Panaghoy 3
1 Ako ang tao na nakakita ng pagdadalamhati sa pamalo ng iyong poot.
Jeg er den, der saa nød ved hans vredes ris,
2 Ako'y kaniyang pinatnubayan at pinalakad sa kadiliman, at hindi sa liwanag.
mig har han ført og ledt i det tykkeste Mulm,
3 Tunay na laban sa akin ay kaniyang iginagalaw ang kaniyang kamay na muli't muli buong araw.
ja, Haanden vender han mod mig Dagen lang.
4 Ang aking laman at aking balat ay pinatanda niya; kaniyang binali ang aking mga buto.
Mit Kød og min Hud har han opslidt, brudt mine Ben,
5 Ako'y kinalaban niya, at kinulong ako ng hirap at pagdaramdam.
han mured mig inde, omgav mig med Galde og Møje,
6 Kaniyang pinatahan ako sa mga madilim na dako, gaya ng nangamatay nang malaon.
lod mig bo i Mørke som de, der for længst er døde.
7 Kaniyang binakuran ako na anopa't ako'y hindi makalabas; kaniyang pinabigat ang aking tanikala.
Han har spærret mig inde og lagt mig i tunge Lænker.
8 Oo, pagka ako'y dumadaing, at humihinging tulong, kaniyang pinagsasarhan ang aking daing.
Om jeg end raaber og skriger, min Bøn er stængt ude.
9 Kaniyang binakuran ang aking mga daan ng tinabas na bato, kaniyang iniliko ang aking mga landas.
Han spærred mine Veje med Kvader, gjorde Stierne krøge.
10 Siya'y parang oso na nagaabang sa akin, parang leon sa mga kubling dako.
Han blev mig en lurende Bjørn, en Løve i Baghold;
11 Kaniyang iniligaw ang aking mga lakad, at ako'y pinagwaraywaray niya; kaniyang ipinahamak ako;
han ledte mig vild, rev mig sønder og lagde mig øde;
12 Kaniyang iniakma ang kaniyang busog, at ginawa akong pinaka tanda sa pana.
han spændte sin Bue; lod mig være Skive for Pilen.
13 Ang mga pana ng kaniyang lalagyan ng pana ay kaniyang isinasaksak sa aking mga bato ng katawan.
Han sendte sit Koggers Sønner i Nyrerne paa mig;
14 Ako'y naging kakutyaan sa aking buong bayan, at kanilang awit buong araw.
hvert Folk lo mig ud og smæded mig Dagen lang,
15 Kaniyang pinuspos ako ng kapanglawan, kaniyang sinuya ako ng ajenjo.
med bittert mætted han mig, gav mig Malurt at drikke.
16 Kaniya namang biningot ang aking mga ngipin ng mga maliliit na grava; kaniyang tinabunan ako ng mga abo.
Mine Tænder lod han bide i Flint, han traadte mig i Støvet;
17 At iyong inilayo ang aking kaluluwa sa kapayapaan; ako'y nakalimot ng kaginhawahan.
han skilte min Sjæl fra Freden, jeg glemte Lykken
18 At aking sinabi, Ang lakas ko'y nawala, at ang aking pagasa sa Panginoon.
og sagde: »Min Livskraft, mit Haab til HERREN er ude.«
19 Alalahanin mo ang aking pagdadalamhati at ang aking karalitaan, ang ajenjo at ng apdo.
At mindes min Vaande og Flakken er Malurt og Galde;
20 Ang kaluluwa ko'y naaalaala pa nila, at napangumbaba sa loob ko.
min Sjæl, den mindes det grant, den grubler betynget.
21 Ito ang ginugunita ko sa aking pagiisip; kaya't may pagasa ako.
Det lægger jeg mig paa Sinde, derfor vil jeg haabe:
22 Sa mga kaawaan nga ng Panginoon ay hindi tayo nalipol, sapagka't ang kaniyang mga habag ay hindi nauubos.
HERRENS Miskundhed er ikke til Ende, ikke brugt op,
23 Ang mga yao'y bago tuwing umaga, dakila ang inyong pagtatapat.
hans Naade er ny hver Morgen, hans Trofasthed stor.
