Panaghoy 1

1 Ano't nakaupong magisa ang bayan na puno ng mga tao! Siya'y naging parang isang bao, na naging dakila sa gitna ng mga bansa! Siya na naging prinsesa sa gitna ng mga lalawigan, ay naging mamumuwis!

Ang siyudad nga puno ug mga tawo kaniadto naglingkod na karon nga masulob-on kaayo! Nahisama siya sa usa ka biyuda, bisan ug usa siya ka gamhanan nga nasod! Prinsesa siya taliwala sa kanasoran, apan karon gipugos ngadto sa pagkaulipon!

2 Siya'y umiiyak na lubha sa gabi, at ang mga luha niya ay dumadaloy sa kaniyang mga pisngi; sa lahat ng mangingibig sa kaniya ay walang umaliw sa kaniya: ginawan siya ng kataksilan ng lahat ng kaniyang mga kaibigan; sila'y naging kaniyang mga kaaway.

Naghilak siya ug nagtiyabaw sa kagabhion, ug ang iyang mga luha mitabon sa iyang mga aping. Walay bisan usa sa iyang mga hinigugma nga mihupay kaniya. Gibudhian siya sa tanan niyang mga higala. Nahimo niya sila nga mga kaaway.

3 Ang Juda ay pumasok sa pagkabihag dahil sa pagdadalamhati, at sa kabigatan ng paglilingkod; siya'y tumatahan sa gitna ng mga bansa, siya'y walang masumpungang kapahingahan; inabot siya ng lahat na manghahabol sa kaniya sa mga gipit.

Human sa kakabos ug pag-antos, nabihag ang Juda. Mipuyo siya taliwala sa kanasoran ug wala makakaplag ug kapahulayan. Ang tanan niyang mga maglulutos midakop kaniya sa iyang pagkawalay paglaom.

4 Ang mga daan ng Sion ay nangagluluksa, sapagka't walang pumaparoon sa takdang kapulungan; lahat niyang pintuang-bayan ay giba, ang mga saserdote niya'y nangagbubuntong-hininga: ang mga dalaga niya ay nangagdadalamhati, at siya'y nasa kahapisan.

Ang mga kadalanan sa Zion nagbangotan tungod kay walay miadto sa nakatakda nga mga pista. Ang tanan niyang mga ganghaan mingaw na. Nag-agulo ang iyang mga pari. Ang iyang mga ulay nagmasulob-on, ug siya mismo anaa sa tumang kasakit.

5 Ang kaniyang mga kalaban ay naging pangulo, ang kaniyang mga kaaway ay nagsiginhawa; sapagka't pinagdalamhati siya ng Panginoon dahil sa karamihan ng kaniyang mga pagsalangsang: ang kaniyang mga batang anak ay pumasok sa pagkabihag sa harap ng kalaban.

Ang iyang mga kalaban nahimo niyang agalon; niuswag ang iyang mga kaaway. Gipaantos siya ni Yahweh tungod sa iyang daghan nga kasal-anan. Ang gagmay niyang mga anak nahimong binihag sa iyang kalaban.

6 At nawala ang buong kamahalan ng anak na babae ng Sion: ang kaniyang mga prinsipe ay naging parang mga usa na hindi makasumpong ng pastulan, at nagsiyaong walang lakas sa harap ng manghahabol.

Ug mibiya ang katahom sa anak nga babaye sa Zion. Ang iyang mga prinsipe nahisama sa mga binaw nga wala makakita ug kasabsaban, ug milakaw sila nga walay kusog atubangan sa mga nagalutos kanila.

7 Naaalaala ng Jerusalem sa kaarawan ng kaniyang pagdadalamhati at ng kaniyang mga karalitaan ang lahat niyang naging maligayang bagay ng mga kaarawan nang una: nang mahulog ang kaniyang bayan sa kamay ng kalaban, at walang sumaklolo sa kaniya, nakita siya ng mga kalaban, tinuya nila ang kaniyang mga pagkasira.

Sa mga adlaw sa iyang pag-antos ug sa iyang pagkawalay pinuy-anan, hinumdoman sa Jerusalem ang tanan niya nga bililhong mga bahandi nga gipanag-iyahan niya kaniadto. Sa dihang nabihag ang iyang katawhan ngadto sa kamot sa iyang kalaban, walay mitabang kaniya. Nakita siya sa iyang mga kalaban ug mikatawa sa iyang kalaglagan.

8 Ang Jerusalem ay lubhang nagkasala; kaya't siya'y naging parang maruming bagay; lahat ng nangagparangal sa kaniya ay humahamak sa kaniya, sapagka't kanilang nakita ang kaniyang kahubaran: Oo, siya'y nagbubuntong-hininga, at tumatalikod.

