Panaghoy 5
1 Iyong alalahanin, Oh Panginoon, kung anong dumating sa amin: iyong masdan, at tingnan ang aming pagkadusta.
Recordare Domine quid acciderit nobis: intuere, et respice opprobrium nostrum.
2 Ang aming mana ay napasa mga taga ibang lupa, ang aming mga bahay ay sa mga taga ibang bayan.
Hereditas nostra versa est ad alienos: domus nostrae ad extraneos.
3 Kami ay mga ulila at walang ama; ang aming mga ina ay parang mga bao.
Pupilli facti sumus absque patre, matres nostrae quasi viduae.
4 Aming ininom ang aming tubig sa halaga ng salapi; ang aming kahoy ay ipinagbibili sa amin.
Aquam nostram pecunia bibimus: ligna nostra pretio comparavimus.
5 Ang mga manghahabol sa amin ay nangasa aming mga leeg: kami ay mga pagod, at walang kapahingahan.
Cervicibus nostris minabamur, lassis non dabatur requies.
6 Kami ay nakipagkamay sa mga taga Egipto, at sa mga taga Asiria, upang mangabusog ng tinapay.
Aegypto dedimus manum, et Assyriis ut saturaremur pane.
7 Ang aming mga magulang ay nagkasala at wala na; At aming pinasan ang kanilang mga kasamaan.
Patres nostri peccaverunt, et non sunt: et nos iniquitates eorum portavimus.
8 Mga alipin ay nangagpupuno sa amin: walang magligtas sa amin sa kanilang kamay.
Servi dominati sunt nostri: non fuit qui redimeret de manu eorum.
9 Aming tinatamo ang aming tinapay sa pamamagitan ng kapahamakan ng aming buhay, dahil sa tabak sa ilang.
In animabus nostris afferebamus panem nobis, a facie gladii in deserto.
10 Ang aming balat ay maitim na parang hurno, dahil sa maningas na init ng kagutom.
Pellis nostra, quasi clibanus exusta est a facie tempestatum famis.
11 Kanilang dinahas ang mga babae, sa Sion, ang mga dalaga sa mga bayan ng Juda.
Mulieres in Sion humiliaverunt, et virgines in civitatibus Iuda.
12 Ang mga prinsipe ay nangabibitin ng kanilang kamay: ang mga mukha ng mga matanda ay hindi iginagalang.
Principes manu suspensi sunt: facies senum non erubuerunt.
13 Ang mga binata ay nangagpapasan ng gilingan, at ang mga bata ay nangadudulas sa lilim ng kahoy.
Adolescentibus impudice abusi sunt: et pueri in ligno corruerunt.
14 Ang mga matanda ay wala na sa pintuang-bayan. Ang mga binata'y wala na sa kanilang mga tugtugin.
Senes defecerunt de portis: iuvenes de choro psallentium.
15 Ang kagalakan ng aming puso ay naglikat; ang aming sayaw ay napalitan ng tangisan.
Defecit gaudium cordis nostri: versus est in luctum chorus noster.
16 Ang putong ay nahulog mula sa aming ulo: sa aba namin! sapagka't kami ay nangagkasala.
Cecidit corona capitis nostri: vae nobis, quia peccavimus.
17 Dahil dito ang aming puso ay nanglulupaypay; dahil sa mga bagay na ito ay nagdidilim ang aming mga mata;
Propterea moestum factum est cor nostrum, ideo contenebrati sunt oculi nostri.
18 Dahil sa bundok ng Sion na nasira; nilalakaran ng mga zora.
Propter montem Sion quia disperiit, vulpes ambulaverunt in eo.
19 Ikaw, Oh Panginoon, nananatili magpakailan man: ang iyong luklukan ay sa sali't saling lahi.
Tu autem Domine in aeternum permanebis, solium tuum in generatione et generationem.
20 Bakit mo kami nililimot magpakailan man, at pinababayaan mo kaming totoong malaon?
Quare in perpetuum oblivisceris nostri? derelinques nos in longitudine dierum?
21 Manumbalik ka sa amin, Oh Panginoon, at kami ay manunumbalik: baguhin mo ang aming mga araw na gaya nang una.
Converte nos Domine ad te, et convertemur: innova dies nostros, sicut a principio.
22 Nguni't itinakuwil mo kaming lubos, ikaw ay totoong napoot sa amin.
Sed proiiciens repulisti nos, iratus es contra nos vehementer.
