Mga Awit 102
1 Dinggin mo ang dalangin ko, Oh Panginoon, at dumating nawa ang daing ko sa iyo.
Молитва страждущего, когда он унывает и изливает пред Господом печаль свою. Господи! услышь молитву мою, и вопль мой да придет к Тебе.
2 Huwag mong ikubli ang mukha mo sa akin sa kaarawan ng aking kahirapan: ikiling mo ang iyong pakinig sa akin; sa araw na ako'y tumawag, ay sagutin mo akong madali.
Не скрывай лица Твоего от меня; в день скорби моей приклони ко мне ухо Твое; в день, когда воззову к Тебе, скоро услышь меня;
3 Sapagka't ang mga kaarawan ko'y nangapapawi na parang usok, at ang mga buto ko'y nangasusunog na parang panggatong.
ибо исчезли, как дым, дни мои, и кости мои обожжены, как головня;
4 Ang puso ko'y nasaktan na parang damo, at natuyo; sapagka't nalimutan kong kanin ang aking tinapay.
сердце мое поражено, и иссохло, как трава, так что я забываю есть хлеб мой;
5 Dahil sa tinig ng aking daing ang mga buto ko'y nagsisidikit sa aking laman.
от голоса стенания моего кости мои прильпнули к плоти моей.
6 Ako'y parang pelikano sa ilang; ako'y naging parang kuwago sa kaparangan.
Я уподобился пеликану в пустыне; я стал как филин на развалинах;
7 Ako'y umaabang, at ako'y naging parang maya na nagiisa sa bubungan.
не сплю и сижу, как одинокая птица на кровле.
8 Dinudusta ako ng aking mga kaaway buong araw; silang nangauulol laban sa akin ay nagsisisumpa sa akin.
Всякий день поносят меня враги мои, и злобствующие на меня клянут мною.
9 Sapagka't kinain ko ang mga abo na parang tinapay, at hinaluan ko ang aking inumin ng iyak.
Я ем пепел, как хлеб, и питье мое растворяю слезами,
10 Dahil sa iyong galit at iyong poot: sapagka't ako'y iyong itinaas, at inihagis.
от гнева Твоего и негодования Твоего, ибо Ты вознес меня и низверг меня.
11 Ang aking mga kaarawan ay parang lilim na kumikiling; at ako'y natuyo na parang damo.
Дни мои - как уклоняющаяся тень, и я иссох, как трава.
12 Nguni't ikaw, Oh Panginoon, ay mamamalagi magpakailan man; at ang alaala sa iyo ay sa lahat ng sali't saling lahi.
Ты же, Господи, вовек пребываешь, и память о Тебе в род и род.
13 Ikaw ay babangon at maaawa sa Sion: sapagka't kapanahunan ng pagkaawa sa kaniya, Oo, ang takdang panahon ay dumating.
Ты восстанешь, умилосердишься над Сионом, ибо время помиловать его, - ибо пришло время;
14 Sapagka't nililigaya ang iyong mga lingkod sa kaniyang mga bato, at nanghihinayang sa kaniyang alabok.
ибо рабы Твои возлюбили и камни его, и о прахе его жалеют.
15 Sa gayo'y katatakutan ng mga bansa ang pangalan ng Panginoon. At ng lahat ng hari sa lupa ang iyong kaluwalhatian;
И убоятся народы имени Господня, и все цари земные - славы Твоей.
16 Sapagka't itinayo ng Panginoon ang Sion, siya'y napakita sa kaniyang kaluwalhatian;
Ибо созиждет Господь Сион и явится во славе Своей;
17 Kaniyang dininig ang dalangin ng tapon, at hindi hinamak ang kanilang dalangin.
призрит на молитву беспомощных и не презрит моления их.
18 Ito'y isusulat na ukol sa lahing susunod: at ang bayang lalalangin ay pupuri sa Panginoon.
Напишется о сем для рода последующего, и поколение грядущее восхвалит Господа,
19 Sapagka't siya'y tumungo mula sa kaitaasan ng kaniyang santuario; tumingin ang Panginoon sa lupa mula sa langit;
ибо Он приникнул со святой высоты Своей, с небес призрел Господь на землю,
20 Upang dinggin ang buntong hininga ng bilanggo: upang kalagan yaong nangaitakdang patayin;
чтобы услышать стон узников, разрешить сынов смерти,
21 Upang maipahayag ng mga tao ang pangalan ng Panginoon sa Sion, at ang kaniyang kapurihan sa Jerusalem;
дабы возвещали на Сионе имя Господне и хвалу Его - в Иерусалиме,
22 Nang ang mga bayan ay mapisan, at ang mga kaharian, upang maglingkod sa Panginoon.
когда соберутся народы вместе и царства для служения Господу.
23 Kaniyang pinahina ang aking kalakasan sa daan; kaniyang pinaikli ang mga kaarawan ko.
Изнурил Он на пути силы мои, сократил дни мои.
24 Aking sinabi, Oh Dios ko, huwag mo akong kunin sa kalagitnaan ng aking mga kaarawan; ang mga taon mo'y lampas sa mga sali't saling lahi.
Я сказал: Боже мой! не восхити меня в половине дней моих. Твои лета в роды родов.
25 Nang una ay inilagay mo ang patibayan ng lupa; at ang mga langit ay gawa ng iyong mga kamay.
В начале Ты, Господи, основал землю, и небеса - дело Твоих рук;
26 Sila'y uuwi sa wala, nguni't ikaw ay mananatili: Oo, silang lahat ay maluluma na parang bihisan; parang isang kasuutan na iyong mga papalitan, at sila'y mga mapapalitan:
они погибнут, а Ты пребудешь; и все они, как риза, обветшают, и, как одежду, Ты переменишь их, и изменятся;
27 Nguni't ikaw rin, at ang mga taon mo'y hindi magkakawakas.
но Ты - тот же, и лета Твои не кончатся.
28 Ang mga anak ng iyong mga lingkod ay mangamamalagi, at ang kanilang binhi ay matatatag sa harap mo.
Сыны рабов Твоих будут жить, и семя их утвердится пред лицем Твоим.
