Panaghoy 5
1 Iyong alalahanin, Oh Panginoon, kung anong dumating sa amin: iyong masdan, at tingnan ang aming pagkadusta.
Emlékezzél meg, mi lett velünk, tekintsd és nézd gyalázatunkat!
2 Ang aming mana ay napasa mga taga ibang lupa, ang aming mga bahay ay sa mga taga ibang bayan.
Birtokunk átszállt idegenekre, házaink külföldiekre.
3 Kami ay mga ulila at walang ama; ang aming mga ina ay parang mga bao.
Árvák lettünk, apátlanok, anyáink mintegy özvegyek.
4 Aming ininom ang aming tubig sa halaga ng salapi; ang aming kahoy ay ipinagbibili sa amin.
Vizünket pénzért ittuk, fát díjon szerzünk.
5 Ang mga manghahabol sa amin ay nangasa aming mga leeg: kami ay mga pagod, at walang kapahingahan.
Nyakunkon üldöztek minket, elfáradtunk, nem adatott pihennünk.
6 Kami ay nakipagkamay sa mga taga Egipto, at sa mga taga Asiria, upang mangabusog ng tinapay.
Egyiptomnak adtunk kezet, Assúrnak, hogy jóllakjunk kenyérrel.
7 Ang aming mga magulang ay nagkasala at wala na; At aming pinasan ang kanilang mga kasamaan.
Atyáink vétkeztek és nincsenek, mi pedig bűneiket hordoztuk.
8 Mga alipin ay nangagpupuno sa amin: walang magligtas sa amin sa kanilang kamay.
Szolgák uralkodnak rajtunk, nincs ki kezökből kiszabadítana.
9 Aming tinatamo ang aming tinapay sa pamamagitan ng kapahamakan ng aming buhay, dahil sa tabak sa ilang.
Lelkünk árán szerezzük kenyerünket a pusztának kardja miatt.
10 Ang aming balat ay maitim na parang hurno, dahil sa maningas na init ng kagutom.
Bőrünk megfeketélett mint a kemencze az éhség forrósága miatt.
11 Kanilang dinahas ang mga babae, sa Sion, ang mga dalaga sa mga bayan ng Juda.
Asszonyokat bántalmaztak Cziónban, hajadonokat Jehúda városaiban.
12 Ang mga prinsipe ay nangabibitin ng kanilang kamay: ang mga mukha ng mga matanda ay hindi iginagalang.
Vezérek akasztattak fel kezük által, vének arcza nem tiszteltetett.
13 Ang mga binata ay nangagpapasan ng gilingan, at ang mga bata ay nangadudulas sa lilim ng kahoy.
Ifjak malmot hordtak és fiuk a fában botlottak meg.
14 Ang mga matanda ay wala na sa pintuang-bayan. Ang mga binata'y wala na sa kanilang mga tugtugin.
Vének eltüntek a kapuból, ifjak az ő daluktól.
15 Ang kagalakan ng aming puso ay naglikat; ang aming sayaw ay napalitan ng tangisan.
Eltünt szivünk vigalma, gyászra fordult körtánczunk.
16 Ang putong ay nahulog mula sa aming ulo: sa aba namin! sapagka't kami ay nangagkasala.
Leesett fejünk koronája, oh jaj nekünk, hogy vétkeztünk.
17 Dahil dito ang aming puso ay nanglulupaypay; dahil sa mga bagay na ito ay nagdidilim ang aming mga mata;
Ezért lett sínylővé a szivünk, ezek miatt sötétültek el szemeink:
18 Dahil sa bundok ng Sion na nasira; nilalakaran ng mga zora.
Czión hegyéért, hogy elpusztult, rókák kószálnak rajta.
19 Ikaw, Oh Panginoon, nananatili magpakailan man: ang iyong luklukan ay sa sali't saling lahi.
Te, Örökkévaló, székelsz örökre, trónod nemzedékre meg nemzedékre.
20 Bakit mo kami nililimot magpakailan man, at pinababayaan mo kaming totoong malaon?
Miért felejtesz el bennünket mindig, elhagysz minket hosszú időkre?
21 Manumbalik ka sa amin, Oh Panginoon, at kami ay manunumbalik: baguhin mo ang aming mga araw na gaya nang una.
Téríts bennünket magadhoz, hogy megtérjünk, újítsd meg napjainkat mint hajdanta.
22 Nguni't itinakuwil mo kaming lubos, ikaw ay totoong napoot sa amin.
Avagy végkép elvetettél minket, olyannyira haragudtál ránk!
