Mga Awit 102

1 Dinggin mo ang dalangin ko, Oh Panginoon, at dumating nawa ang daing ko sa iyo.

A Prayer for the Poor; when he is deeply afflicted, and pours out his supplication before the Lord. Hear my prayer, O Lord, and let my cry come to you.

2 Huwag mong ikubli ang mukha mo sa akin sa kaarawan ng aking kahirapan: ikiling mo ang iyong pakinig sa akin; sa araw na ako'y tumawag, ay sagutin mo akong madali.

Turn not away your face from me: in the day [when] I am afflicted, incline your ear to me: in the day [when] I shall call upon you, speedily hear me.

3 Sapagka't ang mga kaarawan ko'y nangapapawi na parang usok, at ang mga buto ko'y nangasusunog na parang panggatong.

For my days have vanished like smoke, and my bones have been parched like a stick.

4 Ang puso ko'y nasaktan na parang damo, at natuyo; sapagka't nalimutan kong kanin ang aking tinapay.

I am blighted like grass, and my heart is dried up; for I have forgotten to eat my bread.

5 Dahil sa tinig ng aking daing ang mga buto ko'y nagsisidikit sa aking laman.

By reason of the voice of my groaning, my bone has cleaved to my flesh.

6 Ako'y parang pelikano sa ilang; ako'y naging parang kuwago sa kaparangan.

I have become like a pelican of the wilderness;

7 Ako'y umaabang, at ako'y naging parang maya na nagiisa sa bubungan.

I have become like an owl in a ruined house. I have watched, and am become as a sparrow dwelling alone on a roof.

8 Dinudusta ako ng aking mga kaaway buong araw; silang nangauulol laban sa akin ay nagsisisumpa sa akin.

All the day long mine enemies have reproached me; and they that praised me have sworn against me.

9 Sapagka't kinain ko ang mga abo na parang tinapay, at hinaluan ko ang aking inumin ng iyak.

For I have eaten ashes as it were bread, and mingled my drink with weeping;

10 Dahil sa iyong galit at iyong poot: sapagka't ako'y iyong itinaas, at inihagis.

because of your anger and your wrath: for you have lifted me up, and dashed me down.

11 Ang aking mga kaarawan ay parang lilim na kumikiling; at ako'y natuyo na parang damo.

My days have declined like a shadow; and I am withered like grass.

12 Nguni't ikaw, Oh Panginoon, ay mamamalagi magpakailan man; at ang alaala sa iyo ay sa lahat ng sali't saling lahi.

But you, Lord, endure for ever, and your memorial to generation and generation.

13 Ikaw ay babangon at maaawa sa Sion: sapagka't kapanahunan ng pagkaawa sa kaniya, Oo, ang takdang panahon ay dumating.

You shall arise, and have mercy upon Sion: for [it is] time to have mercy upon her, for the set time is come.

14 Sapagka't nililigaya ang iyong mga lingkod sa kaniyang mga bato, at nanghihinayang sa kaniyang alabok.

For your servants have taken pleasure in her stones, and they shall pity her dust.

15 Sa gayo'y katatakutan ng mga bansa ang pangalan ng Panginoon. At ng lahat ng hari sa lupa ang iyong kaluwalhatian;

So the nations shall fear your name, O Lord, and all kings your glory.

16 Sapagka't itinayo ng Panginoon ang Sion, siya'y napakita sa kaniyang kaluwalhatian;

For the Lord shall build up Sion, and shall appear in his glory.

17 Kaniyang dininig ang dalangin ng tapon, at hindi hinamak ang kanilang dalangin.

He has had regard to the prayer of the lowly, and has not despised their petition.

18 Ito'y isusulat na ukol sa lahing susunod: at ang bayang lalalangin ay pupuri sa Panginoon.

Let this be written for another generation; and the people that shall be created shall praise the Lord.

19 Sapagka't siya'y tumungo mula sa kaitaasan ng kaniyang santuario; tumingin ang Panginoon sa lupa mula sa langit;

For he has looked out from the height of his sanctuary; the Lord looked upon the earth from heaven;

20 Upang dinggin ang buntong hininga ng bilanggo: upang kalagan yaong nangaitakdang patayin;

to hear the groaning of the fettered ones, to loosen the sons of the slain;

21 Upang maipahayag ng mga tao ang pangalan ng Panginoon sa Sion, at ang kaniyang kapurihan sa Jerusalem;

to proclaim the name of the Lord in Sion, and his praise in Jerusalem;

22 Nang ang mga bayan ay mapisan, at ang mga kaharian, upang maglingkod sa Panginoon.

when the people are gathered together, and the kings, to serve the Lord.

23 Kaniyang pinahina ang aking kalakasan sa daan; kaniyang pinaikli ang mga kaarawan ko.

He answered him in the way of his strength: tell me the fewness of my days.

24 Aking sinabi, Oh Dios ko, huwag mo akong kunin sa kalagitnaan ng aking mga kaarawan; ang mga taon mo'y lampas sa mga sali't saling lahi.

Take me not away in the midst of my days: your years [are] through all generations.

25 Nang una ay inilagay mo ang patibayan ng lupa; at ang mga langit ay gawa ng iyong mga kamay.

In the beginning you, O Lord, did lay the foundation of the earth; and the heavens are the works of your hands.

26 Sila'y uuwi sa wala, nguni't ikaw ay mananatili: Oo, silang lahat ay maluluma na parang bihisan; parang isang kasuutan na iyong mga papalitan, at sila'y mga mapapalitan:

They shall perish, but you remain: and [they all] shall wax old as a garment; and as a vesture shall you fold them, and they shall be changed.

27 Nguni't ikaw rin, at ang mga taon mo'y hindi magkakawakas.

But you are the same, and your years shall not fail.

28 Ang mga anak ng iyong mga lingkod ay mangamamalagi, at ang kanilang binhi ay matatatag sa harap mo.

The children of your servants shall dwell [securely], and their seed shall prosper for ever.