Mga Kawikaan 5

1 Anak ko, pakinggan mo ang aking karunungan; ikiling mo ang iyong pakinig sa aking unawa:

Oğlum, bilgeliğime dikkat et, Akıllıca sözlerime kulak ver.

2 Upang makapagingat ka ng kabaitan, at upang ang iyong mga labi ay makapagingat ng kaalaman.

Böylelikle her zaman sağgörülü olur, Dudaklarınla bilgiyi korursun.

3 Sapagka't ang mga labi ng masamang babae ay tumutulo ng pulot, at ang kaniyang bibig ay madulas kay sa langis:

Zina eden kadının bal damlar dudaklarından, Ağzı daha yumuşaktır zeytinyağından.

4 Nguni't ang kaniyang huling wakas ay mapait kay sa ahenho, matalas na parang tabak na may talim sa magkabila.

Ama sonu pelinotu kadar acı, İki ağızlı kılıç kadar keskindir.

5 Ang kaniyang mga paa ay nagsisibaba sa kamatayan; ang kaniyang mga hakbang ay nagsisihawak sa Sheol; (Sheol h7585)

Ayakları ölüme gider, Adımları ölüler diyarına ulaşır. (Sheol h7585)

6 Na anopa't hindi niya nasusumpungan ang kapanatagan ng landas ng buhay; ang kaniyang mga lakad ay hindi panatag, at hindi niya nalalaman.

Yaşama giden yolu hiç düşünmez, Yolları dolaşıktır, ama farkında değil.

7 Ngayon nga, mga anak ko, dinggin ninyo ako, at huwag kayong magsihiwalay sa mga salita ng aking bibig.

Oğlum, şimdi beni dinle, Ağzımdan çıkan sözlerden ayrılma.

8 Ilayo mo ang iyong lakad sa kaniya, at huwag kang lumapit sa pintuan ng kaniyang bahay:

Öyle kadınlardan uzak dur, Yaklaşma evinin kapısına.

9 Baka mo ibigay ang iyong karangalan sa iba, at ang iyong mga taon sa mga mabagsik:

Yoksa onurunu başkalarına, Yıllarını bir gaddara kaptırırsın.

10 Baka ang mga di kilalang babae ay mapuno ng iyong kalakasan; at ang iyong mga pinagpagalan ay mapasa bahay ng kaapid;

Varını yoğunu yer bitirir yabancılar, Emeğin başka birinin evini bayındır kılar.

11 At ikaw ay manangis sa iyong huling wakas, pagka ang iyong laman at ang iyong katawan ay natunaw,

Ah çekip inlersin ömrünün son günlerinde, Etin, bedenin tükendiğinde.

12 At iyong sabihin, bakit ko kinayamutan ang turo, at hinamak ng aking puso ang saway:

“Eğitilmekten neden bu kadar nefret ettim, Yüreğim uyarıları neden önemsemedi?” dersin.

13 Ni hindi ko man sinunod ang tinig ng aking mga tagapagturo, O ikiling ko man ang aking pakinig sa kanila na mga nagturo sa akin!

“Öğretmenlerimin sözünü dinlemedim, Beni eğitenlere kulak vermedim.

14 Ako'y malapit sa lahat ng kasamaan sa gitna ng kapisanan at ng kapulungan.

Halkın ve topluluğun arasında Tam bir yıkımın eşiğine gelmişim.”

15 Uminom ka ng tubig sa iyong sariling tipunan ng tubig, at sa nagsisiagos na tubig sa iyong sariling balon.

Suyu kendi sarnıcından, Kendi kuyunun kaynağından iç.

16 Mananabog ba ang iyong mga bukal sa kaluwangan, at mga agos ng tubig sa mga lansangan?

Pınarların sokakları, Akarsuların meydanları mı sulamalı?

17 Maging iyong magisa, at huwag sa di kilala na kasama mo.

Yalnız senin olsun onlar, Paylaşma yabancılarla.

18 Pagpalain ang iyong bukal; at magalak ka sa asawa ng iyong kabataan.

Çeşmen bereketli olsun Ve gençken evlendiğin karınla mutlu ol.

19 Gaya ng maibiging usa at ng masayang usang babae, bigyan kang katiwasayan ng kaniyang dibdib sa buong panahon; at laging malugod ka sa kaniyang pagibig.

Sevimli bir geyik, zarif bir ceylan gibi, Hep seni doyursun memeleri. Aşkıyla sürekli coş.

20 Sapagka't bakit ka malulugod, anak ko, sa ibang babae, at yayakap sa sinapupunan ng di kilala?

Oğlum, neden ahlaksız bir kadınla coşasın, Neden başka birinin karısını koynuna alasın?

21 Sapagka't ang mga lakad ng tao ay nasa harap ng mga mata ng Panginoon, at kaniyang pinapatag ang lahat niyang mga landas.

RAB insanın tuttuğu yolu gözler, Attığı her adımı denetler.

22 Ang sarili niyang mga kasamaan ay kukuha sa masama. At siya'y matatalian ng mga panali ng kaniyang kasalanan.

Kötü kişiyi kendi suçları ele verecek, Günahının kemendi kıskıvrak bağlayacak onu.

23 Siya'y mamamatay sa kakulangan ng turo; at sa kadahilanan ng kaniyang pagkaulol ay maliligaw siya.

Aşırı ahmaklığı onu yoldan çıkaracak, Terbiyeyi umursamadığı için ölecek.