Mga Kawikaan 26
1 Kung paano ang niebe sa taginit, at kung paano ang ulan sa pagaani, gayon ang karangalan ay hindi nababagay sa mangmang.
As dew in harvest, and as rain in summer, so honor is not [seemly] for a fool.
2 Kung paano ang maya sa kaniyang paggagala, kung paano ang langaylangayan sa kaniyang paglipad, gayon ang sumpa na walang kadahilanan ay hindi tumatalab.
As birds and sparrows fly, so a curse shall not come upon any one without a cause.
3 Ang paghagupit ay sa kabayo, ang paningkaw ay sa asno, at ang pamalo ay sa likod ng mga mangmang.
As a whip for a horse, and a goad for an ass, so [is] a rod for a simple nation.
4 Huwag mong sagutin ang mangmang ng ayon sa kaniyang kamangmangan, baka ikaw man ay maging gaya rin niya.
Answer not a fool according to his folly, lest you become like him.
5 Sagutin mo ang mangmang ayon sa kaniyang kamangmangan, baka siya'y maging pantas sa ganang kaniya.
Yet answer a fool according to his folly, lest he seem wise in his own conceit.
6 Siyang nagsusugo ng pasugo sa pamamagitan ng kamay ng mangmang naghihiwalay ng kaniyang mga paa, at umiinom sa kasiraan.
He that sends a message by a foolish messenger procures for himself a reproach from his own ways.
7 Ang mga hita ng pilay ay nabibitin: gayon ang talinghaga sa bibig ng mga mangmang.
[As well] take away the motion of the legs, as transgression from the mouth of fools.
8 Kung paano ang isa'y nagbabalot ng isang bato sa isang lambanog, gayon ang nagbibigay ng karangalan sa mangmang.
He that binds up a stone in a sling, is like one that gives glory to a fool.
9 Kung paano ang tinik na tumutusok sa kamay ng lango, gayon ang talinghaga sa bibig ng mga mangmang.
Thorns grow in the hand of a drunkard, and servitude in the hand of fools.
10 Kung paano ang mamamana sumusugat sa lahat, gayon ang umupa sa mangmang at umuupa sa pagayongayon.
All the flesh of fools endures much hardship; for their fury is brought to nothing.
11 Kung paano ang aso na bumabalik sa kaniyang suka, gayon ang mangmang na umuulit ng kaniyang kamangmangan.
As when a dog goes to his own vomit, and becomes abominable, so is fool who returns in his wickedness to his own sin. [There is a shame that brings sin: and there is a shame [that is] glory and grace.]
12 Nakikita mo ba ang taong pantas sa ganang kaniyang sarili. May higit na pagasa sa mangmang kay sa kaniya.
I have seen a man who seemed to himself to be wise; but a fool had more hope than he.
13 Sinabi ng tamad, may leon sa daan; isang leon ay nasa mga lansangan.
A sluggard when sent on a journey says, [There is] a lion in the ways, and [there are] murderers in the streets.
14 Kung paano ang pintuan ay pumipihit sa kaniyang bisagra, gayon ang tamad sa kaniyang higaan.
As a door turns on the hinge, so does a sluggard on his bed.
15 Idinadampot ng tamad ang kaniyang kamay sa pinggan; napapagod siyang dalhin uli sa kaniyang bibig.
A sluggard having hid his hand in his bosom, will not be able to bring it up to his mouth.
16 Ang tamad ay lalong pantas sa ganang kaniyang sarili kay sa pitong tao na makapagbibigay katuwiran.
A sluggard seems to himself wiser than one who most satisfactorily brings back a message.
17 Ang nagdaraan, at nakikialam sa pagaaway na hindi ukol sa kaniya, ay gaya ng humahawak ng aso sa mga tainga.
As he that lays hold of a dog's tail, so is he that makes himself the champion of another's cause.
18 Kung paano ang taong ulol na naghahagis ng mga dupong na apoy, mga pana, at kamatayan;
As those who need correction put forth [fair] words to men, and he that first falls in with the proposal will be overthrown;
19 Gayon ang tao na nagdadaya sa kaniyang kapuwa, at nagsasabi, hindi ko ba ginagawa sa paglilibang?
so are all that lay wait for their own friends, and when they are discovered, say, I did it in jest.
20 Sapagka't sa kakulangan ng gatong ay namamatay ang apoy: at kung saan walang mapaghatid-dumapit ay tumitigil ang pagkakaalit.
With much wood fire increases; but where there is not a double-minded man, strife ceases.
21 Kung paano ang mga uling sa mga baga, at ang kahoy sa apoy; gayon ang taong madaldal na nagpapaningas ng pagkakaalit.
A hearth for coals, and wood for fire; and railing man for the tumult of strife.
22 Ang mga salita ng mapaghatid-dumapit ay parang mga masarap na subo, at nagsisibaba sa mga pinakaloob na bahagi ng tiyan.
The words of cunning knaves are soft; but they strike [even] to the inmost parts of the bowels.
23 Mga mapusok na labi at masamang puso ay parang sisidlang-lupa na nababalot ng dumi ng pilak.
Silver dishonestly given is to be considered as a potsherd: smooth lips cover a grievous heart.
24 Ang nagtatanim ay nagpapakunwari ng kaniyang mga labi, nguni't siya'y naglalagay ng pagdaraya sa loob niya:
A weeping enemy promises all things with his lips, but in his heart he contrives deceit.
25 Pagka siya'y nagsasalitang mainam, huwag mo siyang paniwalaan; sapagka't may pitong karumaldumal sa kaniyang puso:
Though [your] enemy entreat you with a loud voice, consent not: for there are seven abominations in his heart.
26 Bagaman ang kaniyang pagtatanim ay magtakip ng karayaan, at ang kaniyang kasamaan ay lubos na makikilala sa harap ng kapisanan.
He that hides enmity frames deceit: but being easily discerned, exposes his own sins in the public assemblies.
27 Ang humuhukay ng lungaw ay mabubuwal doon: at siyang nagpapagulong ng bato, ay babalikan nito siya.
He that digs a pit for his neighbor shall fall into it: and he that rolls a stone, rolls it upon himself.
28 Ang sinungaling na dila ay nagtatanim sa mga sinaktan niya; at ang bibig ng kunwang mapagpuri ay gumagawa ng kapahamakan.
A lying tongue hates the truth; and an unguarded mouth causes tumults.
