Mga Awit 102

1 Dinggin mo ang dalangin ko, Oh Panginoon, at dumating nawa ang daing ko sa iyo.

Koute lapriyè mwen, O SENYÈ! Epi kite kri sekou mwen rive bò kote Ou.

2 Huwag mong ikubli ang mukha mo sa akin sa kaarawan ng aking kahirapan: ikiling mo ang iyong pakinig sa akin; sa araw na ako'y tumawag, ay sagutin mo akong madali.

Pa kache figi Ou sou mwen nan jou gwo twoub mwen an; Panche zòrèy Ou bò kote m. Nan jou ke m rele Ou a, reponn mwen vit.

3 Sapagka't ang mga kaarawan ko'y nangapapawi na parang usok, at ang mga buto ko'y nangasusunog na parang panggatong.

Paske jou m yo te manje nèt nan lafimen, e zo m te chofe tankou yon chemine.

4 Ang puso ko'y nasaktan na parang damo, at natuyo; sapagka't nalimutan kong kanin ang aking tinapay.

Kè m fin frape tankou zèb. Li fennen nèt. Anverite, mwen bliye manje pen mwen.

5 Dahil sa tinig ng aking daing ang mga buto ko'y nagsisidikit sa aking laman.

Akoz gwo bri kri mwen yo, zo m yo kole sou chè m.

6 Ako'y parang pelikano sa ilang; ako'y naging parang kuwago sa kaparangan.

Mwen sanble ak yon grangozye nan dezè. Mwen tankou yon frize nan gran savann.

7 Ako'y umaabang, at ako'y naging parang maya na nagiisa sa bubungan.

Mwen kouche zye tou louvri. Mwen tankou yon zwazo izole sou twati kay la.

8 Dinudusta ako ng aking mga kaaway buong araw; silang nangauulol laban sa akin ay nagsisisumpa sa akin.

Lènmi m yo repwoche m tout lajounen. (Sila) ki moke m yo sèvi ak non mwen kon madichon.

9 Sapagka't kinain ko ang mga abo na parang tinapay, at hinaluan ko ang aking inumin ng iyak.

Paske mwen te manje sann kon pen e mele bwason m ak dlo zye m,

10 Dahil sa iyong galit at iyong poot: sapagka't ako'y iyong itinaas, at inihagis.

akoz endiyasyon avèk kòlè Ou. Ou te leve m wo e te jete m lwen.

11 Ang aking mga kaarawan ay parang lilim na kumikiling; at ako'y natuyo na parang damo.

Jou m yo tankou yon lonbraj ki vin long. Mwen vin fennen tankou zèb.

12 Nguni't ikaw, Oh Panginoon, ay mamamalagi magpakailan man; at ang alaala sa iyo ay sa lahat ng sali't saling lahi.

Men Ou menm, O SENYÈ, Ou dire jis pou tout tan E non Ou jis a tout jenerasyon yo.

13 Ikaw ay babangon at maaawa sa Sion: sapagka't kapanahunan ng pagkaawa sa kaniya, Oo, ang takdang panahon ay dumating.

Ou va leve pou fè pitye sou Sion, paske se lè pou fè li gras. Lè apwente a fin rive l.

14 Sapagka't nililigaya ang iyong mga lingkod sa kaniyang mga bato, at nanghihinayang sa kaniyang alabok.

Anverite, sèvitè Ou yo twouve plezi nan wòch li yo. Yo plen tristès akoz pousyè li.

15 Sa gayo'y katatakutan ng mga bansa ang pangalan ng Panginoon. At ng lahat ng hari sa lupa ang iyong kaluwalhatian;

Pou sa, nasyon yo va krent non SENYÈ a, e tout wa latè yo va krent glwa Ou.

16 Sapagka't itinayo ng Panginoon ang Sion, siya'y napakita sa kaniyang kaluwalhatian;

Paske se SENYÈ a ki te ranfòse Sion. Li te parèt nan glwa Li.

17 Kaniyang dininig ang dalangin ng tapon, at hindi hinamak ang kanilang dalangin.

Li te prete atansyon a lapriyè malere yo, e pa t meprize priyè yo.

18 Ito'y isusulat na ukol sa lahing susunod: at ang bayang lalalangin ay pupuri sa Panginoon.

Sa va ekri pou jenerasyon k ap vini an. Pou yon pèp ki poko kreye kapab bay lwanj a SENYÈ a.

19 Sapagka't siya'y tumungo mula sa kaitaasan ng kaniyang santuario; tumingin ang Panginoon sa lupa mula sa langit;

Li te gade anba soti nan wotè sen Li an. Soti nan syèl la, SENYÈ a te veye sou latè,

20 Upang dinggin ang buntong hininga ng bilanggo: upang kalagan yaong nangaitakdang patayin;

pou tande vwa plenyen a prizonye a, pou mete an libète (sila) ki te kondane a lanmò yo,

21 Upang maipahayag ng mga tao ang pangalan ng Panginoon sa Sion, at ang kaniyang kapurihan sa Jerusalem;

Pou lezòm ta kab pale sou non SENYÈ a nan Sion, e bay lwanj Li nan Jérusalem,

22 Nang ang mga bayan ay mapisan, at ang mga kaharian, upang maglingkod sa Panginoon.

pandan pèp yo rasanble ansanm ak wayòm yo, pou sèvi SENYÈ a.

23 Kaniyang pinahina ang aking kalakasan sa daan; kaniyang pinaikli ang mga kaarawan ko.

Li fin febli fòs mwen nan chemen an. Li rakousi nonb de jou mwen yo.

24 Aking sinabi, Oh Dios ko, huwag mo akong kunin sa kalagitnaan ng aking mga kaarawan; ang mga taon mo'y lampas sa mga sali't saling lahi.

Mwen te di: “O Bondye mwen an, pa rache m nan mitan jou mwen yo. Ane pa Ou yo dire pandan tout jenerasyon yo.

25 Nang una ay inilagay mo ang patibayan ng lupa; at ang mga langit ay gawa ng iyong mga kamay.

Depi tan ansyen yo, Ou te fonde latè, e syèl yo se zèv lamen Ou yo.

26 Sila'y uuwi sa wala, nguni't ikaw ay mananatili: Oo, silang lahat ay maluluma na parang bihisan; parang isang kasuutan na iyong mga papalitan, at sila'y mga mapapalitan:

Malgre yo peri, Ou menm va rete toujou. Wi, tout bagay nan yo va vin epwize tankou yon vètman. Tankou rad, Ou va chanje yo, e yo va chanje.

27 Nguni't ikaw rin, at ang mga taon mo'y hindi magkakawakas.

Men Ou menm, se menm jan an Ou ye. Ane pa Ou yo p ap janm fini.

28 Ang mga anak ng iyong mga lingkod ay mangamamalagi, at ang kanilang binhi ay matatatag sa harap mo.

Pitit a sèvitè Ou yo va kontinye, e desandan pa yo va etabli devan Ou.”