Mga Awit 102
1 Dinggin mo ang dalangin ko, Oh Panginoon, at dumating nawa ang daing ko sa iyo.
“A prayer of the afflicted, when he is overwhelmed, and poureth out before the Lord his complaint.” O Lord, hear my prayer, and let my cry come unto thee.
2 Huwag mong ikubli ang mukha mo sa akin sa kaarawan ng aking kahirapan: ikiling mo ang iyong pakinig sa akin; sa araw na ako'y tumawag, ay sagutin mo akong madali.
Hide not thy face from me on the day when I am distressed; incline unto me thy ear; on the day when I call, answer me speedily.
3 Sapagka't ang mga kaarawan ko'y nangapapawi na parang usok, at ang mga buto ko'y nangasusunog na parang panggatong.
For my days vanish in smoke, and my bones are burning like a hearth.
4 Ang puso ko'y nasaktan na parang damo, at natuyo; sapagka't nalimutan kong kanin ang aking tinapay.
Struck [by heat] like the herb and dried up is my heart; for I forget to eat my bread.
5 Dahil sa tinig ng aking daing ang mga buto ko'y nagsisidikit sa aking laman.
Because of the voice of my groaning my bones cleave to my flesh.
6 Ako'y parang pelikano sa ilang; ako'y naging parang kuwago sa kaparangan.
I am like the pelican of the wilderness: I am become like the owl amid ruins.
7 Ako'y umaabang, at ako'y naging parang maya na nagiisa sa bubungan.
I watch, and I am become like a [night-]bird sitting alone upon the housetop.
8 Dinudusta ako ng aking mga kaaway buong araw; silang nangauulol laban sa akin ay nagsisisumpa sa akin.
All the day my enemies reproach me: they that mock me swear by me.
9 Sapagka't kinain ko ang mga abo na parang tinapay, at hinaluan ko ang aking inumin ng iyak.
For ashes do I eat like bread, and my drink I mingle with weeping;
10 Dahil sa iyong galit at iyong poot: sapagka't ako'y iyong itinaas, at inihagis.
Because of thy indignation and thy wrath; for thou hadst lifted me up, and hast cast me down.
11 Ang aking mga kaarawan ay parang lilim na kumikiling; at ako'y natuyo na parang damo.
My days are like a shadow that declineth; and like the herb I wither.
12 Nguni't ikaw, Oh Panginoon, ay mamamalagi magpakailan man; at ang alaala sa iyo ay sa lahat ng sali't saling lahi.
But thou, O Lord, wilt sit enthroned for ever; and thy memorial is unto all generations.
13 Ikaw ay babangon at maaawa sa Sion: sapagka't kapanahunan ng pagkaawa sa kaniya, Oo, ang takdang panahon ay dumating.
Thou wilt indeed arise; thou wilt have mercy upon Zion; for it is time to favor her, for the appointed time is coming.
14 Sapagka't nililigaya ang iyong mga lingkod sa kaniyang mga bato, at nanghihinayang sa kaniyang alabok.
For thy servants hold dear her stones, and her very dust they cherish.
15 Sa gayo'y katatakutan ng mga bansa ang pangalan ng Panginoon. At ng lahat ng hari sa lupa ang iyong kaluwalhatian;
Then shall nations fear the name of the Lord, and all the kings of the earth thy glory:
16 Sapagka't itinayo ng Panginoon ang Sion, siya'y napakita sa kaniyang kaluwalhatian;
When the Lord shalt have built up Zion, he appeareth in his glory;
17 Kaniyang dininig ang dalangin ng tapon, at hindi hinamak ang kanilang dalangin.
[When] he hath regarded the prayer of the forsaken, and doth not despise their prayer.
18 Ito'y isusulat na ukol sa lahing susunod: at ang bayang lalalangin ay pupuri sa Panginoon.
This shall be written down for the latest generation; and the people which shall be created shall praise the Lord.
19 Sapagka't siya'y tumungo mula sa kaitaasan ng kaniyang santuario; tumingin ang Panginoon sa lupa mula sa langit;
For he hath looked down from the height of his sanctuary; the Lord hath cast from heaven his view to the earth:
20 Upang dinggin ang buntong hininga ng bilanggo: upang kalagan yaong nangaitakdang patayin;
To hear the sighing of the prisoner; to loosen those that are doomed to death:
21 Upang maipahayag ng mga tao ang pangalan ng Panginoon sa Sion, at ang kaniyang kapurihan sa Jerusalem;
That men may proclaim in Zion the name of the Lord, and his praise in Jerusalem;
22 Nang ang mga bayan ay mapisan, at ang mga kaharian, upang maglingkod sa Panginoon.
When people are gathered together, and kingdoms, to serve the Lord.—
23 Kaniyang pinahina ang aking kalakasan sa daan; kaniyang pinaikli ang mga kaarawan ko.
He hath weakened on the way my strength; he hath shortened my days.
24 Aking sinabi, Oh Dios ko, huwag mo akong kunin sa kalagitnaan ng aking mga kaarawan; ang mga taon mo'y lampas sa mga sali't saling lahi.
I will say, O my God! take me not away in the midst of my days: throughout all generations are thy years.
25 Nang una ay inilagay mo ang patibayan ng lupa; at ang mga langit ay gawa ng iyong mga kamay.
In olden times didst thou lay the foundations of the earth; and the heavens are the work of thy hands.
26 Sila'y uuwi sa wala, nguni't ikaw ay mananatili: Oo, silang lahat ay maluluma na parang bihisan; parang isang kasuutan na iyong mga papalitan, at sila'y mga mapapalitan:
These will indeed perish, but thou wilt ever exist: yea, all of them will wear out like a garment; as a vesture wilt thou change them, and they will be changed;
27 Nguni't ikaw rin, at ang mga taon mo'y hindi magkakawakas.
But thou art ever the same, and thy years will have no end.
28 Ang mga anak ng iyong mga lingkod ay mangamamalagi, at ang kanilang binhi ay matatatag sa harap mo.
The children of thy servants will dwell [securely], and their seed will be firmly established before thee.
