Mga Awit 102
1 Dinggin mo ang dalangin ko, Oh Panginoon, at dumating nawa ang daing ko sa iyo.
A prayer of one who is afflicted, when he grows faint and pours out his lament before the LORD. Hear my prayer, O LORD; let my cry for help come before You.
2 Huwag mong ikubli ang mukha mo sa akin sa kaarawan ng aking kahirapan: ikiling mo ang iyong pakinig sa akin; sa araw na ako'y tumawag, ay sagutin mo akong madali.
Do not hide Your face from me in my day of distress. Incline Your ear to me; answer me quickly when I call.
3 Sapagka't ang mga kaarawan ko'y nangapapawi na parang usok, at ang mga buto ko'y nangasusunog na parang panggatong.
For my days vanish like smoke, and my bones burn like glowing embers.
4 Ang puso ko'y nasaktan na parang damo, at natuyo; sapagka't nalimutan kong kanin ang aking tinapay.
My heart is afflicted, and withered like grass; I even forget to eat my bread.
5 Dahil sa tinig ng aking daing ang mga buto ko'y nagsisidikit sa aking laman.
Through my loud groaning my flesh clings to my bones.
6 Ako'y parang pelikano sa ilang; ako'y naging parang kuwago sa kaparangan.
I am like a desert owl, like an owl among the ruins.
7 Ako'y umaabang, at ako'y naging parang maya na nagiisa sa bubungan.
I lie awake; I am like a lone bird on a housetop.
8 Dinudusta ako ng aking mga kaaway buong araw; silang nangauulol laban sa akin ay nagsisisumpa sa akin.
All day long my enemies taunt me; they ridicule me and curse me.
9 Sapagka't kinain ko ang mga abo na parang tinapay, at hinaluan ko ang aking inumin ng iyak.
For I have eaten ashes like bread and mixed my drink with tears
10 Dahil sa iyong galit at iyong poot: sapagka't ako'y iyong itinaas, at inihagis.
because of Your indignation and wrath, for You have picked me up and cast me aside.
11 Ang aking mga kaarawan ay parang lilim na kumikiling; at ako'y natuyo na parang damo.
My days are like lengthening shadows, and I wither away like grass.
12 Nguni't ikaw, Oh Panginoon, ay mamamalagi magpakailan man; at ang alaala sa iyo ay sa lahat ng sali't saling lahi.
But You, O LORD, sit enthroned forever; Your renown endures to all generations.
13 Ikaw ay babangon at maaawa sa Sion: sapagka't kapanahunan ng pagkaawa sa kaniya, Oo, ang takdang panahon ay dumating.
You will rise up and have compassion on Zion, for it is time to show her favor— the appointed time has come.
14 Sapagka't nililigaya ang iyong mga lingkod sa kaniyang mga bato, at nanghihinayang sa kaniyang alabok.
For Your servants delight in her stones and take pity on her dust.
15 Sa gayo'y katatakutan ng mga bansa ang pangalan ng Panginoon. At ng lahat ng hari sa lupa ang iyong kaluwalhatian;
So the nations will fear the name of the LORD, and all the kings of the earth will fear Your glory.
16 Sapagka't itinayo ng Panginoon ang Sion, siya'y napakita sa kaniyang kaluwalhatian;
For the LORD will rebuild Zion; He has appeared in His glory.
17 Kaniyang dininig ang dalangin ng tapon, at hindi hinamak ang kanilang dalangin.
He will turn toward the prayer of the destitute; He will not despise their prayer.
18 Ito'y isusulat na ukol sa lahing susunod: at ang bayang lalalangin ay pupuri sa Panginoon.
Let this be written for the generation to come, so that a people not yet created may praise the LORD.
19 Sapagka't siya'y tumungo mula sa kaitaasan ng kaniyang santuario; tumingin ang Panginoon sa lupa mula sa langit;
For He looked down from the heights of His sanctuary; the LORD gazed out from heaven to earth
20 Upang dinggin ang buntong hininga ng bilanggo: upang kalagan yaong nangaitakdang patayin;
to hear a prisoner’s groaning, to release those condemned to death,
21 Upang maipahayag ng mga tao ang pangalan ng Panginoon sa Sion, at ang kaniyang kapurihan sa Jerusalem;
that they may proclaim the name of the LORD in Zion and praise Him in Jerusalem,
22 Nang ang mga bayan ay mapisan, at ang mga kaharian, upang maglingkod sa Panginoon.
when peoples and kingdoms assemble to serve the LORD.
23 Kaniyang pinahina ang aking kalakasan sa daan; kaniyang pinaikli ang mga kaarawan ko.
He has broken my strength on the way; He has cut short my days.
24 Aking sinabi, Oh Dios ko, huwag mo akong kunin sa kalagitnaan ng aking mga kaarawan; ang mga taon mo'y lampas sa mga sali't saling lahi.
I say: “O my God, do not take me in the midst of my days! Your years go on through all generations.
25 Nang una ay inilagay mo ang patibayan ng lupa; at ang mga langit ay gawa ng iyong mga kamay.
In the beginning You laid the foundations of the earth, and the heavens are the work of Your hands.
26 Sila'y uuwi sa wala, nguni't ikaw ay mananatili: Oo, silang lahat ay maluluma na parang bihisan; parang isang kasuutan na iyong mga papalitan, at sila'y mga mapapalitan:
They will perish, but You remain; they will all wear out like a garment. Like clothing You will change them, and they will be passed on.
27 Nguni't ikaw rin, at ang mga taon mo'y hindi magkakawakas.
But You remain the same, and Your years will never end.
28 Ang mga anak ng iyong mga lingkod ay mangamamalagi, at ang kanilang binhi ay matatatag sa harap mo.
The children of Your servants will dwell securely, and their descendants will be established before You.”