24 Ang Panginoon ay aking bahagi, sabi ng aking kaluluwa; kaya't ako'y aasa sa kaniya.
Min Del er HERREN, (siger min Sjæl, ) derfor haaber jeg paa ham.
25 Ang Panginoon ay mabuti sa kanila na nangaghihintay sa kaniya, sa kaluluwa na humahanap sa kaniya.
Dem, der bier paa HERREN, er han god, den Sjæl, der ham søger;
26 Mabuti nga na ang tao ay umasa at maghintay na tahimik sa pagliligtas ng Panginoon.
det er godt at haabe i Stilhed paa HERRENS Frelse,
27 Mabuti nga sa tao na magpasan ng pamatok sa kaniyang kabataan.
godt for en Mand, at han bærer Aag i sin Ungdom.
28 Maupo siyang magisa at tumahimik, sapagka't kaniyang iniatang sa kaniya.
Han sidde ensom og tavs, naar han lægger det paa ham;
29 Sumubsob siya sa alabok, kung gayo'y magkakaroon siya ng pagasa.
han trykke sin Mund mod Støvet, maaske er der Haab,
30 Ibigay niya ang kaniyang pisngi sa sumasakit sa kaniya; mapuspos siya ng kadustaan.
række Kind til den, der slaar ham, mættes med Haan.
31 Sapagka't ang Panginoon ay hindi magtatakuwil magpakailan man.
Thi Herren bortstøder ikke for evigt,
32 Sapagka't bagaman siya'y nagpapapanglaw, gayon ma'y magpapakita siya ng habag ayon sa kasaganaan ng kaniyang mga kaawaan.
har han voldt Kvide, saa ynkes han, stor er hans Naade;
33 Sapagka't siya'y hindi kusang dumadalamhati, o nagpapapanglaw man sa mga anak ng mga tao.
ej af Hjertet plager og piner han Menneskens Børn.
34 Na yapakan sa ilalim ng paa ang lahat ng bihag sa lupa.
Naar Landets Fanger til Hobe trædes under Fod,
35 Na iliko ang matuwid ng tao sa harap ng mukha ng Kataastaasan,
naar Mandens Ret for den Højestes Aasyn bøjes,
36 Na iligaw ang tao sa kaniyang usap, hindi kinalulugdan ng Panginoon.
naar en Mand lider Uret i sin Sag — mon Herren ej ser det?
37 Sino siya na nagsasabi, at nangyayari, kung hindi iniuutos ng Panginoon?
Hvo taler vel, saa det sker, om ej Herren byder?
38 Hindi baga sa bibig ng Kataastaasan nanggagaling ang masama't mabuti?
Kommer ikke baade ondt og godt fra den Højestes Mund?
39 Bakit dumadaing ang taong may buhay, ang tao dahil sa parusa sa kaniyang mga kasalanan?
Over hvad skal den levende sukke? Hver over sin Synd!
40 Ating usisain at suriin ang ating mga lakad, at manumbalik sa Panginoon.
Lad os ransage, granske vore Veje og vende os til HERREN,
41 Igawad natin ang ating puso sangpu ng ating mga kamay sa Dios sa langit.
løfte Hænder og Hjerte til Gud i Himlen;
42 Kami ay sumalangsang at nanghimagsik; ikaw ay hindi nagpatawad.
vi syndede og stod imod, du tilgav ikke,
43 Tinakpan mo ang iyong sarili ng galit at hinabol mo kami; ikaw ay pumatay, ikaw ay hindi naawa.
men hylled dig i Vrede, forfulgte os, dræbte uden Skaansel,
44 Tinakpan mo ang iyong sarili ng alapaap, na anopa't hindi makadaan ang anomang panalangin.
hylled dig i Skyer, saa Bønnen ej naaede frem;
45 Iyong ginawa kaming parang tapon at dumi sa gitna ng mga bayan.
til Skarn og til Udskud har du gjort os midt iblandt Folkene.
