Panaghoy 3
1 Ako ang tao na nakakita ng pagdadalamhati sa pamalo ng iyong poot.
Teg er den Mand, som saa Elendighed ved hans Vredes Ris.
2 Ako'y kaniyang pinatnubayan at pinalakad sa kadiliman, at hindi sa liwanag.
Mig ledede og førte han ind i Mørke og ikke til Lys.
3 Tunay na laban sa akin ay kaniyang iginagalaw ang kaniyang kamay na muli't muli buong araw.
Kun imod mig vendte han atter og atter sin Haand den ganske Dag.
4 Ang aking laman at aking balat ay pinatanda niya; kaniyang binali ang aking mga buto.
Han gjorde mit Kød og min Hud gammel; han sønderbrød mine Ben.
5 Ako'y kinalaban niya, at kinulong ako ng hirap at pagdaramdam.
Han byggede imod mig og omgav mig med Galde og Møje.
6 Kaniyang pinatahan ako sa mga madilim na dako, gaya ng nangamatay nang malaon.
Han lod mig bo i de mørke Steder som dem, der ere døde i al Evighed.
7 Kaniyang binakuran ako na anopa't ako'y hindi makalabas; kaniyang pinabigat ang aking tanikala.
Han tilmurede for mig, og jeg kan ikke komme ud, han gjorde min Lænke svar.
8 Oo, pagka ako'y dumadaing, at humihinging tulong, kaniyang pinagsasarhan ang aking daing.
Naar jeg end skriger og raaber, lukker han til for min Bøn.
9 Kaniyang binakuran ang aking mga daan ng tinabas na bato, kaniyang iniliko ang aking mga landas.
Han har tilmuret mine Veje med hugne Stene, han har gjort mine Stier krogede.
10 Siya'y parang oso na nagaabang sa akin, parang leon sa mga kubling dako.
Han er bleven mig som en Bjørn, der ligger paa Lur, som en Løve i Skjul.
11 Kaniyang iniligaw ang aking mga lakad, at ako'y pinagwaraywaray niya; kaniyang ipinahamak ako;
Han lod mine Veje bøje af, og saa sønderrev han mig; han lagde mig øde.
12 Kaniyang iniakma ang kaniyang busog, at ginawa akong pinaka tanda sa pana.
Han spændte sin Bue og stillede mig som Maalet for Pilen.
13 Ang mga pana ng kaniyang lalagyan ng pana ay kaniyang isinasaksak sa aking mga bato ng katawan.
Han lod Pile af sit Kogger trænge ind i mine Nyrer.
14 Ako'y naging kakutyaan sa aking buong bayan, at kanilang awit buong araw.
Jeg er bleven alt mit Folk til Latter, deres Spottesang den ganske Dag.
15 Kaniyang pinuspos ako ng kapanglawan, kaniyang sinuya ako ng ajenjo.
Han mættede mig med beske Urter, „han gav mig rigelig Malurt at drikke
16 Kaniya namang biningot ang aking mga ngipin ng mga maliliit na grava; kaniyang tinabunan ako ng mga abo.
og lod mine Tænder bide i Grus, han nedtrykte mig i Aske.
17 At iyong inilayo ang aking kaluluwa sa kapayapaan; ako'y nakalimot ng kaginhawahan.
Og du bortstødte min Sjæl fra Fred, jeg har glemt det gode.
18 At aking sinabi, Ang lakas ko'y nawala, at ang aking pagasa sa Panginoon.
Og jeg sagde: Borte er min Kraft, og hvad jeg forventede fra Herren.
19 Alalahanin mo ang aking pagdadalamhati at ang aking karalitaan, ang ajenjo at ng apdo.
Kom min Elendighed og min Landflygtighed i Hu: Malurt og Galde!
20 Ang kaluluwa ko'y naaalaala pa nila, at napangumbaba sa loob ko.
Min Sjæl kommer det ret i Hu og er nedbøjet i mit Indre.
21 Ito ang ginugunita ko sa aking pagiisip; kaya't may pagasa ako.
Dette vil jeg tage mig til Hjerte, derfor vil jeg haabe:
22 Sa mga kaawaan nga ng Panginoon ay hindi tayo nalipol, sapagka't ang kaniyang mga habag ay hindi nauubos.
Det er Herrens Miskundhed, at vi ikke ere fortærede; thi hans Barmhjertighed har ingen Ende.
