Mga Awit 101

1 Aking aawitin ang kagandahang-loob at kahatulan: sa iyo, Oh Panginoon, aawit ako ng mga pagpupuri.

Of David, a psalm. If kindness and justice I sing, making melody to you, Lord.

2 Ako'y magpapakapantas sa sakdal na lakad: Oh kailan ka pasasa akin? Ako'y lalakad sa loob ng aking bahay na may sakdal na puso.

I would look to the way that is blameless, and make it my own. Within my own house I would walk with an innocent heart.

3 Hindi ako maglalagay ng hamak na bagay sa harap ng aking mga mata: aking ipinagtanim ang gawa nilang lisya: hindi kakapit sa akin.

I would never direct my eyes to a thing that is base. The impulse to stray I abhor it shall not cling to me.

4 Ang suwail na puso ay hihiwalay sa akin: hindi ako makakaalam ng masamang bagay.

Far from me be perverseness of heart, or kinship with evil.

5 Ang sumisirang puri na lihim sa kaniyang kapuwa ay aking ibubuwal: siya na may mapagmataas na tingin at may palalong puso ay hindi ko titiisin.

Who slanders their neighbour in secret, I bring them to silence: haughty looks and proud hearts I will not abide.

6 Ang mga mata ko'y itititig ko sa mga tapat sa lupain, upang sila'y makatahan na kasama ko: siya na lumalakad sa sakdal na daan, siya'y mangangasiwa sa akin.

I will favour the true in the land, they shall live in my court. Those who walk in a way that is blameless will be my attendant.

7 Siyang gumagawa ng karayaan ay hindi tatahan sa loob ng aking bahay: siyang nagsasalita ng kabulaanan ay hindi matatatag sa harap ng aking mga mata.

No one will live in my house who practises guile. No one that speaks a lie will abide in my presence.

8 Tuwing umaga ay aking lilipulin ang lahat na masama sa lupain; upang ihiwalay ang lahat na manggagawa ng kasamaan sa bayan ng Panginoon.

Morn by morn I will wholly wipe out all the bad in the land, and cut off from the Lord’s own city all workers of evil.