Mga Awit 102

1 Dinggin mo ang dalangin ko, Oh Panginoon, at dumating nawa ang daing ko sa iyo.

Bøn af en elendig, naar hans Kraft svigter, og han udøser sin Klage for HERREN.

2 Huwag mong ikubli ang mukha mo sa akin sa kaarawan ng aking kahirapan: ikiling mo ang iyong pakinig sa akin; sa araw na ako'y tumawag, ay sagutin mo akong madali.

HERRE, lyt til min Bøn, lad mit Raab komme til dig,

3 Sapagka't ang mga kaarawan ko'y nangapapawi na parang usok, at ang mga buto ko'y nangasusunog na parang panggatong.

skjul dog ikke dit Aasyn for mig; den Dag jeg stedes i Nød, bøj da dit Øre til mig; naar jeg kalder, saa skynd dig og svar mig!

4 Ang puso ko'y nasaktan na parang damo, at natuyo; sapagka't nalimutan kong kanin ang aking tinapay.

Thi mine Dage svinder som Røg, mine Ledemod brænder som Ild;

5 Dahil sa tinig ng aking daing ang mga buto ko'y nagsisidikit sa aking laman.

mit Hjerte er svedet og visnet som Græs, thi jeg glemmer at spise mit Brød.

6 Ako'y parang pelikano sa ilang; ako'y naging parang kuwago sa kaparangan.

Under min Stønnen klæber mine Ben til Huden;

7 Ako'y umaabang, at ako'y naging parang maya na nagiisa sa bubungan.

jeg ligner Ørkenens Pelikan, er blevet som Uglen paa øde Steder;

8 Dinudusta ako ng aking mga kaaway buong araw; silang nangauulol laban sa akin ay nagsisisumpa sa akin.

om Natten ligger jeg vaagen og jamrer saa ensom som Fugl paa Taget;

9 Sapagka't kinain ko ang mga abo na parang tinapay, at hinaluan ko ang aking inumin ng iyak.

mine Fjender haaner mig hele Dagen; de, der spotter mig, sværger ved mig.

10 Dahil sa iyong galit at iyong poot: sapagka't ako'y iyong itinaas, at inihagis.

Thi Støv er mit daglige Brød, jeg blander min Drik med Taarer

11 Ang aking mga kaarawan ay parang lilim na kumikiling; at ako'y natuyo na parang damo.

over din Harme og Vrede, fordi du tog mig og slængte mig bort;

12 Nguni't ikaw, Oh Panginoon, ay mamamalagi magpakailan man; at ang alaala sa iyo ay sa lahat ng sali't saling lahi.

mine Dage hælder som Skyggen, som Græsset visner jeg hen.

13 Ikaw ay babangon at maaawa sa Sion: sapagka't kapanahunan ng pagkaawa sa kaniya, Oo, ang takdang panahon ay dumating.

Men du troner evindelig, HERRE, du ihukommes fra Slægt til Slægt;

14 Sapagka't nililigaya ang iyong mga lingkod sa kaniyang mga bato, at nanghihinayang sa kaniyang alabok.

du vil rejse dig og forbarme dig over Zion, naar Naadens Tid, naar Timen er inde;

15 Sa gayo'y katatakutan ng mga bansa ang pangalan ng Panginoon. At ng lahat ng hari sa lupa ang iyong kaluwalhatian;

thi dine Tjenere elsker dets Sten og ynkes over dets Grushobe.

16 Sapagka't itinayo ng Panginoon ang Sion, siya'y napakita sa kaniyang kaluwalhatian;

Og HERRENS Navn skal Folkene frygte, din Herlighed alle Jordens Konger;

17 Kaniyang dininig ang dalangin ng tapon, at hindi hinamak ang kanilang dalangin.

thi HERREN opbygger Zion, han lader sig se i sin Herlighed;

18 Ito'y isusulat na ukol sa lahing susunod: at ang bayang lalalangin ay pupuri sa Panginoon.

han vender sig til de hjælpeløses Bøn, lader ej deres Bøn uænset.

19 Sapagka't siya'y tumungo mula sa kaitaasan ng kaniyang santuario; tumingin ang Panginoon sa lupa mula sa langit;

For Efterslægten skal det optegnes, et Folk, der skal fødes, skal prise HERREN;

20 Upang dinggin ang buntong hininga ng bilanggo: upang kalagan yaong nangaitakdang patayin;

thi han ser ned fra sin hellige Højsal, HERREN skuer ned fra Himmel til Jord

21 Upang maipahayag ng mga tao ang pangalan ng Panginoon sa Sion, at ang kaniyang kapurihan sa Jerusalem;

for at høre de fangnes Stønnen og give de dødsdømte Frihed,

22 Nang ang mga bayan ay mapisan, at ang mga kaharian, upang maglingkod sa Panginoon.

at HERRENS Navn kan forkyndes i Zion, hans Pris i Jerusalem,

23 Kaniyang pinahina ang aking kalakasan sa daan; kaniyang pinaikli ang mga kaarawan ko.

naar Folkeslag og Riger til Hobe samles for at tjene HERREN.

24 Aking sinabi, Oh Dios ko, huwag mo akong kunin sa kalagitnaan ng aking mga kaarawan; ang mga taon mo'y lampas sa mga sali't saling lahi.

Han lammed min Kraft paa Vejen, forkorted mit Liv.

25 Nang una ay inilagay mo ang patibayan ng lupa; at ang mga langit ay gawa ng iyong mga kamay.

Jeg siger: Min Gud, tag mig ikke bort i Dagenes Hælvt! Dine Aar er fra Slægt til Slægt.

26 Sila'y uuwi sa wala, nguni't ikaw ay mananatili: Oo, silang lahat ay maluluma na parang bihisan; parang isang kasuutan na iyong mga papalitan, at sila'y mga mapapalitan:

Du grundfæsted fordum Jorden, Himlene er dine Hænders Værk;

27 Nguni't ikaw rin, at ang mga taon mo'y hindi magkakawakas.

de falder, men du bestaar, alle slides de op som en Klædning;

28 Ang mga anak ng iyong mga lingkod ay mangamamalagi, at ang kanilang binhi ay matatatag sa harap mo.

som Klæder skifter du dem; de skiftes, men du er den samme, og dine Aar faar aldrig Ende! Dine Tjeneres Børn fæster Bo, deres Sæd skal bestaa for dit Aasyn.