< Mga Awit 102 >
1 Dinggin mo ang dalangin ko, Oh Panginoon, at dumating nawa ang daing ko sa iyo.
Hear my prayer, O Jehovah, and let my cry come to thee.
2 Huwag mong ikubli ang mukha mo sa akin sa kaarawan ng aking kahirapan: ikiling mo ang iyong pakinig sa akin; sa araw na ako'y tumawag, ay sagutin mo akong madali.
Hide not thy face from me in the day of my distress. Incline thine ear to me. In the day when I call answer me speedily.
3 Sapagka't ang mga kaarawan ko'y nangapapawi na parang usok, at ang mga buto ko'y nangasusunog na parang panggatong.
For my days consume away like smoke, and my bones are burned as a firebrand.
4 Ang puso ko'y nasaktan na parang damo, at natuyo; sapagka't nalimutan kong kanin ang aking tinapay.
My heart is smitten like grass, and withered, for I forget to eat my bread.
5 Dahil sa tinig ng aking daing ang mga buto ko'y nagsisidikit sa aking laman.
Because of the voice of my groaning my bones cling to my flesh.
6 Ako'y parang pelikano sa ilang; ako'y naging parang kuwago sa kaparangan.
I am like a pelican of the wilderness. I have become as an owl of the waste places.
7 Ako'y umaabang, at ako'y naging parang maya na nagiisa sa bubungan.
I watch, and have become like a sparrow that is alone upon the house-top.
8 Dinudusta ako ng aking mga kaaway buong araw; silang nangauulol laban sa akin ay nagsisisumpa sa akin.
My enemies reproach me all the day. Those who are mad against me do curse by me.
9 Sapagka't kinain ko ang mga abo na parang tinapay, at hinaluan ko ang aking inumin ng iyak.
For I have eaten ashes like bread, and mingled my drink with weeping,
10 Dahil sa iyong galit at iyong poot: sapagka't ako'y iyong itinaas, at inihagis.
because of thine indignation and thy wrath. For thou have taken me up, and cast me away.
11 Ang aking mga kaarawan ay parang lilim na kumikiling; at ako'y natuyo na parang damo.
My days are like a shadow that declines, and I am withered like grass.
12 Nguni't ikaw, Oh Panginoon, ay mamamalagi magpakailan man; at ang alaala sa iyo ay sa lahat ng sali't saling lahi.
But thou, O Jehovah, will abide forever, and thy memorial to all generations.
13 Ikaw ay babangon at maaawa sa Sion: sapagka't kapanahunan ng pagkaawa sa kaniya, Oo, ang takdang panahon ay dumating.
Thou will arise, and have mercy upon Zion, for it is time to have pity upon her, yea, the set time has come.
14 Sapagka't nililigaya ang iyong mga lingkod sa kaniyang mga bato, at nanghihinayang sa kaniyang alabok.
For thy servants take pleasure in her stones, and have pity upon her dust.
15 Sa gayo'y katatakutan ng mga bansa ang pangalan ng Panginoon. At ng lahat ng hari sa lupa ang iyong kaluwalhatian;
So the nations shall fear the name of Jehovah, and all the kings of the earth thy glory.
16 Sapagka't itinayo ng Panginoon ang Sion, siya'y napakita sa kaniyang kaluwalhatian;
For Jehovah has built up Zion. He has appeared in his glory.
17 Kaniyang dininig ang dalangin ng tapon, at hindi hinamak ang kanilang dalangin.
He has regarded the prayer of the destitute, and has not despised their prayer.
18 Ito'y isusulat na ukol sa lahing susunod: at ang bayang lalalangin ay pupuri sa Panginoon.
This shall be written for the generation to come. And a people which shall be created shall praise Jehovah.
19 Sapagka't siya'y tumungo mula sa kaitaasan ng kaniyang santuario; tumingin ang Panginoon sa lupa mula sa langit;
For he has looked down from the height of his sanctuary. From heaven Jehovah beheld the earth,
20 Upang dinggin ang buntong hininga ng bilanggo: upang kalagan yaong nangaitakdang patayin;
to hear the sighing of the prisoner, to loose those who are appointed to death,
21 Upang maipahayag ng mga tao ang pangalan ng Panginoon sa Sion, at ang kaniyang kapurihan sa Jerusalem;
that men may declare the name of Jehovah in Zion, and his praise in Jerusalem,
22 Nang ang mga bayan ay mapisan, at ang mga kaharian, upang maglingkod sa Panginoon.
when the peoples are gathered together, and the kingdoms, to serve Jehovah.
23 Kaniyang pinahina ang aking kalakasan sa daan; kaniyang pinaikli ang mga kaarawan ko.
He weakened my strength in the way. He shortened my days.
24 Aking sinabi, Oh Dios ko, huwag mo akong kunin sa kalagitnaan ng aking mga kaarawan; ang mga taon mo'y lampas sa mga sali't saling lahi.
I said, O my God, take me not away in the midst of my days. Thy years are throughout all generations.
25 Nang una ay inilagay mo ang patibayan ng lupa; at ang mga langit ay gawa ng iyong mga kamay.
Of old thou laid the foundation of the earth, and the heavens are the work of thy hands.
26 Sila'y uuwi sa wala, nguni't ikaw ay mananatili: Oo, silang lahat ay maluluma na parang bihisan; parang isang kasuutan na iyong mga papalitan, at sila'y mga mapapalitan:
They shall perish, but thou shall endure. Yea, all of them shall grow old like a garment. As a vesture thou shall change them, and they shall be changed,
27 Nguni't ikaw rin, at ang mga taon mo'y hindi magkakawakas.
but thou are the same, and thy years shall have no end.
28 Ang mga anak ng iyong mga lingkod ay mangamamalagi, at ang kanilang binhi ay matatatag sa harap mo.
The sons of thy servants shall continue, and their seed shall be established before thee.