Panaghoy 3
1 Ako ang tao na nakakita ng pagdadalamhati sa pamalo ng iyong poot.
I [am] the man [that] hath seen affliction by the rod of his wrath.
2 Ako'y kaniyang pinatnubayan at pinalakad sa kadiliman, at hindi sa liwanag.
He hath led me, and brought [me into] darkness, but not [into] light.
3 Tunay na laban sa akin ay kaniyang iginagalaw ang kaniyang kamay na muli't muli buong araw.
Surely against me is he turned; he turneth his hand [against me] all the day.
4 Ang aking laman at aking balat ay pinatanda niya; kaniyang binali ang aking mga buto.
My flesh and my skin hath he made old; he hath broken my bones.
5 Ako'y kinalaban niya, at kinulong ako ng hirap at pagdaramdam.
He hath built against me, and compassed [me] with gall and labor.
6 Kaniyang pinatahan ako sa mga madilim na dako, gaya ng nangamatay nang malaon.
He hath set me in dark places, as [they that are] dead of old.
7 Kaniyang binakuran ako na anopa't ako'y hindi makalabas; kaniyang pinabigat ang aking tanikala.
He hath hedged me about, that I cannot get out: he hath made my chain heavy.
8 Oo, pagka ako'y dumadaing, at humihinging tulong, kaniyang pinagsasarhan ang aking daing.
Also when I cry and shout, he shutteth out my prayer.
9 Kaniyang binakuran ang aking mga daan ng tinabas na bato, kaniyang iniliko ang aking mga landas.
He hath inclosed my ways with hewn stone, he hath made my paths crooked.
10 Siya'y parang oso na nagaabang sa akin, parang leon sa mga kubling dako.
He [was] to me [as] a bear lying in wait, [and as] a lion in secret places.
11 Kaniyang iniligaw ang aking mga lakad, at ako'y pinagwaraywaray niya; kaniyang ipinahamak ako;
He hath turned aside my ways, and pulled me in pieces: he hath made me desolate.
12 Kaniyang iniakma ang kaniyang busog, at ginawa akong pinaka tanda sa pana.
He hath bent his bow, and set me as a mark for the arrow.
13 Ang mga pana ng kaniyang lalagyan ng pana ay kaniyang isinasaksak sa aking mga bato ng katawan.
He hath caused the arrows of his quiver to enter into my reins.
14 Ako'y naging kakutyaan sa aking buong bayan, at kanilang awit buong araw.
I was a derision to all my people; [and] their song all the day.
15 Kaniyang pinuspos ako ng kapanglawan, kaniyang sinuya ako ng ajenjo.
He hath filled me with bitterness, he hath made me drunken with wormwood.
16 Kaniya namang biningot ang aking mga ngipin ng mga maliliit na grava; kaniyang tinabunan ako ng mga abo.
He hath also broken my teeth with gravel stones, he hath covered me with ashes.
17 At iyong inilayo ang aking kaluluwa sa kapayapaan; ako'y nakalimot ng kaginhawahan.
And thou hast removed my soul far off from peace: I forgat prosperity.
18 At aking sinabi, Ang lakas ko'y nawala, at ang aking pagasa sa Panginoon.
And I said, My strength and my hope hath perished from the LORD:
19 Alalahanin mo ang aking pagdadalamhati at ang aking karalitaan, ang ajenjo at ng apdo.
Remembering my affliction and my misery, the wormwood and the gall.
20 Ang kaluluwa ko'y naaalaala pa nila, at napangumbaba sa loob ko.
My soul hath [them] still in remembrance, and is humbled in me.
21 Ito ang ginugunita ko sa aking pagiisip; kaya't may pagasa ako.
This I recall to my mind, therefore have I hope.
22 Sa mga kaawaan nga ng Panginoon ay hindi tayo nalipol, sapagka't ang kaniyang mga habag ay hindi nauubos.
[It is of] the LORD'S mercies that we are not consumed, because his compassions fail not.
