Mga Awit 102

1 Dinggin mo ang dalangin ko, Oh Panginoon, at dumating nawa ang daing ko sa iyo.

A prayer of the afflicted, when he shall be in distresse, and pour forth his meditation before the Lord. O Lord, heare my prayer, and let my crye come vnto thee.

2 Huwag mong ikubli ang mukha mo sa akin sa kaarawan ng aking kahirapan: ikiling mo ang iyong pakinig sa akin; sa araw na ako'y tumawag, ay sagutin mo akong madali.

Hide not thy face from me in the time of my trouble: incline thine eares vnto me: when I call, make haste to heare me.

3 Sapagka't ang mga kaarawan ko'y nangapapawi na parang usok, at ang mga buto ko'y nangasusunog na parang panggatong.

For my dayes are consumed like smoke, and my bones are burnt like an herthe.

4 Ang puso ko'y nasaktan na parang damo, at natuyo; sapagka't nalimutan kong kanin ang aking tinapay.

Mine heart is smitten and withereth like grasse, because I forgate to eate my bread.

5 Dahil sa tinig ng aking daing ang mga buto ko'y nagsisidikit sa aking laman.

For the voyce of my groning my bones doe cleaue to my skinne.

6 Ako'y parang pelikano sa ilang; ako'y naging parang kuwago sa kaparangan.

I am like a pelicane of the wildernesse: I am like an owle of the deserts.

7 Ako'y umaabang, at ako'y naging parang maya na nagiisa sa bubungan.

I watch and am as a sparrowe alone vpon the house top.

8 Dinudusta ako ng aking mga kaaway buong araw; silang nangauulol laban sa akin ay nagsisisumpa sa akin.

Mine enemies reuile me dayly, and they that rage against me, haue sworne against me.

9 Sapagka't kinain ko ang mga abo na parang tinapay, at hinaluan ko ang aking inumin ng iyak.

Surely I haue eaten asshes as bread, and mingled my drinke with weeping,

10 Dahil sa iyong galit at iyong poot: sapagka't ako'y iyong itinaas, at inihagis.

Because of thine indignation and thy wrath: for thou hast heaued me vp, and cast me downe.

11 Ang aking mga kaarawan ay parang lilim na kumikiling; at ako'y natuyo na parang damo.

My dayes are like a shadowe that fadeth, and I am withered like grasse.

12 Nguni't ikaw, Oh Panginoon, ay mamamalagi magpakailan man; at ang alaala sa iyo ay sa lahat ng sali't saling lahi.

But thou, O Lord, doest remaine for euer, and thy remembrance from generation to generation.

13 Ikaw ay babangon at maaawa sa Sion: sapagka't kapanahunan ng pagkaawa sa kaniya, Oo, ang takdang panahon ay dumating.

Thou wilt arise and haue mercy vpon Zion: for the time to haue mercie thereon, for the appointed time is come.

14 Sapagka't nililigaya ang iyong mga lingkod sa kaniyang mga bato, at nanghihinayang sa kaniyang alabok.

For thy seruants delite in the stones thereof, and haue pitie on the dust thereof.

15 Sa gayo'y katatakutan ng mga bansa ang pangalan ng Panginoon. At ng lahat ng hari sa lupa ang iyong kaluwalhatian;

Then the heathen shall feare the Name of the Lord, and all the Kings of the earth thy glory,

16 Sapagka't itinayo ng Panginoon ang Sion, siya'y napakita sa kaniyang kaluwalhatian;

When the Lord shall build vp Zion, and shall appeare in his glory,

17 Kaniyang dininig ang dalangin ng tapon, at hindi hinamak ang kanilang dalangin.

And shall turne vnto the prayer of the desolate, and not despise their prayer.

18 Ito'y isusulat na ukol sa lahing susunod: at ang bayang lalalangin ay pupuri sa Panginoon.

This shall be written for the generation to come: and the people, which shalbe created, shall prayse the Lord.

19 Sapagka't siya'y tumungo mula sa kaitaasan ng kaniyang santuario; tumingin ang Panginoon sa lupa mula sa langit;

For he hath looked downe from the height of his Sanctuarie: out of the heauen did the Lord beholde the earth,

20 Upang dinggin ang buntong hininga ng bilanggo: upang kalagan yaong nangaitakdang patayin;

That he might heare the mourning of the prisoner, and deliuer the children of death:

21 Upang maipahayag ng mga tao ang pangalan ng Panginoon sa Sion, at ang kaniyang kapurihan sa Jerusalem;

That they may declare the Name of the Lord in Zion, and his prayse in Ierusalem,

22 Nang ang mga bayan ay mapisan, at ang mga kaharian, upang maglingkod sa Panginoon.

When the people shalbe gathered together, and the kingdomes to serue the Lord.

23 Kaniyang pinahina ang aking kalakasan sa daan; kaniyang pinaikli ang mga kaarawan ko.

He abated my strength in the way, and shortened my dayes.

24 Aking sinabi, Oh Dios ko, huwag mo akong kunin sa kalagitnaan ng aking mga kaarawan; ang mga taon mo'y lampas sa mga sali't saling lahi.

And I sayd, O my God, take me not away in the middes of my dayes: thy yeeres endure from generation to generation.

25 Nang una ay inilagay mo ang patibayan ng lupa; at ang mga langit ay gawa ng iyong mga kamay.

Thou hast aforetime layde the foundation of the earth, and the heauens are the worke of thine hands.

26 Sila'y uuwi sa wala, nguni't ikaw ay mananatili: Oo, silang lahat ay maluluma na parang bihisan; parang isang kasuutan na iyong mga papalitan, at sila'y mga mapapalitan:

They shall perish, but thou shalt endure: euen they all shall waxe olde as doeth a garment: as a vesture shalt thou change them, and they shall be changed.

27 Nguni't ikaw rin, at ang mga taon mo'y hindi magkakawakas.

But thou art the same, and thy yeeres shall not fayle.

28 Ang mga anak ng iyong mga lingkod ay mangamamalagi, at ang kanilang binhi ay matatatag sa harap mo.

The children of thy seruants shall continue, and their seede shall stand fast in thy sight.