Mga Awit 102
1 Dinggin mo ang dalangin ko, Oh Panginoon, at dumating nawa ang daing ko sa iyo.
Oratio pauperis, Cum anxius fuerit, et in conspectu Domini effuderit precem suam. Domine exaudi orationem meam: et clamor meus ad te veniat.
2 Huwag mong ikubli ang mukha mo sa akin sa kaarawan ng aking kahirapan: ikiling mo ang iyong pakinig sa akin; sa araw na ako'y tumawag, ay sagutin mo akong madali.
Non avertas faciem tuam a me: in quacumque die tribulor, inclina ad me aurem tuam. In quacumque die invocavero te, velociter exaudi me.
3 Sapagka't ang mga kaarawan ko'y nangapapawi na parang usok, at ang mga buto ko'y nangasusunog na parang panggatong.
Quia defecerunt sicut fumus dies mei: et ossa mea sicut cremium aruerunt.
4 Ang puso ko'y nasaktan na parang damo, at natuyo; sapagka't nalimutan kong kanin ang aking tinapay.
Percussus sum ut fœnum, et aruit cor meum: quia oblitus sum comedere panem meum.
5 Dahil sa tinig ng aking daing ang mga buto ko'y nagsisidikit sa aking laman.
A voce gemitus mei adhæsit os meum carni meæ.
6 Ako'y parang pelikano sa ilang; ako'y naging parang kuwago sa kaparangan.
Similis factus sum pellicano solitudinis: factus sum sicut nycticorax in domicilio.
7 Ako'y umaabang, at ako'y naging parang maya na nagiisa sa bubungan.
Vigilavi, et factus sum sicut passer solitarius in tecto.
8 Dinudusta ako ng aking mga kaaway buong araw; silang nangauulol laban sa akin ay nagsisisumpa sa akin.
Tota die exprobrabant mihi inimici mei: et qui laudabant me adversum me iurabant.
9 Sapagka't kinain ko ang mga abo na parang tinapay, at hinaluan ko ang aking inumin ng iyak.
Quia cinerem tamquam panem manducabam, et potum meum cum fletu miscebam.
10 Dahil sa iyong galit at iyong poot: sapagka't ako'y iyong itinaas, at inihagis.
A facie iræ et indignationis tuæ: quia elevans allisisti me.
11 Ang aking mga kaarawan ay parang lilim na kumikiling; at ako'y natuyo na parang damo.
Dies mei sicut umbra declinaverunt: et ego sicut fœnum arui.
12 Nguni't ikaw, Oh Panginoon, ay mamamalagi magpakailan man; at ang alaala sa iyo ay sa lahat ng sali't saling lahi.
Tu autem Domine in æternum permanes: et memoriale tuum in generationem et generationem.
13 Ikaw ay babangon at maaawa sa Sion: sapagka't kapanahunan ng pagkaawa sa kaniya, Oo, ang takdang panahon ay dumating.
Tu exurgens misereberis Sion: quia tempus miserendi eius, quia venit tempus.
14 Sapagka't nililigaya ang iyong mga lingkod sa kaniyang mga bato, at nanghihinayang sa kaniyang alabok.
Quoniam placuerunt servis tuis lapides eius: et terræ eius miserebuntur.
15 Sa gayo'y katatakutan ng mga bansa ang pangalan ng Panginoon. At ng lahat ng hari sa lupa ang iyong kaluwalhatian;
Et timebunt Gentes nomen tuum Domine, et omnes reges terræ gloriam tuam.
16 Sapagka't itinayo ng Panginoon ang Sion, siya'y napakita sa kaniyang kaluwalhatian;
Quia ædificavit Dominus Sion: et videbitur in gloria sua.
17 Kaniyang dininig ang dalangin ng tapon, at hindi hinamak ang kanilang dalangin.
Respexit in orationem humilium: et non sprevit precem eorum.
18 Ito'y isusulat na ukol sa lahing susunod: at ang bayang lalalangin ay pupuri sa Panginoon.
Scribantur hæc in generatione altera: et populus, qui creabitur, laudabit Dominum:
19 Sapagka't siya'y tumungo mula sa kaitaasan ng kaniyang santuario; tumingin ang Panginoon sa lupa mula sa langit;
Quia prospexit de excelso sancto suo: Dominus de cælo in terram aspexit:
20 Upang dinggin ang buntong hininga ng bilanggo: upang kalagan yaong nangaitakdang patayin;
Ut audiret gemitus compeditorum: ut solveret filios interemptorum:
21 Upang maipahayag ng mga tao ang pangalan ng Panginoon sa Sion, at ang kaniyang kapurihan sa Jerusalem;
Ut annuncient in Sion nomen Domini: et laudem eius in Ierusalem.
22 Nang ang mga bayan ay mapisan, at ang mga kaharian, upang maglingkod sa Panginoon.
In conveniendo populos in unum, et reges ut serviant Domino.
23 Kaniyang pinahina ang aking kalakasan sa daan; kaniyang pinaikli ang mga kaarawan ko.
Respondit ei in via virtutis suæ: Paucitatem dierum meorum nuncia mihi.
24 Aking sinabi, Oh Dios ko, huwag mo akong kunin sa kalagitnaan ng aking mga kaarawan; ang mga taon mo'y lampas sa mga sali't saling lahi.
Ne revoces me in dimidio dierum meorum: in generationem et generationem anni tui.
25 Nang una ay inilagay mo ang patibayan ng lupa; at ang mga langit ay gawa ng iyong mga kamay.
Initio tu Domine terram fundasti: et opera manuum tuarum sunt cæli.
26 Sila'y uuwi sa wala, nguni't ikaw ay mananatili: Oo, silang lahat ay maluluma na parang bihisan; parang isang kasuutan na iyong mga papalitan, at sila'y mga mapapalitan:
Ipsi peribunt, tu autem permanes: et omnes sicut vestimentum veterascent. Et sicut opertorium mutabis eos, et mutabuntur:
27 Nguni't ikaw rin, at ang mga taon mo'y hindi magkakawakas.
tu autem idem ipse es, et anni tui non deficient.
28 Ang mga anak ng iyong mga lingkod ay mangamamalagi, at ang kanilang binhi ay matatatag sa harap mo.
Filii servorum tuorum habitabunt: et semen eorum in sæculum dirigetur.