23 Ang mga yao'y bago tuwing umaga, dakila ang inyong pagtatapat.
[They are] new every morning: great [is] thy faithfulness.
24 Ang Panginoon ay aking bahagi, sabi ng aking kaluluwa; kaya't ako'y aasa sa kaniya.
The LORD [is] my portion, saith my soul; therefore will I hope in him.
25 Ang Panginoon ay mabuti sa kanila na nangaghihintay sa kaniya, sa kaluluwa na humahanap sa kaniya.
The LORD [is] good to them that wait for him, to the soul [that] seeketh him.
26 Mabuti nga na ang tao ay umasa at maghintay na tahimik sa pagliligtas ng Panginoon.
[It is] good that [a man] should both hope and quietly wait for the salvation of the LORD.
27 Mabuti nga sa tao na magpasan ng pamatok sa kaniyang kabataan.
[It is] good for a man that he should bear the yoke in his youth.
28 Maupo siyang magisa at tumahimik, sapagka't kaniyang iniatang sa kaniya.
He sitteth alone, and keepeth silence, because he hath borne [it] upon him.
29 Sumubsob siya sa alabok, kung gayo'y magkakaroon siya ng pagasa.
He putteth his mouth in the dust; if there may be hope.
30 Ibigay niya ang kaniyang pisngi sa sumasakit sa kaniya; mapuspos siya ng kadustaan.
He giveth [his] cheek to him that smiteth him: he is filled full with reproach.
31 Sapagka't ang Panginoon ay hindi magtatakuwil magpakailan man.
For the LORD will not cast off for ever:
32 Sapagka't bagaman siya'y nagpapapanglaw, gayon ma'y magpapakita siya ng habag ayon sa kasaganaan ng kaniyang mga kaawaan.
But though he causeth grief, yet will he have compassion according to the multitude of his mercies.
33 Sapagka't siya'y hindi kusang dumadalamhati, o nagpapapanglaw man sa mga anak ng mga tao.
For he doth not afflict willingly nor grieve the children of men.
34 Na yapakan sa ilalim ng paa ang lahat ng bihag sa lupa.
To crush under his feet all the prisoners of the earth,
35 Na iliko ang matuwid ng tao sa harap ng mukha ng Kataastaasan,
To turn aside the right of a man before the face of the most High,
36 Na iligaw ang tao sa kaniyang usap, hindi kinalulugdan ng Panginoon.
To subvert a man in his cause, the LORD approveth not.
37 Sino siya na nagsasabi, at nangyayari, kung hindi iniuutos ng Panginoon?
Who [is] he [that] saith, and it cometh to pass, [when] the LORD commandeth [it] not?
38 Hindi baga sa bibig ng Kataastaasan nanggagaling ang masama't mabuti?
Out of the mouth of the most High proceedeth not evil and good?
39 Bakit dumadaing ang taong may buhay, ang tao dahil sa parusa sa kaniyang mga kasalanan?
Why doth a living man complain, a man for the punishment of his sins?
40 Ating usisain at suriin ang ating mga lakad, at manumbalik sa Panginoon.
Let us search and try our ways, and turn again to the LORD.
41 Igawad natin ang ating puso sangpu ng ating mga kamay sa Dios sa langit.
Let us lift up our heart with [our] hands to God in the heavens.
42 Kami ay sumalangsang at nanghimagsik; ikaw ay hindi nagpatawad.
We have transgressed and have rebelled: thou hast not pardoned.
43 Tinakpan mo ang iyong sarili ng galit at hinabol mo kami; ikaw ay pumatay, ikaw ay hindi naawa.
Thou hast covered with anger, and persecuted us: thou hast slain, thou hast not pitied.
44 Tinakpan mo ang iyong sarili ng alapaap, na anopa't hindi makadaan ang anomang panalangin.
Thou hast covered thyself with a cloud, that [our] prayer should not pass through.
