Mga Awit 102
1 Dinggin mo ang dalangin ko, Oh Panginoon, at dumating nawa ang daing ko sa iyo.
IEOWA, kom kotin ereki ai kapakap, o ai weriwer en lel ong komui!
2 Huwag mong ikubli ang mukha mo sa akin sa kaarawan ng aking kahirapan: ikiling mo ang iyong pakinig sa akin; sa araw na ako'y tumawag, ay sagutin mo akong madali.
Kom der kotin karirala silang ir mo i ni ran en ai apwal; kom kotin kapaike dong ia karong omui kan; ni ran o, me i likelikwir, kom kotin mangi ia madang!
3 Sapagka't ang mga kaarawan ko'y nangapapawi na parang usok, at ang mga buto ko'y nangasusunog na parang panggatong.
Pwe ai ran akan kin tangwei dueta adiniai, o kokon ai kan rongalar dueta nan kisiniai.
4 Ang puso ko'y nasaktan na parang damo, at natuyo; sapagka't nalimutan kong kanin ang aking tinapay.
Kapedi mongedier dueta rä, i me i monoke kila ai mangamanga.
5 Dahil sa tinig ng aking daing ang mga buto ko'y nagsisidikit sa aking laman.
Kokon o uduk ai mong penaer pweki ai weriwer o sangesang.
6 Ako'y parang pelikano sa ilang; ako'y naging parang kuwago sa kaparangan.
Ngai rasong pelikan nan sap tan, o rasong däap nan wasa liseliping.
7 Ako'y umaabang, at ako'y naging parang maya na nagiisa sa bubungan.
I kin papad o rasong manpir kelep amen, me mondi pon os en im o.
8 Dinudusta ako ng aking mga kaaway buong araw; silang nangauulol laban sa akin ay nagsisisumpa sa akin.
Ai imwintiti kin lalaue ia sang ni mansang lel ni sautik, o me palian ia, kin kaula kin ia.
9 Sapagka't kinain ko ang mga abo na parang tinapay, at hinaluan ko ang aking inumin ng iyak.
Pwe i kin kangkang pas dueta prot, o lim ai pil kin doloki pil en mas ai.
10 Dahil sa iyong galit at iyong poot: sapagka't ako'y iyong itinaas, at inihagis.
Pweki omui ongiong o ongiong melel; pwe kom kotin pok ia da, ap kase ia di.
11 Ang aking mga kaarawan ay parang lilim na kumikiling; at ako'y natuyo na parang damo.
Ai ran akan tangwei dueta mota, o i mongedier dueta rä.
12 Nguni't ikaw, Oh Panginoon, ay mamamalagi magpakailan man; at ang alaala sa iyo ay sa lahat ng sali't saling lahi.
A komui Maing Ieowa pan kotikoteta kokolata, o kupur omui pan sang eu kainok lel eu potopoteta.
13 Ikaw ay babangon at maaawa sa Sion: sapagka't kapanahunan ng pagkaawa sa kaniya, Oo, ang takdang panahon ay dumating.
Kom pan kotida o kupurela Sion, pwe ansau leler, me kom pan kotin mak ong i, a auer leler.
14 Sapagka't nililigaya ang iyong mga lingkod sa kaniyang mga bato, at nanghihinayang sa kaniyang alabok.
Pwe sapwilim omui ladu kan kin pok ong takai (en Sion), o re insensuedeki moan im akan;
15 Sa gayo'y katatakutan ng mga bansa ang pangalan ng Panginoon. At ng lahat ng hari sa lupa ang iyong kaluwalhatian;
O men liki kan pan masak mar en Ieowa, o Nanmarki en sap akan karos omui lingan.
16 Sapagka't itinayo ng Panginoon ang Sion, siya'y napakita sa kaniyang kaluwalhatian;
Pwe Ieowa kotin kauadar Sion. A kotin pwarada ni a lingan.
17 Kaniyang dininig ang dalangin ng tapon, at hindi hinamak ang kanilang dalangin.
A kotin wukedoke dong kapakap en me samama o, o a sota kotin mamaleki a kapakap.
18 Ito'y isusulat na ukol sa lahing susunod: at ang bayang lalalangin ay pupuri sa Panginoon.
Mepukat pan kileledi ong kainok en mur akan; o wei eu, me pan wiaui, pan kapinga Ieowa.
19 Sapagka't siya'y tumungo mula sa kaitaasan ng kaniyang santuario; tumingin ang Panginoon sa lupa mula sa langit;
Pwe a kotin irerong sang mol a saraui ileile; Ieowa kotin irerong sappa sang nanlang.
20 Upang dinggin ang buntong hininga ng bilanggo: upang kalagan yaong nangaitakdang patayin;
Pwen ereki sangesang en me salidi kan, pwen lapwada, me kileledi onger kamela.
21 Upang maipahayag ng mga tao ang pangalan ng Panginoon sa Sion, at ang kaniyang kapurihan sa Jerusalem;
Pwe mar en Ieowa en lolok sili nan Sion, o a kapingapa nan Ierusalem.
22 Nang ang mga bayan ay mapisan, at ang mga kaharian, upang maglingkod sa Panginoon.
Kainok kan lao pokon pena o wei kan, pwen papa ong Ieowa.
23 Kaniyang pinahina ang aking kalakasan sa daan; kaniyang pinaikli ang mga kaarawan ko.
A kotiki sanger ai kelail pon al o, a kamotemotelar ai ran akan.
24 Aking sinabi, Oh Dios ko, huwag mo akong kunin sa kalagitnaan ng aking mga kaarawan; ang mga taon mo'y lampas sa mga sali't saling lahi.
I potoan ong: Ai Kot, kom der kotikiwei sang ia ni apali en ai ran akan. Omui par akan kin sang eu kainok lel eu kokolata.
25 Nang una ay inilagay mo ang patibayan ng lupa; at ang mga langit ay gawa ng iyong mga kamay.
Kom kotin kasonedier sappa mas o, o lang pokon me dodok en lim omui.
26 Sila'y uuwi sa wala, nguni't ikaw ay mananatili: Oo, silang lahat ay maluluma na parang bihisan; parang isang kasuutan na iyong mga papalitan, at sila'y mga mapapalitan:
Irail pan sorela, a kom pan kotikot eta. Irail pan maringala rasong tuk en likau eu. Kom pan kotin kawuk ir ala likamata likau eu, irail ap pan wukila.
27 Nguni't ikaw rin, at ang mga taon mo'y hindi magkakawakas.
A kom pan deudueta o ansaun omui roson sota pan tukedi.
28 Ang mga anak ng iyong mga lingkod ay mangamamalagi, at ang kanilang binhi ay matatatag sa harap mo.
Nain sapwilim omui ladu kan pan mimieta, o kadaudok a pan pwaida re omui.
