Nehemias 2
1 At nangyari sa buwan ng Nisan, sa ikadalawang pung taon ni Artajerjes na hari, nang ang alak ay nasa harap niya, na aking kinuha ang alak at ibinigay ko sa hari. Hindi nga ako nalungkot nang una sa kaniyang harapan.
Wǝ xundaⱪ boldiki, padixaⱨ Artahxaxtaning yigirminqi yili Nisan eyi, padixaⱨning aldiƣa xarab kǝltürülgǝnidi; mǝn xarabni elip padixaⱨⱪa sundum. Buningdin ilgiri mǝn padixaⱨning aldida ⱨeqⱪaqan ƣǝmkin kɵrüngǝn ǝmǝs idim.
2 At sinabi ng hari sa akin, Bakit ang iyong mukha ay malungkot, dangang wala kang sakit? ito'y dili iba kundi kalungkutan ng puso. Nang magkagayo'y natakot akong mainam.
Xuning bilǝn padixaⱨ meningdin: — Birǝr kesiling bolmisa, qiraying nemixⱪa xunqǝ ƣǝmkin kɵrünidu? Kɵnglüngdǝ qoⱪum bir dǝrd bar, dewidi, mǝn intayin ⱪorⱪup kǝttim.
3 At sinabi ko sa hari, Mabuhay ang hari magpakailan man: bakit ang aking mukha ay hindi malulungkot, kung ang bayan, ang dako ng mga libingan sa aking mga magulang ay giniba, at ang mga pintuang-bayan niyaon ay nasupukan ng apoy?
Mǝn padixaⱨⱪa: — Padixaⱨim mǝnggü yaxiƣayla! Ata-bowilirimning ⱪǝbriliri jaylaxⱪan xǝⱨǝr harabilikkǝ aylanƣan, dǝrwaza-ⱪowuⱪliri kɵydürüwetilgǝn tursa, mǝn ⱪandaⱪmu ƣǝmkin kɵrünmǝy? — dedim.
4 Nang magkagayo'y sinabi ng hari sa akin, Ano ang iyong hinihiling? Sa gayo'y dumalangin ako sa Dios ng langit.
Padixaⱨ meningdin: — Sening nemǝ tǝliping bar? — dǝp soriwidi, mǝn asmandiki Hudaƣa dua ⱪilip,
5 At nagsabi ako sa hari, Kung ikinalulugod ng hari, at kung ang iyong lingkod ay nakasumpong ng biyaya sa iyong paningin ay suguin mo ako sa Juda, sa bayan ng libingan sa aking mga magulang, upang aking maitayo.
andin padixaⱨⱪa: — Əgǝr padixaⱨimning kɵngligǝ muwapiⱪ kɵrünsǝ, ⱪulliri ɵzlirining aldida iltipatⱪa erixkǝn bolsa, meni Yǝⱨudiyǝgǝ ǝwǝtkǝn bolsila, ata-bowilirimning ⱪǝbriliri jaylaxⱪan xǝⱨǝrgǝ berip, uni yengiwaxtin ⱪurup qiⱪsam, dedim.
6 At ang hari ay nagsabi sa akin, (ang reina ay nakaupo naman sa siping niya, ) Magiging gaano kalaon ang iyong paglalakbay? at kailan ka babalik? Sa gayo'y nalugod ang hari na suguin ako, at nagtakda ako sa kaniya ng panahon.
Padixaⱨ (xu qaƣda hanix padixaⱨning yenida olturatti) mǝndin: — Sǝpiringgǝ ⱪanqilik waⱪit ketidu? Ⱪaqan ⱪaytip kelisǝn? — dǝp soridi. Xuning bilǝn padixaⱨ meni ǝwǝtixni muwapiⱪ kɵrdi; mǝnmu uningƣa ⱪaytip kelidiƣan bir waⱪitni bekittim.
7 Bukod dito'y sinabi ko sa hari, Kung ikinalulugod ng hari, bigyan ako ng mga sulat sa mga tagapamahala sa dako roon ng Ilog, upang ako'y kanilang paraanin hanggang sa ako'y dumating sa Juda;
Mǝn yǝnǝ padixaⱨtin: — Aliyliriƣa muwapiⱪ kɵrünsǝ, manga [Əfrat] dǝryasining u ⱪetidiki waliylarƣa meni taki Yǝⱨudiyǝgǝ barƣuqǝ ɵtkili ⱪoyux toƣruluⱪ yarliⱪ hǝtlirini pütüp bǝrgǝn bolsila;
8 At isang sulat kay Asaph na tagapagingat ng gubat ng hari, upang bigyan niya ako ng mga kahoy na magawang mga tahilan sa mga pintuang-daan ng kastillo na nauukol sa bahay, at sa kuta ng bayan at sa bahay na aking papasukan. At pinagkalooban ako ng hari ayon sa mabuting kamay ng aking Dios na sumasa akin.