45 Iyong ginawa kaming parang tapon at dumi sa gitna ng mga bayan.
Thou hast made us [as] the offscouring and refuse in the midst of the people.
46 Ibinukang maluwang ng lahat naming kaaway ang kanilang bibig laban sa amin.
All our enemies have opened their mouths against us.
47 Takot at ang hukay ay dumating sa amin, ang pagkasira at pagkagiba.
Fear and a snare is come upon us, desolation and destruction.
48 Ang mata ko'y dumadaloy ng mga ilog ng tubig, dahil sa pagkapahamak ng anak na babae ng aking bayan.
My eye runneth down with rivers of water for the destruction of the daughter of my people.
49 Ang mata ko'y dinadaluyan at hindi naglilikat, na walang pagitan.
My eye trickleth down, and ceaseth not, without any intermission,
50 Hanggang sa ang Panginoon ay tumungo, at tumingin mula sa langit.
Till the LORD shall look down, and behold from heaven.
51 Kinikilos ng aking mata ang aking kaluluwa, dahil sa lahat na anak na babae ng aking bayan.
My eye affecteth my heart because of all the daughters of my city.
52 Lubha nila akong hinahabol na parang ibon, na mga kaaway kong walang kadahilanan.
My enemies chased me fiercely, like a bird without cause.
53 Kanilang pinaikli ang aking buhay sa bilangguan at hinagis ako ng bato.
They have cut off my life in the dungeon, and cast a stone upon me.
54 Tubig ay nagsisihuho sa aking ulo; aking sinabi, Ako'y nahiwalay.
Waters flowed over my head; [then] I said, I am cut off.
55 Ako'y tumawag sa iyong pangalan, Oh Panginoon, mula sa kababababaang hukay.
I called upon thy name, O LORD, out of the low dungeon.
56 Iyong dininig ang aking tinig; huwag mong ikubli ang iyong pakinig sa aking hingal, sa aking daing.
Thou hast heard my voice: hide not thy ear at my breathing, at my cry.
57 Ikaw ay lumapit sa araw na ako'y tumawag sa iyo; iyong sinabi, Huwag kang matakot.
Thou drewest near in the day [that] I called upon thee: thou saidst, Fear not.
58 Oh Panginoon, iyong ipinagsanggalang ang mga usap ng aking kaluluwa; iyong tinubos ang aking buhay.
O LORD, thou hast pleaded the causes of my soul; thou hast redeemed my life.
59 Oh Panginoon, iyong nakita ang aking pagkakamali; hatulan mo ang aking usap.
O LORD, thou hast seen my wrong: judge thou my cause.
60 Iyong nakita ang lahat nilang panghihiganti, at ang lahat nilang pasiya laban sa akin.
Thou hast seen all their vengeance [and] all their imaginations against me.
61 Iyong narinig ang kanilang pagduwahagi, Oh Panginoon, at lahat nilang pasiya laban sa akin,
Thou hast heard their reproach, O LORD, [and] all their imaginations against me;
62 Ang mga labi ng nagsisibangon laban sa akin, at ang kanilang pasiya laban sa akin buong araw.
The lips of those that rose up against me, and their device against me all the day.
63 Masdan mo ang kanilang pagupo, at ang kanilang pagtayo; ako ang kanilang awit.
Behold their sitting down, and their rising up; I [am] their music.
64 Ikaw ay magbibigay sa kanila ng kagantihan, Oh Panginoon, ayon sa gawa ng kanilang mga kamay.
Render to them a recompense, O LORD, according to the work of their hands.
65 Iyong papagmamatigasin ang kanilang puso, ang iyong sumpa sa kanila.
Give them sorrow of heart, thy curse to them.
66 Iyong hahabulin sila sa galit, at iyong lilipulin sila mula sa silong ng langit ng Panginoon.
Persecute and destroy them in anger from under the heavens of the LORD.