23 Ang mga yao'y bago tuwing umaga, dakila ang inyong pagtatapat.
Den er ny hver Morgen, din Trofasthed er stor.
24 Ang Panginoon ay aking bahagi, sabi ng aking kaluluwa; kaya't ako'y aasa sa kaniya.
Herren er min Del, siger min Sjæl, derfor vil jeg haabe til ham.
25 Ang Panginoon ay mabuti sa kanila na nangaghihintay sa kaniya, sa kaluluwa na humahanap sa kaniya.
Herren er god imod dem, som bie efter ham, imod den Sjæl, som spørger efter ham.
26 Mabuti nga na ang tao ay umasa at maghintay na tahimik sa pagliligtas ng Panginoon.
Det er godt, at man haaber og er stille til Herrens Frelse.
27 Mabuti nga sa tao na magpasan ng pamatok sa kaniyang kabataan.
Det er en Mand godt, at han bærer Aag i sin Ungdom.
28 Maupo siyang magisa at tumahimik, sapagka't kaniyang iniatang sa kaniya.
Han vil sidde ene og tie; thi han lægger det paa ham.
29 Sumubsob siya sa alabok, kung gayo'y magkakaroon siya ng pagasa.
Han vil trykke sin Mund imod Støvet, om der maaske kunde være Forhaabning.
30 Ibigay niya ang kaniyang pisngi sa sumasakit sa kaniya; mapuspos siya ng kadustaan.
Han vil vende Kinden imod den, som slaar ham, han vil mættes med Forhaanelse.
31 Sapagka't ang Panginoon ay hindi magtatakuwil magpakailan man.
Thi Herren skal ikke forkaste evindelig.
32 Sapagka't bagaman siya'y nagpapapanglaw, gayon ma'y magpapakita siya ng habag ayon sa kasaganaan ng kaniyang mga kaawaan.
Thi dersom han bedrøver, da skal han dog forbarme sig efter sin store Miskundhed.
33 Sapagka't siya'y hindi kusang dumadalamhati, o nagpapapanglaw man sa mga anak ng mga tao.
Thi det er ikke af sit Hjerte, at han plager og bedrøver Menneskens Børn.
34 Na yapakan sa ilalim ng paa ang lahat ng bihag sa lupa.
For at knuse alle de bundne paa Jorden under sine Fødder,
35 Na iliko ang matuwid ng tao sa harap ng mukha ng Kataastaasan,
for at bøje en Mands Ret for den Højestes Ansigt,
36 Na iligaw ang tao sa kaniyang usap, hindi kinalulugdan ng Panginoon.
for at forvende et Menneskes Retssag — skuer Herren ikke ned.
37 Sino siya na nagsasabi, at nangyayari, kung hindi iniuutos ng Panginoon?
Hvo er den, som har sagt noget, saa at det skete, uden at Herren befaler det?
38 Hindi baga sa bibig ng Kataastaasan nanggagaling ang masama't mabuti?
Mon Lykke og Ulykke ikke udgaa af den Højestes Mund?
39 Bakit dumadaing ang taong may buhay, ang tao dahil sa parusa sa kaniyang mga kasalanan?
Hvorfor klager et Menneske som lever? — enhver for sine Synder!
40 Ating usisain at suriin ang ating mga lakad, at manumbalik sa Panginoon.
Lader os ransage vore Veje og efterspore dem og vende om til Herren!
41 Igawad natin ang ating puso sangpu ng ating mga kamay sa Dios sa langit.
Lader os opløfte vort Hjerte tillige med vore Hænder til Gud i Himmelen!
42 Kami ay sumalangsang at nanghimagsik; ikaw ay hindi nagpatawad.
Vi, vi have syndet og været genstridige, du tilgav ikke.
43 Tinakpan mo ang iyong sarili ng galit at hinabol mo kami; ikaw ay pumatay, ikaw ay hindi naawa.
Du tildækkede os med Vrede og forfulgte os, ihjelslog, sparede ikke,
44 Tinakpan mo ang iyong sarili ng alapaap, na anopa't hindi makadaan ang anomang panalangin.
Du skjulte dig med en Sky, at ingen Bøn kunde trænge igennem.
