

4 Ang panginoon ay nasa kaniyang banal na templo, ang Panginoon, ang kaniyang luklukan ay nasa langit; ang kaniyang mga mata ay nagmamalas, ang kaniyang mga talukap-mata ay nagmamasid, sa mga anak ng mga tao.

The Lord in his holy temple, the Lord in heaven, enthroned. His eyes watch the world, they see everyone.

5 Sinusubok ng Panginoon ang matuwid; nguni't ang masama at ang umiibig ng pangdadahas ay kinapopootan ng kaniyang kaluluwa.

The Lord examines the righteous and wicked, and the lover of violence he hates.

6 Sa masama ay magpapaulan siya ng mga silo; apoy at azufre at nagaalab na hangin ay magiging bahagi ng kanilang saro.

On the wicked he rains coals of fire and brimstone, and their drink will be scorching wind.

7 Sapagka't ang Panginoon ay matuwid; minamahal niya ang katuwiran: Mamasdan ng matuwid ang kaniyang mukha.

For the Lord is just, and justice he loves; so the upright will see his face.