Wǝ yǝnǝ padixaⱨliⱪ ormanliⱪiƣa ⱪaraydiƣan Asafⱪa muⱪǝddǝs ɵygǝ tǝwǝ bolƣan ⱪǝl’ǝning dǝrwaziliri, xuningdǝk xǝⱨǝrning sepili wǝ ɵzüm turidiƣan ɵygǝ ketidiƣan limlarni yasaxⱪa kerǝklik yaƣaqlarni manga berix toƣruluⱪmu bir yarliⱪni pütüp bǝrgǝn bolsila, dedim. Hudayimning xǝpⱪǝtlik ⱪoli üstümdǝ bolƣaqⱪa, padixaⱨ iltipat ⱪilip bularning ⱨǝmmisini manga bǝrdi.
9 Nang magkagayo'y pumaroon ako sa mga tagapamahala sa dako roon ng Ilog, at ibinigay ko sa kanila ang mga sulat ng hari. Sinugo nga ako ng hari na may kasamang mga punong kawal ng hukbo at mga mangangabayo.
Xuning bilǝn mǝn dǝryaning u ⱪetidiki waliylarning yeniƣa berip padixaⱨning yarliⱪlirini tapxurdum. Padixaⱨ yǝnǝ birnǝqqǝ ⱪoxun sǝrdarliri bilǝn atliⱪ lǝxkǝrlǝrnimu manga ⱨǝmraⱨ boluxⱪa orunlaxturƣanidi.
10 At nang mabalitaan ni Sanballat na Horonita, at ni Tobias na lingkod, na Ammonita, ay namanlaw na mainam, sapagka't may naparoong isang lalake upang hanapin ang ikagagaling ng mga anak ni Israel.
Ⱨoronluⱪ Sanballat bilǝn Ammoniy Tobiya degǝn ǝmǝldar Israillarning mǝnpǝǝtini izdǝp adǝm kǝptu, degǝn hǝwǝrni anglap intayin narazi boldi.
11 Sa gayo'y naparoon ako sa Jerusalem, at dumoon akong tatlong araw.
Mǝn Yerusalemƣa kelip üq kün turdum.
12 At ako'y bumangon sa kinagabihan, ako, at ilang lalake na kasama ko; ni hindi ko man isinaysay sa kanino man kung anong inilagak ng aking Dios sa aking puso na gawin sa ikagagaling ng Jerusalem: wala rin namang anomang hayop na kasama ako, liban sa hayop na aking sinasakyan.
Andin keqisi mǝn wǝ manga ⱨǝmraⱨ bolƣan birnǝqqǝ adǝm ornimizdin turduⱪ (mǝn Hudayimning kɵnglümgǝ Yerusalem üqün nemǝ ixlarni ⱪilixni salƣanliⱪi toƣrisida ⱨeqkimgǝ birǝr nemǝ demigǝnidim). Ɵzüm mingǝn ulaƣdin baxⱪa ⱨeqⱪandaⱪ ulaƣmu almay,
13 At ako'y lumabas ng kinagabihan sa pintuang-bayan ng libis, sa makatuwid baga'y sa dako ng balon ng dragon, at sa pintuang-bayan ng tapunan ng dumi, at minasdan ko ang mga kuta ng Jerusalem, na nangabagsak, at ang mga pintuang-bayan na sinupok ng apoy.
keqisi «Jilƣa ⱪowuⱪi»din qiⱪip «Əjdiⱨa buliⱪi»ƣa ⱪarap mengip, «Tezǝk ⱪowuⱪi»ƣa kelip, Yerusalemning buzuwetilgǝn sepillirini wǝ kɵydürüwetilgǝn ⱪowuⱪ-dǝrwazilirini kɵzdin kǝqürdum.
14 Nang magkagayo'y nagpatuloy ako sa pintuang-bayan ng bukal at sa tangke ng hari: nguni't walang dakong mararaanan ang hayop sa ilalim ko.
