Panaghoy 5
1 Iyong alalahanin, Oh Panginoon, kung anong dumating sa amin: iyong masdan, at tingnan ang aming pagkadusta.
Remember, O Jehovah, what is come upon us: Behold, and see our reproach.
2 Ang aming mana ay napasa mga taga ibang lupa, ang aming mga bahay ay sa mga taga ibang bayan.
Our inheritance is turned unto strangers, Our houses unto aliens.
3 Kami ay mga ulila at walang ama; ang aming mga ina ay parang mga bao.
We are orphans and fatherless; Our mothers are as widows.
4 Aming ininom ang aming tubig sa halaga ng salapi; ang aming kahoy ay ipinagbibili sa amin.
We have drunken our water for money; Our wood is sold unto us.
5 Ang mga manghahabol sa amin ay nangasa aming mga leeg: kami ay mga pagod, at walang kapahingahan.
Our pursuers are upon our necks: We are weary, and have no rest.
6 Kami ay nakipagkamay sa mga taga Egipto, at sa mga taga Asiria, upang mangabusog ng tinapay.
We have given the hand to the Egyptians, And to the Assyrians, to be satisfied with bread.
7 Ang aming mga magulang ay nagkasala at wala na; At aming pinasan ang kanilang mga kasamaan.
Our fathers sinned, and are not; And we have borne their iniquities.
8 Mga alipin ay nangagpupuno sa amin: walang magligtas sa amin sa kanilang kamay.
Servants rule over us: There is none to deliver us out of their hand.
9 Aming tinatamo ang aming tinapay sa pamamagitan ng kapahamakan ng aming buhay, dahil sa tabak sa ilang.
We get our bread at the peril of our lives, Because of the sword of the wilderness.
10 Ang aming balat ay maitim na parang hurno, dahil sa maningas na init ng kagutom.
Our skin is black like an oven, Because of the burning heat of famine.
11 Kanilang dinahas ang mga babae, sa Sion, ang mga dalaga sa mga bayan ng Juda.
They ravished the women in Zion, The virgins in the cities of Judah.
12 Ang mga prinsipe ay nangabibitin ng kanilang kamay: ang mga mukha ng mga matanda ay hindi iginagalang.
Princes were hanged up by their hand: The faces of elders were not honored.
13 Ang mga binata ay nangagpapasan ng gilingan, at ang mga bata ay nangadudulas sa lilim ng kahoy.
The young men bare the mill; And the children stumbled under the wood.
14 Ang mga matanda ay wala na sa pintuang-bayan. Ang mga binata'y wala na sa kanilang mga tugtugin.
The elders have ceased from the gate, The young men from their music.
15 Ang kagalakan ng aming puso ay naglikat; ang aming sayaw ay napalitan ng tangisan.
The joy of our heart is ceased; Our dance is turned into mourning.
16 Ang putong ay nahulog mula sa aming ulo: sa aba namin! sapagka't kami ay nangagkasala.
The crown is fallen from our head: Woe unto us! for we have sinned.
17 Dahil dito ang aming puso ay nanglulupaypay; dahil sa mga bagay na ito ay nagdidilim ang aming mga mata;
For this our heart is faint; For these things our eyes are dim;
18 Dahil sa bundok ng Sion na nasira; nilalakaran ng mga zora.
For the mountain of Zion, which is desolate: The foxes walk upon it.
19 Ikaw, Oh Panginoon, nananatili magpakailan man: ang iyong luklukan ay sa sali't saling lahi.
Thou, O Jehovah, abidest for ever; Thy throne is from generation to generation.
20 Bakit mo kami nililimot magpakailan man, at pinababayaan mo kaming totoong malaon?
Wherefore dost thou forget us for ever, [And] forsake us so long time?
21 Manumbalik ka sa amin, Oh Panginoon, at kami ay manunumbalik: baguhin mo ang aming mga araw na gaya nang una.
Turn thou us unto thee, O Jehovah, and we shall be turned; Renew our days as of old.
22 Nguni't itinakuwil mo kaming lubos, ikaw ay totoong napoot sa amin.
But thou hast utterly rejected us; Thou art very wroth against us.