46 Ibinukang maluwang ng lahat naming kaaway ang kanilang bibig laban sa amin.
De opspærred Munden imod os, alle vore Fjender.
47 Takot at ang hukay ay dumating sa amin, ang pagkasira at pagkagiba.
Vor Lod blev Gru og Grav og Sammenbruds Øde;
48 Ang mata ko'y dumadaloy ng mga ilog ng tubig, dahil sa pagkapahamak ng anak na babae ng aking bayan.
Vandstrømme græder mit Øje, mit Folk brød sammen.
49 Ang mata ko'y dinadaluyan at hindi naglilikat, na walang pagitan.
Hvileløst strømmer mit Øje, det kender ej Ro,
50 Hanggang sa ang Panginoon ay tumungo, at tumingin mula sa langit.
før HERREN skuer ned fra Himlen, før han ser til.
51 Kinikilos ng aking mata ang aking kaluluwa, dahil sa lahat na anak na babae ng aking bayan.
Synet af Byens Døtre piner min Sjæl.
52 Lubha nila akong hinahabol na parang ibon, na mga kaaway kong walang kadahilanan.
Jeg joges som en Fugl af Fjender, hvis Had var grundløst,
53 Kanilang pinaikli ang aking buhay sa bilangguan at hinagis ako ng bato.
de spærred mig inde i en Grube, de stenede mig;
54 Tubig ay nagsisihuho sa aking ulo; aking sinabi, Ako'y nahiwalay.
Vand strømmed over mit Hoved, jeg tænkte: »Fortabt!«
55 Ako'y tumawag sa iyong pangalan, Oh Panginoon, mula sa kababababaang hukay.
Dit Navn paakaldte jeg, HERRE, fra Grubens Dyb;
56 Iyong dininig ang aking tinig; huwag mong ikubli ang iyong pakinig sa aking hingal, sa aking daing.
du hørte min Røst: »O, gør dig ej døv for mit Skrig!«
57 Ikaw ay lumapit sa araw na ako'y tumawag sa iyo; iyong sinabi, Huwag kang matakot.
Nær var du, den Dag jeg kaldte, du sagde: »Frygt ikke!«
58 Oh Panginoon, iyong ipinagsanggalang ang mga usap ng aking kaluluwa; iyong tinubos ang aking buhay.
Du førte min Sag, o HERRE, genløste mit Liv;
59 Oh Panginoon, iyong nakita ang aking pagkakamali; hatulan mo ang aking usap.
HERRE, du ser, jeg lider Uret, skaf mig min Ret!
60 Iyong nakita ang lahat nilang panghihiganti, at ang lahat nilang pasiya laban sa akin.
Al deres Hævnlyst ser du, alle deres Rænker,
61 Iyong narinig ang kanilang pagduwahagi, Oh Panginoon, at lahat nilang pasiya laban sa akin,
du hører deres Smædeord, HERRE, deres Rænker imod mig,
62 Ang mga labi ng nagsisibangon laban sa akin, at ang kanilang pasiya laban sa akin buong araw.
mine Fjenders Tale og Tanker imod mig bestandig.
63 Masdan mo ang kanilang pagupo, at ang kanilang pagtayo; ako ang kanilang awit.
Se dem, naar de sidder eller staar, deres Nidvise er jeg.
64 Ikaw ay magbibigay sa kanila ng kagantihan, Oh Panginoon, ayon sa gawa ng kanilang mga kamay.
Dem vil du gengælde, HERRE, deres Hænders Gerning,
65 Iyong papagmamatigasin ang kanilang puso, ang iyong sumpa sa kanila.
gør deres Hjerte forhærdet — din Forbandelse over dem! —
66 Iyong hahabulin sila sa galit, at iyong lilipulin sila mula sa silong ng langit ng Panginoon.
forfølg dem i Vrede, udryd dem under din Himmel.
