Panaghoy 5
1 Iyong alalahanin, Oh Panginoon, kung anong dumating sa amin: iyong masdan, at tingnan ang aming pagkadusta.
Ten en mente, oh Señor, lo que nos ha llegado; toma nota y ve nuestra vergüenza.
2 Ang aming mana ay napasa mga taga ibang lupa, ang aming mga bahay ay sa mga taga ibang bayan.
Nuestra herencia se entrega a los hombres extranjeros, nuestras casas a aquellos que no son nuestros compatriotas.
3 Kami ay mga ulila at walang ama; ang aming mga ina ay parang mga bao.
Somos hijos sin padres, nuestras madres son como viudas.
4 Aming ininom ang aming tubig sa halaga ng salapi; ang aming kahoy ay ipinagbibili sa amin.
Pagamos dinero por un vaso de agua, obtenemos nuestra madera por un precio.
5 Ang mga manghahabol sa amin ay nangasa aming mga leeg: kami ay mga pagod, at walang kapahingahan.
Nuestros atacantes están sobre nuestros cuellos; vencidos con cansancio, no tenemos descanso.
6 Kami ay nakipagkamay sa mga taga Egipto, at sa mga taga Asiria, upang mangabusog ng tinapay.
Hemos dado nuestras manos a los egipcios y a los asirios para que podamos tener suficiente pan.
7 Ang aming mga magulang ay nagkasala at wala na; At aming pinasan ang kanilang mga kasamaan.
Nuestros padres fueron pecadores y están muertos; y el peso de su maldad está sobre nosotros.
8 Mga alipin ay nangagpupuno sa amin: walang magligtas sa amin sa kanilang kamay.
Los siervos gobiernan sobre nosotros, y no hay nadie que nos libere de sus manos.
9 Aming tinatamo ang aming tinapay sa pamamagitan ng kapahamakan ng aming buhay, dahil sa tabak sa ilang.
Ponemos nuestras vidas en peligro para obtener nuestro pan, enfrentándonos a la espada del desierto.
10 Ang aming balat ay maitim na parang hurno, dahil sa maningas na init ng kagutom.
Nuestra piel se calienta como un horno, debido a la fiebre que nos causa la necesidad de alimentos.
11 Kanilang dinahas ang mga babae, sa Sion, ang mga dalaga sa mga bayan ng Juda.
Tomaron por la fuerza a las mujeres en Sión, a las vírgenes en las ciudades de Judá.
12 Ang mga prinsipe ay nangabibitin ng kanilang kamay: ang mga mukha ng mga matanda ay hindi iginagalang.
Los príncipes fueron colgados de las manos; los rostros de los ancianos no fueron honrados.
13 Ang mga binata ay nangagpapasan ng gilingan, at ang mga bata ay nangadudulas sa lilim ng kahoy.
Los jóvenes trituraban el grano y los niños caían bajo el peso de la leña.
14 Ang mga matanda ay wala na sa pintuang-bayan. Ang mga binata'y wala na sa kanilang mga tugtugin.
Los ancianos ya no están sentados en la puerta, y la música de los jóvenes ha llegado a su fin.
15 Ang kagalakan ng aming puso ay naglikat; ang aming sayaw ay napalitan ng tangisan.
El gozo de nuestros corazones ha terminado; Nuestro baile se transforma en dolor.
16 Ang putong ay nahulog mula sa aming ulo: sa aba namin! sapagka't kami ay nangagkasala.
La corona ha sido quitada de nuestra cabeza; el dolor es nuestro, porque somos pecadores.
17 Dahil dito ang aming puso ay nanglulupaypay; dahil sa mga bagay na ito ay nagdidilim ang aming mga mata;
Por esto nuestros corazones son débiles; por estas cosas nuestros ojos son oscuros;
18 Dahil sa bundok ng Sion na nasira; nilalakaran ng mga zora.
Por la montaña de Sión que es una ruina; los chacales van y vienen.
19 Ikaw, Oh Panginoon, nananatili magpakailan man: ang iyong luklukan ay sa sali't saling lahi.
Tú, oh Señor, estás sentado como Rey para siempre; El asiento de tu poder es de generación en generación.
20 Bakit mo kami nililimot magpakailan man, at pinababayaan mo kaming totoong malaon?
¿Por qué te olvidarás de nosotros para siempre? ¿Por qué has estado alejado de nosotros durante tanto tiempo?
21 Manumbalik ka sa amin, Oh Panginoon, at kami ay manunumbalik: baguhin mo ang aming mga araw na gaya nang una.
Haz que volvamos a ti, Señor, y volveremos; Renueva nuestros días como en el pasado.
22 Nguni't itinakuwil mo kaming lubos, ikaw ay totoong napoot sa amin.
Pero nos has rechazado por completo; Estás lleno de ira contra nosotros.
