Panaghoy 5
1 Iyong alalahanin, Oh Panginoon, kung anong dumating sa amin: iyong masdan, at tingnan ang aming pagkadusta.
Remember, O LORD, what has happened to us. Look and see our disgrace!
2 Ang aming mana ay napasa mga taga ibang lupa, ang aming mga bahay ay sa mga taga ibang bayan.
Our inheritance has been turned over to strangers, our houses to foreigners.
3 Kami ay mga ulila at walang ama; ang aming mga ina ay parang mga bao.
We have become fatherless orphans; our mothers are widows.
4 Aming ininom ang aming tubig sa halaga ng salapi; ang aming kahoy ay ipinagbibili sa amin.
We must buy the water we drink; our wood comes at a price.
5 Ang mga manghahabol sa amin ay nangasa aming mga leeg: kami ay mga pagod, at walang kapahingahan.
We are closely pursued; we are weary and find no rest.
6 Kami ay nakipagkamay sa mga taga Egipto, at sa mga taga Asiria, upang mangabusog ng tinapay.
We submitted to Egypt and Assyria to get enough bread.
7 Ang aming mga magulang ay nagkasala at wala na; At aming pinasan ang kanilang mga kasamaan.
Our fathers sinned and are no more, but we bear their punishment.
8 Mga alipin ay nangagpupuno sa amin: walang magligtas sa amin sa kanilang kamay.
Slaves rule over us; there is no one to deliver us from their hands.
9 Aming tinatamo ang aming tinapay sa pamamagitan ng kapahamakan ng aming buhay, dahil sa tabak sa ilang.
We get our bread at the risk of our lives because of the sword in the wilderness.
10 Ang aming balat ay maitim na parang hurno, dahil sa maningas na init ng kagutom.
Our skin is as hot as an oven with fever from our hunger.
11 Kanilang dinahas ang mga babae, sa Sion, ang mga dalaga sa mga bayan ng Juda.
Women have been ravished in Zion, virgins in the cities of Judah.
12 Ang mga prinsipe ay nangabibitin ng kanilang kamay: ang mga mukha ng mga matanda ay hindi iginagalang.
Princes have been hung up by their hands; elders receive no respect.
13 Ang mga binata ay nangagpapasan ng gilingan, at ang mga bata ay nangadudulas sa lilim ng kahoy.
Young men toil at millstones; boys stagger under loads of wood.
14 Ang mga matanda ay wala na sa pintuang-bayan. Ang mga binata'y wala na sa kanilang mga tugtugin.
The elders have left the city gate; the young men have stopped their music.
15 Ang kagalakan ng aming puso ay naglikat; ang aming sayaw ay napalitan ng tangisan.
Joy has left our hearts; our dancing has turned to mourning.
16 Ang putong ay nahulog mula sa aming ulo: sa aba namin! sapagka't kami ay nangagkasala.
The crown has fallen from our head. Woe to us, for we have sinned!
17 Dahil dito ang aming puso ay nanglulupaypay; dahil sa mga bagay na ito ay nagdidilim ang aming mga mata;
Because of this, our hearts are faint; because of these, our eyes grow dim—
18 Dahil sa bundok ng Sion na nasira; nilalakaran ng mga zora.
because of Mount Zion, which lies desolate, patrolled by foxes.
19 Ikaw, Oh Panginoon, nananatili magpakailan man: ang iyong luklukan ay sa sali't saling lahi.
You, O LORD, reign forever; Your throne endures from generation to generation.
20 Bakit mo kami nililimot magpakailan man, at pinababayaan mo kaming totoong malaon?
Why have You forgotten us forever? Why have You forsaken us for so long?
21 Manumbalik ka sa amin, Oh Panginoon, at kami ay manunumbalik: baguhin mo ang aming mga araw na gaya nang una.
Restore us to Yourself, O LORD, so we may return; renew our days as of old,
22 Nguni't itinakuwil mo kaming lubos, ikaw ay totoong napoot sa amin.
unless You have utterly rejected us and remain angry with us beyond measure.
