Panaghoy 5
1 Iyong alalahanin, Oh Panginoon, kung anong dumating sa amin: iyong masdan, at tingnan ang aming pagkadusta.
Opomeni se, Gospode, što nas zadesi; pogledaj i vidi sramotu našu.
2 Ang aming mana ay napasa mga taga ibang lupa, ang aming mga bahay ay sa mga taga ibang bayan.
Našljedstvo naše privali se tuðincima, domovi naši inostrancima.
3 Kami ay mga ulila at walang ama; ang aming mga ina ay parang mga bao.
Postasmo sirote, bez oca, matere naše kao udovice.
4 Aming ininom ang aming tubig sa halaga ng salapi; ang aming kahoy ay ipinagbibili sa amin.
Svoju vodu pijemo za novce, svoja drva kupujemo.
5 Ang mga manghahabol sa amin ay nangasa aming mga leeg: kami ay mga pagod, at walang kapahingahan.
Na vratu nam je jaram, i gone nas; umoreni nemamo odmora.
6 Kami ay nakipagkamay sa mga taga Egipto, at sa mga taga Asiria, upang mangabusog ng tinapay.
Pružamo ruku k Misircima i Asircima, da se nasitimo hljeba.
7 Ang aming mga magulang ay nagkasala at wala na; At aming pinasan ang kanilang mga kasamaan.
Oci naši zgriješiše, i nema ih, a mi nosimo bezakonja njihova.
8 Mga alipin ay nangagpupuno sa amin: walang magligtas sa amin sa kanilang kamay.
Robovi nam gospodare, nema nikoga da izbavi iz ruku njihovijeh.
9 Aming tinatamo ang aming tinapay sa pamamagitan ng kapahamakan ng aming buhay, dahil sa tabak sa ilang.
Sa strahom za život svoj od maèa u pustinji donosimo sebi hljeb.
10 Ang aming balat ay maitim na parang hurno, dahil sa maningas na init ng kagutom.
Koža nam pocrnje kao peæ od ljute gladi.
11 Kanilang dinahas ang mga babae, sa Sion, ang mga dalaga sa mga bayan ng Juda.
Sramote žene na Sionu i djevojke po gradovima Judinijem.
12 Ang mga prinsipe ay nangabibitin ng kanilang kamay: ang mga mukha ng mga matanda ay hindi iginagalang.
Knezove vješaju svojim rukama, ne poštuju lica staraèkoga.
13 Ang mga binata ay nangagpapasan ng gilingan, at ang mga bata ay nangadudulas sa lilim ng kahoy.
Mladiæe uzimaju pod žrvnje, i djeca padaju pod drvima.
14 Ang mga matanda ay wala na sa pintuang-bayan. Ang mga binata'y wala na sa kanilang mga tugtugin.
Staraca nema više na vratima, ni mladiæa na pjevanju.
15 Ang kagalakan ng aming puso ay naglikat; ang aming sayaw ay napalitan ng tangisan.
Nesta radosti srcu našemu, igra naša pretvori se u žalost.
16 Ang putong ay nahulog mula sa aming ulo: sa aba namin! sapagka't kami ay nangagkasala.
Pade vijenac s glave naše; teško nama, što zgriješismo!
17 Dahil dito ang aming puso ay nanglulupaypay; dahil sa mga bagay na ito ay nagdidilim ang aming mga mata;
Stoga je srce naše žalosno, stoga oèi naše potamnješe,
18 Dahil sa bundok ng Sion na nasira; nilalakaran ng mga zora.
Sa gore Siona, što opustje, i lisice idu po njoj.
19 Ikaw, Oh Panginoon, nananatili magpakailan man: ang iyong luklukan ay sa sali't saling lahi.
Ti, Gospode, ostaješ dovijeka, prijesto tvoj od koljena do koljena.
20 Bakit mo kami nililimot magpakailan man, at pinababayaan mo kaming totoong malaon?
Zašto hoæeš da nas zaboraviš dovijeka, da nas ostaviš zadugo?
21 Manumbalik ka sa amin, Oh Panginoon, at kami ay manunumbalik: baguhin mo ang aming mga araw na gaya nang una.
Obrati nas, Gospode, k sebi, i obratiæemo se; ponovi dane naše kako bijahu prije.
22 Nguni't itinakuwil mo kaming lubos, ikaw ay totoong napoot sa amin.
Jer eda li æeš nas sasvijem odbaciti i gnjeviti se na nas veoma?
