Mga Awit 102
1 Dinggin mo ang dalangin ko, Oh Panginoon, at dumating nawa ang daing ko sa iyo.
Господе! Чуј молитву моју, и вика моја нек изађе преда Те.
2 Huwag mong ikubli ang mukha mo sa akin sa kaarawan ng aking kahirapan: ikiling mo ang iyong pakinig sa akin; sa araw na ako'y tumawag, ay sagutin mo akong madali.
Немој одвратити лице своје од мене; у дан кад сам у невољи пригни к мени ухо своје, у дан кад Те призивам, похитај, услиши ме.
3 Sapagka't ang mga kaarawan ko'y nangapapawi na parang usok, at ang mga buto ko'y nangasusunog na parang panggatong.
Јер прођоше као дим дани моји, кости моје као топионица огореше.
4 Ang puso ko'y nasaktan na parang damo, at natuyo; sapagka't nalimutan kong kanin ang aking tinapay.
Покошено је као трава и посахло срце моје, да заборавих јести хлеб свој.
5 Dahil sa tinig ng aking daing ang mga buto ko'y nagsisidikit sa aking laman.
Од уздисања мог приону кост моја за месо моје.
6 Ako'y parang pelikano sa ilang; ako'y naging parang kuwago sa kaparangan.
Постадох као гем у пустињи; ја сам као сова на зидинама.
7 Ako'y umaabang, at ako'y naging parang maya na nagiisa sa bubungan.
Не спавам, и седим као птица без друга на крову.
8 Dinudusta ako ng aking mga kaaway buong araw; silang nangauulol laban sa akin ay nagsisisumpa sa akin.
Сваки дан руже ме непријатељи моји, и који су се помамили на мене, мном се уклињу.
9 Sapagka't kinain ko ang mga abo na parang tinapay, at hinaluan ko ang aking inumin ng iyak.
Једем пепео као хлеб, и пиће своје растварам сузама.
10 Dahil sa iyong galit at iyong poot: sapagka't ako'y iyong itinaas, at inihagis.
Од гнева Твог и срдње Твоје; јер подигавши ме бацио си ме.
11 Ang aking mga kaarawan ay parang lilim na kumikiling; at ako'y natuyo na parang damo.
Дани су моји као сен, који пролази, и ја као трава осуших се.
12 Nguni't ikaw, Oh Panginoon, ay mamamalagi magpakailan man; at ang alaala sa iyo ay sa lahat ng sali't saling lahi.
А Ти, Господе, остајеш довека, и спомен Твој од колена до колена.
13 Ikaw ay babangon at maaawa sa Sion: sapagka't kapanahunan ng pagkaawa sa kaniya, Oo, ang takdang panahon ay dumating.
Ти ћеш устати, смиловаћеш се на Сион, јер је време смиловати се на њ, јер је дошло време;
14 Sapagka't nililigaya ang iyong mga lingkod sa kaniyang mga bato, at nanghihinayang sa kaniyang alabok.
Јер слугама Твојим омиле и камење његово, и прах његов жале.
15 Sa gayo'y katatakutan ng mga bansa ang pangalan ng Panginoon. At ng lahat ng hari sa lupa ang iyong kaluwalhatian;
Тада ће се незнабошци бојати имена Господњег, и сви цареви земаљски славе Његове;
16 Sapagka't itinayo ng Panginoon ang Sion, siya'y napakita sa kaniyang kaluwalhatian;
Јер ће Господ сазидати Сион, и јавити се у слави својој;
17 Kaniyang dininig ang dalangin ng tapon, at hindi hinamak ang kanilang dalangin.
Погледаће на молитву оних који немају помоћи, и неће се оглушити молбе њихове.
18 Ito'y isusulat na ukol sa lahing susunod: at ang bayang lalalangin ay pupuri sa Panginoon.
Написаће се ово потоњем роду, и народ наново створен хвалиће Господа.
19 Sapagka't siya'y tumungo mula sa kaitaasan ng kaniyang santuario; tumingin ang Panginoon sa lupa mula sa langit;
Што је приникао са свете висине своје, Господ погледао с неба на земљу.
20 Upang dinggin ang buntong hininga ng bilanggo: upang kalagan yaong nangaitakdang patayin;
Да чује уздисање сужњево, и одреши синове смртне;
21 Upang maipahayag ng mga tao ang pangalan ng Panginoon sa Sion, at ang kaniyang kapurihan sa Jerusalem;
Да би казивали на Сиону име Господње и хвалу Његову у Јерусалиму,
22 Nang ang mga bayan ay mapisan, at ang mga kaharian, upang maglingkod sa Panginoon.
Кад се скупе народи и царства да служе Господу.
23 Kaniyang pinahina ang aking kalakasan sa daan; kaniyang pinaikli ang mga kaarawan ko.
Строшио је на путу крепост моју, скратио дане моје.
24 Aking sinabi, Oh Dios ko, huwag mo akong kunin sa kalagitnaan ng aking mga kaarawan; ang mga taon mo'y lampas sa mga sali't saling lahi.
Рекох: Боже мој! Немој ме узети у половини дана мојих. Твоје су године од колена до колена.
25 Nang una ay inilagay mo ang patibayan ng lupa; at ang mga langit ay gawa ng iyong mga kamay.
Давно си поставио земљу, и небеса су дело руку Твојих.
26 Sila'y uuwi sa wala, nguni't ikaw ay mananatili: Oo, silang lahat ay maluluma na parang bihisan; parang isang kasuutan na iyong mga papalitan, at sila'y mga mapapalitan:
То ће проћи, а Ти ћеш остати; све ће то као хаљина оветшати, као хаљину променићеш их и промениће се.
27 Nguni't ikaw rin, at ang mga taon mo'y hindi magkakawakas.
Али Ти си тај исти и године Твоје неће истећи.
28 Ang mga anak ng iyong mga lingkod ay mangamamalagi, at ang kanilang binhi ay matatatag sa harap mo.
Синови ће слуга Твојих живети, и семе ће се њихово утврдити пред лицем Твојим.
