Panaghoy 5
1 Iyong alalahanin, Oh Panginoon, kung anong dumating sa amin: iyong masdan, at tingnan ang aming pagkadusta.
Gedenke, Herr, was uns geschehen! Blick her! Sieh unsere Schmach!
2 Ang aming mana ay napasa mga taga ibang lupa, ang aming mga bahay ay sa mga taga ibang bayan.
Fremden ist unser Erbteil zugefallen und unsere Häuser Ausländern.
3 Kami ay mga ulila at walang ama; ang aming mga ina ay parang mga bao.
Wir wurden wie die Waisen vaterlos und unsere Mütter wie die Witwen.
4 Aming ininom ang aming tubig sa halaga ng salapi; ang aming kahoy ay ipinagbibili sa amin.
Wir trinken unser eigen Wasser nur um Geld, bekommen unser eigen Holz nur um Bezahlung.
5 Ang mga manghahabol sa amin ay nangasa aming mga leeg: kami ay mga pagod, at walang kapahingahan.
Auf unsern Nacken lastet ein gewaltig Joch, und sind wir matt, gönnt man uns keine Ruhe.
6 Kami ay nakipagkamay sa mga taga Egipto, at sa mga taga Asiria, upang mangabusog ng tinapay.
Ägypten reichten wir die Hand, um satt zu werden, Assur.
7 Ang aming mga magulang ay nagkasala at wala na; At aming pinasan ang kanilang mga kasamaan.
Gesündigt haben unsere Väter; doch sie sind nicht mehr. Wir tragen ihr Verschulden.
8 Mga alipin ay nangagpupuno sa amin: walang magligtas sa amin sa kanilang kamay.
Jetzt herrschen Sklaven über uns, und ihrer Hand entreißt uns keiner.
9 Aming tinatamo ang aming tinapay sa pamamagitan ng kapahamakan ng aming buhay, dahil sa tabak sa ilang.
Wir holen in der Wüste unser Brot mit Einsatz unsres Lebens vor dem Schwerte.
10 Ang aming balat ay maitim na parang hurno, dahil sa maningas na init ng kagutom.
Uns sind gedünstet wie im Ofen die Glieder von den Hungersgluten.
11 Kanilang dinahas ang mga babae, sa Sion, ang mga dalaga sa mga bayan ng Juda.
In Sion haben sie die Ehefraun geschändet und Jungfrauen in Judas Städten.
12 Ang mga prinsipe ay nangabibitin ng kanilang kamay: ang mga mukha ng mga matanda ay hindi iginagalang.
Gehenkt durch ihre Hand die Fürsten, der Greise Ansehen für nichts geachtet.
13 Ang mga binata ay nangagpapasan ng gilingan, at ang mga bata ay nangadudulas sa lilim ng kahoy.
Die jungen Männer schleppten Lasten, und Knaben wankten unter Holzbündeln.
14 Ang mga matanda ay wala na sa pintuang-bayan. Ang mga binata'y wala na sa kanilang mga tugtugin.
Verschwunden sind die Greise aus dem Tore und Jünglinge aus ihrer Schule.
15 Ang kagalakan ng aming puso ay naglikat; ang aming sayaw ay napalitan ng tangisan.
Geschwunden ist die Freude unsres Herzens, in Klage unser Reigen umgewandelt.
16 Ang putong ay nahulog mula sa aming ulo: sa aba namin! sapagka't kami ay nangagkasala.
Die Krone ist vom Haupte uns gefallen. Weh uns, daß wir gesündigt haben!
17 Dahil dito ang aming puso ay nanglulupaypay; dahil sa mga bagay na ito ay nagdidilim ang aming mga mata;
Deshalb ward unser Herz so krank, deshalb so trübe unser Auge
18 Dahil sa bundok ng Sion na nasira; nilalakaran ng mga zora.
des wüsten Sionsberges wegen, auf dem sich Füchse tummeln.
19 Ikaw, Oh Panginoon, nananatili magpakailan man: ang iyong luklukan ay sa sali't saling lahi.
Du bist, o Herr, in Ewigkeit; Dein Thron steht von Geschlechte zu Geschlecht.
20 Bakit mo kami nililimot magpakailan man, at pinababayaan mo kaming totoong malaon?
Warum willst Du uns immerdar vergessen, uns lebenslang verlassen?
21 Manumbalik ka sa amin, Oh Panginoon, at kami ay manunumbalik: baguhin mo ang aming mga araw na gaya nang una.
Bekehr uns, Herr, zu Dir! Wir kehren um. Erneure unsere Tage wie vor alters!
22 Nguni't itinakuwil mo kaming lubos, ikaw ay totoong napoot sa amin.
Denn wolltest Du uns ganz verwerfen, dann gingest Du in Deinem Zorne gegen uns zu weit.
