Mga Kawikaan 29
1 Ang madalas na masaway na nagpapatigas ng kaniyang leeg, biglang mababali, at walang kagamutan.
Hvo Nakken gør stiv, skønt revset tit, han knuses brat uden Lægedom.
2 Pagka ang matuwid ay dumadami, ang bayan ay nagagalak: nguni't pagka ang masama ay nagpupuno, ang bayan ay nagbubuntong-hininga.
Er der mange retfærdige, glædes Folket, men raader de gudløse, sukker Folket.
3 Ang umiibig ng karunungan ay nagpapagalak sa kaniyang ama: nguni't ang nakikisama sa mga patutot ay sumisira ng kaniyang tinatangkilik.
Hvo Visdom elsker, glæder sin Fader, hvo Skøger omgaas, bortødsler Gods.
4 Ang hari ay nagtatatag ng lupain sa pamamagitan ng kahatulan: nguni't ang humihingi ng suhol ay gumigiba.
Kongen grundfæster Landet med Ret, en Udsuger lægger det øde.
5 Ang tao na kunwang pumupuri sa kaniyang kapuwa naglalagay ng bitag sa kaniyang mga hakbang.
Mand, der smigrer sin Næste, breder et Net for hans Fod.
6 Sa pagsalangsang ng masamang tao ay may silo: nguni't ang matuwid ay umaawit at nagagalak.
I sin Brøde hildes den onde, den retfærdige jubler af Glæde.
7 Ang matuwid ay kumukuhang alam sa bagay ng dukha: ang masama ay walang unawang makaalam.
Den retfærdige kender de ringes Retssag; den gudløse skønner intet.
8 Ang mga mangduduwahaging tao ay naglalagay ng bayan sa liyab: nguni't ang mga pantas na tao ay nagaalis ng poot.
Spottere ophidser Byen, men Vismænd, de stiller Vrede.
9 Kung ang pantas ay magkaroon ng pakikipagtalo sa isang mangmang, magalit man o tumawa, ang mangmang ay hindi magkakaroon ng kapahingahan.
Gaar Vismand i Rette med Daare, vredes og ler han, alt preller af.
10 Ang mangbububo ng dugo ay nagtatanim sa sakdal: at tungkol sa matuwid, hinahanap nila ang kaniyang buhay.
De blodtørstige hader lydefri Mand, de retsindige tager sig af ham.
11 Inihihinga ng mangmang ang buong galit niya: nguni't ang pantas ay nagpipigil at tumitiwasay.
En Taabe slipper al sin Voldsomhed løs, Vismand stiller den omsider.
12 Kung ang puno ay nakikinig sa kabulaanan, lahat niyang mga lingkod ay masasama.
En Fyrste, som lytter til Løgnetale, faar lutter gudløse Tjenere.
13 Ang dukha at ang mamimighati ay nagsasalubong; pinapagniningas ng Panginoon ang mga mata nila kapuwa.
Fattigmand og Blodsuger mødes, HERREN giver begges Øjne Glans.
14 Ang hari na humahatol na tapat sa dukha, ang kaniyang luklukan ay matatatag magpakailan man.
En Konge, der dømmer de ringe med Ret, hans Trone staar fast evindelig.
15 Ang pamalo at saway ay nagbibigay karunungan: nguni't ang batang binabayaan ay humihiya sa kaniyang ina.
Ris og Revselse, det giver Visdom, uvorn Dreng gør sin Moder Skam.
16 Pagka ang masama ay dumadami, pagsalangsang ay dumadami: nguni't mamamasdan ng matuwid ang kanilang pagkabuwal.
Bliver mange gudløse, tiltager Synd; retfærdige ser med Fryd deres Fald.
17 Sawayin mo ang iyong anak, at bibigyan ka niya ng kapahingahan; Oo, bibigyan niya ng kaluguran ang iyong kaluluwa.
Tugt din Søn, saa kvæger han dig og bringer din Sjæl, hvad der smager.
18 Kung saan walang pangitain, ang bayan ay sumasama: nguni't siyang nagiingat ng kautusan ay maligaya siya.
Uden Syner forvildes et Folk; salig den, der vogter paa Loven.
19 Ang alipin ay hindi masasaway ng mga salita: sapagka't bagaman nalalaman niya ay hindi siya makikinig.
Med Ord lader Træl sig ikke tugte, han fatter dem vel, men adlyder ikke.
20 Nakikita mo ba ang tao, na nagmamadali sa kaniyang mga salita? May pagasa pa sa mangmang kay sa kaniya.
Ser du en Mand, der er hastig til Tale, for en Taabe er der snarere Haab end for ham.
21 Siyang maingat na nagpalaki ng kaniyang lingkod mula sa pagkabata, magiging anak niya siya sa kawakasan.
Forvænner man sin Træl fra ung, vil han til sidst være Herre.
22 Ang taong magagalitin ay humihila ng kaalitan, at ang mainiting tao ay nananagana sa pagsalangsang.
Hidsig Mand vækker Strid, vredladen Mand gør megen Synd.
23 Ang kapalaluan ng tao ay magbababa sa kaniya: nguni't ang may mapagpakumbabang diwa ay magtatamo ng karangalan.
Et Menneskes Hovmod ydmyger ham, den ydmyge opnaar Ære.
24 Ang nakikisama sa isang magnanakaw ay nagtatanim sa kaniyang sariling kaluluwa: siya'y nakakarinig ng sumpa at hindi umiimik.
Hæleren hader sit Liv, han hører Forbandelsen, men melder intet.
25 Ang pagkatakot sa tao ay nagdadala ng silo: nguni't ang naglalagak ng kaniyang tiwala sa Panginoon ay maliligtas.
Frygt for Mennesker leder i Snare, men den, der stoler paa HERREN, er bjærget.
26 Marami ang nagsisihanap ng lingap ng pinuno: nguni't ang kahatulan ng tao ay nagmumula sa Panginoon.
Mange søger en Fyrstes Gunst; Mands Ret er dog fra HERREN.
27 Ang di ganap na tao ay karumaldumal sa matuwid: at ang matuwid sa lakad ay karumaldumal sa masama.
Urettens Mand er retfærdiges Gru, hvo redeligt vandrer, gudløses Gru.