Yǝnǝ aldiƣa mengip «Bulaⱪ ⱪowuⱪi» bilǝn «Xaⱨanǝ kɵl»gǝ kǝldim; lekin xu yǝrdǝ mǝn mingǝn ulaƣning ɵtüxikǝ yol bǝk tar kǝlgǝqkǝ,
15 Nang magkagayo'y namaybay ako ng kinagabihan sa batis, at aking minasdan ang kuta; at ako'y bumalik, at pumasok sa pintuang-bayan ng libis, at sa gayo'y pumihit ako.
keqidǝ mǝn jilƣa bilǝn qiⱪip sepilni kɵzdin kǝqürüp qiⱪtim. Andin yenip «Jilƣa ⱪowuⱪi»din xǝⱨǝrgǝ kirip, ɵygǝ ⱪayttim.
16 At hindi naalaman ng mga pinuno kung saan ako naparoon, o kung ano ang ginawa ko; ni hindi ko rin isinaysay sa mga Judio, ni sa mga saserdote man, ni sa mga mahal na tao man, ni sa mga pinuno man, ni sa nalabi man na gumagawa ng gawain.
Əmǝldarlarning ⱨeqⱪaysisi mening nǝgǝ barƣanliⱪimni wǝ nemǝ ⱪilƣanliⱪimni bilmǝy ⱪelixti, qünki mǝn ya Yǝⱨudiylarƣa, kaⱨinlarƣa, ya ǝmir-ⱨakimlarƣa wǝ yaki baxⱪa hizmǝt ⱪilidiƣanlarƣa ⱨeqnemǝ eytmiƣanidim.
17 Nang magkagayo'y sinabi ko sa kanila, Inyong nakikita ang masamang kalagayan na kinaroroonan natin, kung paanong ang Jerusalem ay guho at ang mga pintuang-bayan nito ay nasunog sa apoy: kayo'y parito, at ating itayo ang kuta ng Jerusalem, upang tayo'y huwag nang maging kadustaan.
Keyin mǝn ularƣa: — Silǝr beximizƣa kǝlgǝn balayi’apǝtni, Yerusalemning harabigǝ aylanƣanliⱪini, sepil ⱪowuⱪlirining kɵydürüwetilgǝnlikini kɵrdünglar; kelinglar, ⱨǝmmimiz ⱨaⱪarǝtkǝ ⱪeliwǝrmǝslikimiz üqün Yerusalemning sepilini ⱪaytidin yasap qiⱪayli, — dedim.
18 At isinaysay ko sa kanila ang kamay ng aking Dios na naging mabuti sa akin, at gayon din ang mga salita ng hari na sinalita niya sa akin. At kanilang sinabi, Magbangon tayo at magtayo. Sa gayo'y kanilang pinalakas ang kanilang mga kamay sa mabuting gawa.
Mǝn yǝnǝ ularƣa Hudayimning xǝpⱪǝtlik ⱪolining mening üstümdǝ bolƣanliⱪini wǝ padixaⱨning manga ⱪilƣan gǝplirini eytiwidim, ular: — Ornumizdin turup uni yasayli! — deyixip, bu yahxi ixni ⱪilixⱪa ɵz ⱪollirini ⱪuwwǝtlǝndürdi.
19 Nguni't nang mabalitaan ni Sanballat na Horonita, at ni Tobias na lingkod, na Ammonita, at ni Gesem na taga Arabia, ay kanilang tinawanang mainam kami, at hinamak kami, at sinabi, Ano itong bagay na inyong ginagawa? manghihimagsik ba kayo laban sa hari?
Lekin Ⱨoronluⱪ Sanballat, hizmǝtkar Ammoniy Tobiya ⱨǝm ǝrǝb bolƣan Gǝxǝm bu ixni anglap bizni zangliⱪ ⱪilip mǝnsitmǝy: — Silǝrning bu ⱪilƣininglar nemǝ ix? Silǝr padixaⱨⱪa asiyliⱪ ⱪilmaⱪqimusilǝr? — deyixti.
20 Nang magkagayo'y sumagot ako sa kanila, at sinabi ko sa kanila, Ang Dios ng langit, siya ang magpapaginhawa sa amin: kaya't kaming kaniyang mga lingkod ay magbabangon at magtatayo: nguni't kayo'y walang bahagi, o matuwid man, o alaala man, sa Jerusalem.
Mǝn ularƣa jawab berip: — Asmanlardiki Huda bolsa bizni ƣǝlibigǝ erixtüridu wǝ Uning ⱪulliri bolƣan bizlǝr ⱪopup ⱪurimiz. Lekin silǝrning Yerusalemda ⱨeqⱪandaⱪ nesiwǝnglar, ⱨoⱪuⱪunglar yaki yadnamǝnglar yoⱪ, — dedim.
