< Mga Awit 102 >

1 Dinggin mo ang dalangin ko, Oh Panginoon, at dumating nawa ang daing ko sa iyo.
Senhor, ouve a minha oração, e chegue a ti o meu clamor.
2 Huwag mong ikubli ang mukha mo sa akin sa kaarawan ng aking kahirapan: ikiling mo ang iyong pakinig sa akin; sa araw na ako'y tumawag, ay sagutin mo akong madali.
Não escondas de mim o teu rosto no dia da minha angustia, inclina para mim os teus ouvidos; no dia em que eu clamar, ouve-me depressa.
3 Sapagka't ang mga kaarawan ko'y nangapapawi na parang usok, at ang mga buto ko'y nangasusunog na parang panggatong.
Porque os meus dias se consomem como o fumo, e os meus ossos ardem como um lar.
4 Ang puso ko'y nasaktan na parang damo, at natuyo; sapagka't nalimutan kong kanin ang aking tinapay.
O meu coração está ferido e secco como a herva, pelo que me esqueço de comer o meu pão
5 Dahil sa tinig ng aking daing ang mga buto ko'y nagsisidikit sa aking laman.
Por causa da voz do meu gemido os meus ossos se apegam á minha pelle.
6 Ako'y parang pelikano sa ilang; ako'y naging parang kuwago sa kaparangan.
Sou similhante ao pelicano no deserto: sou como um mocho nas solidões.
7 Ako'y umaabang, at ako'y naging parang maya na nagiisa sa bubungan.
Vigio, sou como o pardal solitario no telhado.
8 Dinudusta ako ng aking mga kaaway buong araw; silang nangauulol laban sa akin ay nagsisisumpa sa akin.
Os meus inimigos me affrontam todo o dia: os que se enfurecem contra mim teem jurado.
9 Sapagka't kinain ko ang mga abo na parang tinapay, at hinaluan ko ang aking inumin ng iyak.
Pois tenho comido cinza como pão, e misturado com lagrimas a minha bebida.
10 Dahil sa iyong galit at iyong poot: sapagka't ako'y iyong itinaas, at inihagis.
Por causa da tua ira e da tua indignação, pois tu me levantaste e me arremeçaste.
11 Ang aking mga kaarawan ay parang lilim na kumikiling; at ako'y natuyo na parang damo.
Os meus dias são como a sombra que declina, e como a herva me vou seccando.
12 Nguni't ikaw, Oh Panginoon, ay mamamalagi magpakailan man; at ang alaala sa iyo ay sa lahat ng sali't saling lahi.
Mas tu, Senhor, permanecerás para sempre, e a tua memoria de geração em geração.
13 Ikaw ay babangon at maaawa sa Sion: sapagka't kapanahunan ng pagkaawa sa kaniya, Oo, ang takdang panahon ay dumating.
Tu te levantarás e terás piedade de Sião; pois o tempo de te compadeceres d'ella, o tempo determinado, já chegou.
14 Sapagka't nililigaya ang iyong mga lingkod sa kaniyang mga bato, at nanghihinayang sa kaniyang alabok.
Porque os teus servos teem prazer nas suas pedras, e se compadecem do seu pó.
15 Sa gayo'y katatakutan ng mga bansa ang pangalan ng Panginoon. At ng lahat ng hari sa lupa ang iyong kaluwalhatian;
Então as nações temerão o nome do Senhor, e todos os reis da terra a tua gloria.
16 Sapagka't itinayo ng Panginoon ang Sion, siya'y napakita sa kaniyang kaluwalhatian;
Quando o Senhor edificar a Sião, apparecerá na sua gloria.
17 Kaniyang dininig ang dalangin ng tapon, at hindi hinamak ang kanilang dalangin.
Elle attenderá á oração do desamparado, e não desprezará a sua oração.
18 Ito'y isusulat na ukol sa lahing susunod: at ang bayang lalalangin ay pupuri sa Panginoon.
Isto se escreverá para a geração futura; e o povo que se crear louvará ao Senhor.
19 Sapagka't siya'y tumungo mula sa kaitaasan ng kaniyang santuario; tumingin ang Panginoon sa lupa mula sa langit;
Pois olhou desde o alto do seu sanctuario, desde os céus o Senhor contemplou a terra.
20 Upang dinggin ang buntong hininga ng bilanggo: upang kalagan yaong nangaitakdang patayin;
Para ouvir o gemido dos presos, para soltar os sentenciados á morte;
21 Upang maipahayag ng mga tao ang pangalan ng Panginoon sa Sion, at ang kaniyang kapurihan sa Jerusalem;
Para annunciarem o nome do Senhor em Sião, e o seu louvor em Jerusalem;
22 Nang ang mga bayan ay mapisan, at ang mga kaharian, upang maglingkod sa Panginoon.
Quando os povos se ajuntarem, e os reinos, para servirem ao Senhor.
23 Kaniyang pinahina ang aking kalakasan sa daan; kaniyang pinaikli ang mga kaarawan ko.
Abateu a minha força no caminho; abreviou os meus dias.
24 Aking sinabi, Oh Dios ko, huwag mo akong kunin sa kalagitnaan ng aking mga kaarawan; ang mga taon mo'y lampas sa mga sali't saling lahi.
Dizia eu: Meu Deus, não me leves no meio dos meus dias, os teus annos são por todas as gerações.
25 Nang una ay inilagay mo ang patibayan ng lupa; at ang mga langit ay gawa ng iyong mga kamay.
Desde a antiguidade fundaste a terra: e os céus são obra das tuas mãos.
26 Sila'y uuwi sa wala, nguni't ikaw ay mananatili: Oo, silang lahat ay maluluma na parang bihisan; parang isang kasuutan na iyong mga papalitan, at sila'y mga mapapalitan:
Elles perecerão, mas tu permanecerás: todos elles se envelhecerão como um vestido; como roupa os mudarás, e ficarão mudados.
27 Nguni't ikaw rin, at ang mga taon mo'y hindi magkakawakas.
Porém tu és o mesmo, e os teus annos nunca terão fim.
28 Ang mga anak ng iyong mga lingkod ay mangamamalagi, at ang kanilang binhi ay matatatag sa harap mo.
Os filhos dos teus servos continuarão, e a sua semente ficará firmada perante ti.

< Mga Awit 102 >