Mga Awit 102

1 Dinggin mo ang dalangin ko, Oh Panginoon, at dumating nawa ang daing ko sa iyo.

A PRAYER OF THE AFFLICTED WHEN HE IS FEEBLE, AND POURS OUT HIS COMPLAINT BEFORE YHWH. O YHWH, hear my prayer, indeed, my cry comes to You.

2 Huwag mong ikubli ang mukha mo sa akin sa kaarawan ng aking kahirapan: ikiling mo ang iyong pakinig sa akin; sa araw na ako'y tumawag, ay sagutin mo akong madali.

Do not hide Your face from me, In a day of my adversity, Incline Your ear to me, In the day I call, hurry, answer me.

3 Sapagka't ang mga kaarawan ko'y nangapapawi na parang usok, at ang mga buto ko'y nangasusunog na parang panggatong.

For my days have been consumed in smoke, And my bones have burned as a firebrand.

4 Ang puso ko'y nasaktan na parang damo, at natuyo; sapagka't nalimutan kong kanin ang aking tinapay.

Struck as the herb, and withered, is my heart, For I have forgotten to eat my bread.

5 Dahil sa tinig ng aking daing ang mga buto ko'y nagsisidikit sa aking laman.

From the voice of my sighing My bone has cleaved to my flesh.

6 Ako'y parang pelikano sa ilang; ako'y naging parang kuwago sa kaparangan.

I have been like to a pelican of the wilderness, I have been as an owl of the dry places.

7 Ako'y umaabang, at ako'y naging parang maya na nagiisa sa bubungan.

I have watched, and I am As a bird alone on the roof.

8 Dinudusta ako ng aking mga kaaway buong araw; silang nangauulol laban sa akin ay nagsisisumpa sa akin.

All the day my enemies reproached me, Those mad at me have sworn against me.

9 Sapagka't kinain ko ang mga abo na parang tinapay, at hinaluan ko ang aking inumin ng iyak.

Because I have eaten ashes as bread, And have mingled my drink with weeping,

10 Dahil sa iyong galit at iyong poot: sapagka't ako'y iyong itinaas, at inihagis.

From Your indignation and Your wrath, For You have lifted me up, And cast me down.

11 Ang aking mga kaarawan ay parang lilim na kumikiling; at ako'y natuyo na parang damo.

My days [are] stretched out as a shadow, And I am withered as the herb.

12 Nguni't ikaw, Oh Panginoon, ay mamamalagi magpakailan man; at ang alaala sa iyo ay sa lahat ng sali't saling lahi.

And You, O YHWH, abide for all time, And Your memorial from generation to generation.

13 Ikaw ay babangon at maaawa sa Sion: sapagka't kapanahunan ng pagkaawa sa kaniya, Oo, ang takdang panahon ay dumating.

You rise—You pity Zion, For the time to favor her, For the appointed time has come.

14 Sapagka't nililigaya ang iyong mga lingkod sa kaniyang mga bato, at nanghihinayang sa kaniyang alabok.

For Your servants have been pleased with her stones, And they favor her dust.

15 Sa gayo'y katatakutan ng mga bansa ang pangalan ng Panginoon. At ng lahat ng hari sa lupa ang iyong kaluwalhatian;

And nations fear the Name of YHWH, And all kings of the earth Your glory,

16 Sapagka't itinayo ng Panginoon ang Sion, siya'y napakita sa kaniyang kaluwalhatian;

For YHWH has built Zion, He has been seen in His glory,

17 Kaniyang dininig ang dalangin ng tapon, at hindi hinamak ang kanilang dalangin.

He turned to the prayer of the destitute, And He has not despised their prayer.

18 Ito'y isusulat na ukol sa lahing susunod: at ang bayang lalalangin ay pupuri sa Panginoon.

This is written for a later generation, And the people created praise YAH.

19 Sapagka't siya'y tumungo mula sa kaitaasan ng kaniyang santuario; tumingin ang Panginoon sa lupa mula sa langit;

For He has looked From the high place of His sanctuary. YHWH looked attentively from the heavens to earth,

20 Upang dinggin ang buntong hininga ng bilanggo: upang kalagan yaong nangaitakdang patayin;

To hear the groan of the prisoner, To loose sons of death,

21 Upang maipahayag ng mga tao ang pangalan ng Panginoon sa Sion, at ang kaniyang kapurihan sa Jerusalem;

To declare in Zion the Name of YHWH, And His praise in Jerusalem,

22 Nang ang mga bayan ay mapisan, at ang mga kaharian, upang maglingkod sa Panginoon.

In the peoples being gathered together, And the kingdoms—to serve YHWH.

23 Kaniyang pinahina ang aking kalakasan sa daan; kaniyang pinaikli ang mga kaarawan ko.

He has humbled my power in the way, He has shortened my days.

24 Aking sinabi, Oh Dios ko, huwag mo akong kunin sa kalagitnaan ng aking mga kaarawan; ang mga taon mo'y lampas sa mga sali't saling lahi.

I say, “My God, do not take me up in the midst of my days,” Your years [are] through all generations.

25 Nang una ay inilagay mo ang patibayan ng lupa; at ang mga langit ay gawa ng iyong mga kamay.

You founded the earth before time, And the heavens [are] the work of Your hands.

26 Sila'y uuwi sa wala, nguni't ikaw ay mananatili: Oo, silang lahat ay maluluma na parang bihisan; parang isang kasuutan na iyong mga papalitan, at sila'y mga mapapalitan:

They perish, and You remain, And all of them become old as a garment, You change them as clothing, And they are changed.

27 Nguni't ikaw rin, at ang mga taon mo'y hindi magkakawakas.

And You [are] the same, and Your years are not finished.

28 Ang mga anak ng iyong mga lingkod ay mangamamalagi, at ang kanilang binhi ay matatatag sa harap mo.

The sons of Your servants continue, And their seed is established before You!