45 Iyong ginawa kaming parang tapon at dumi sa gitna ng mga bayan.
Du gjorde os til Skarn og Udskud midt iblandt Folkene.
46 Ibinukang maluwang ng lahat naming kaaway ang kanilang bibig laban sa amin.
Alle vore Fjender opspilede deres Mund imod os.
47 Takot at ang hukay ay dumating sa amin, ang pagkasira at pagkagiba.
Der var Forfærdelse og Gru for os, Ødelæggelse og Undergang.
48 Ang mata ko'y dumadaloy ng mga ilog ng tubig, dahil sa pagkapahamak ng anak na babae ng aking bayan.
Mit Øje rinder med Vandbække over mit Folks Datters Undergang.
49 Ang mata ko'y dinadaluyan at hindi naglilikat, na walang pagitan.
Mit Øje strømmer og bliver ikke stille, der er ingen Afladelse,
50 Hanggang sa ang Panginoon ay tumungo, at tumingin mula sa langit.
indtil Herren skuer ned og ser til fra Himmelen.
51 Kinikilos ng aking mata ang aking kaluluwa, dahil sa lahat na anak na babae ng aking bayan.
Mit Øje voldte min Sjæl Smerte over alle min Stads Døtre.
52 Lubha nila akong hinahabol na parang ibon, na mga kaaway kong walang kadahilanan.
Hart jagede mig som en Fugl de, der vare mine Fjender uden Grund.
53 Kanilang pinaikli ang aking buhay sa bilangguan at hinagis ako ng bato.
De bragte mit Liv til at vorde stille i Graven og kastede en Sten over mig.
54 Tubig ay nagsisihuho sa aking ulo; aking sinabi, Ako'y nahiwalay.
Der strømmede Vand ned over mit Hoved, jeg sagde: Det er forbi med mig.
55 Ako'y tumawag sa iyong pangalan, Oh Panginoon, mula sa kababababaang hukay.
Jeg kaldte paa dit Navn, Herre! fra Graven, i det dybe.
56 Iyong dininig ang aking tinig; huwag mong ikubli ang iyong pakinig sa aking hingal, sa aking daing.
Du har hørt min Røst; tilluk ej dit Øre for mit Suk, for mit Raab!
57 Ikaw ay lumapit sa araw na ako'y tumawag sa iyo; iyong sinabi, Huwag kang matakot.
Du holdt dig nær den Dag, jeg kaldte paa dig, du sagde: Frygt ikke!
58 Oh Panginoon, iyong ipinagsanggalang ang mga usap ng aking kaluluwa; iyong tinubos ang aking buhay.
Herre! du har udført min Sjæls Sag, du har udløst mit Liv.
59 Oh Panginoon, iyong nakita ang aking pagkakamali; hatulan mo ang aking usap.
Herre! du har set den Uret, som sker mig, døm i min Sag!
60 Iyong nakita ang lahat nilang panghihiganti, at ang lahat nilang pasiya laban sa akin.
Du har set al deres Hævn, alle deres Tanker imod mig.
61 Iyong narinig ang kanilang pagduwahagi, Oh Panginoon, at lahat nilang pasiya laban sa akin,
Herre! du har hørt deres haanende Tale, alle deres Tanker imod mig,
62 Ang mga labi ng nagsisibangon laban sa akin, at ang kanilang pasiya laban sa akin buong araw.
mine Modstanderes Ord og deres Anslag imod mig den ganske Dag.
63 Masdan mo ang kanilang pagupo, at ang kanilang pagtayo; ako ang kanilang awit.
Sku, hvorledes de sidde, og hvorledes de staa op; jeg er deres Spottesang.
64 Ikaw ay magbibigay sa kanila ng kagantihan, Oh Panginoon, ayon sa gawa ng kanilang mga kamay.
Du skal gengælde dem, Herre! efter deres Hænders Gerning.
65 Iyong papagmamatigasin ang kanilang puso, ang iyong sumpa sa kanila.
Du skal give dem et Dække over Hjertet, din Forbandelse hører dem til.
66 Iyong hahabulin sila sa galit, at iyong lilipulin sila mula sa silong ng langit ng Panginoon.
Du skal forfølge dem i Vrede, og ødelægge dem, at de ikke ere under Herrens Himmel.