Nakasala pag-ayo ang Jerusalem, busa, gihimaraot siya ingon nga usa ka butang nga mahugaw. Ang tanan nga nagpasidungog kaniya nagbugalbugal na kaniya karon sanglit nakita nila ang iyang pagkahubo. Nag-agulo siya ug misulay sa pagpalayo.

9 Ang kaniyang karumihan ay nasa kaniyang mga laylayan; hindi niya naalaala ang kaniyang huling wakas; kaya't siya'y nababa ng katakataka; siya'y walang mangaaliw; masdan mo, Oh Panginoon, ang aking pagdadalamhati; sapagka't ang kaaway ay nagmalaki.

Nahimo siyang dili hinlo ilalom sa iyang palda. Wala na siya naghunahuna mahitungod sa iyang kaugmaon. Makalilisang ang iyang pagkapukan. Walay naghupay kaniya. Misinggit siya, “Tan-awa ang akong pag-antos, Yahweh, kay nahimong hilabihan ka gamhanan ang kaaway!”

10 Iginawad ng kalaban ang kaniyang kamay sa lahat niyang maligayang bagay; sapagka't nakita niya na ang mga bansa ay pumasok sa kaniyang santuario, yaong mga inutusan mo na huwag magsipasok sa iyong kapisanan.

Ang kaaway mikuha sa tanan nato nga mga bililhong bahandi. Nakita niya ang mga nasod nga misulod sa iyang balaang dapit, bisan tuod ug misugo ka nga dili gayod sila mosulod sa imong tigomanang dapit.

11 Buong bayan niya ay nagbubuntong-hininga, sila'y nagsisihanap ng tinapay; ibinigay nila ang kanilang mga maligayang bagay na kapalit ng pagkain upang paginhawahin ang kaluluwa. Iyong tingnan, Oh Panginoon, at masdan mo; sapagka't ako'y naging hamak.

Ang tanan niyang katawhan nag-agulo samtang nangita sila ug tinapay. Gihatag nila ang ilang bililhong mga bahandi alang sa pagkaon aron sa pagpahiuli sa ilang kinabuhi. Tan-awa, Yahweh, ug isipa ako, kay nahimo akong walay pulos.

12 Wala bagang anoman sa inyo, sa inyong lahat na nagsisipagdaan? Inyong masdan, at inyong tingnan kung may anomang kapanglawan na gaya ng aking kapanglawan, na nagawa sa akin, na idinalamhati sa akin ng Panginoon sa kaarawan ng kaniyang mabangis na galit.

Wala lamang ba kini kaninyo, kamong tanan nga nagapangagi? Sud-onga ug tan-awa kung aduna bay kasubo sa uban nga sama sa kasubo nga gipahamtang kanako, sanglit gipaantos ako ni Yahweh sa adlaw sa iyang bangis nga kasuko.

13 Mula sa itaas ay nagsugo siya ng apoy sa aking mga buto, at mga pinananaigan; kaniyang ipinagladlad ng silo ang aking mga paa, kaniyang ibinalik ako: kaniyang ipinahamak ako at pinapanglupaypay buong araw.

Gikan sa kahitas-an mipadala siya ug kalayo sa akong kabukogan, ug kini mibuntog kanila. Mibukhad siya ug pukot alang sa akong tiil ug gipabalik niya ako. Gihimo niya ako nga masub-anon ug huyang kanunay.

14 Pamatok ng aking mga pagsalangsang ay hinigpit ng kaniyang kamay; mga nagkalakiplakip, nagsiabot sa aking leeg; kaniyang pinanglupaypay ang aking kalakasan: ibinigay ako ng Panginoon sa kanilang mga kamay, laban sa mga hindi ko matatayuan.

Ang yugo sa akong paglapas gihigot pinaagi sa iyang kamot. Gitahi sila ug gibutang sa akong liog. Giwala niya ang akong kusog. Gitugyan ako sa Ginoo ngadto sa ilang mga kamot, ug dili ako makahimo sa pagtindog.

15 Iniuwi ng Panginoon sa wala ang lahat na aking mga makapangyarihang lalake sa gitna ko; siya'y tumawag ng isang takdang kapulungan laban sa akin upang pagwaraywarayin ang aking mga binata: niyapakan ng Panginoon na parang pisaan ng ubas ang anak na dalaga ng Juda.

Gipanglabay sa Ginoo ang kusgan nako nga mga kalalakin-an nga nanalipod kanako. Nagtawag siya ug panagtigom batok kanako aron sa pagdugmok sa akong kusgan nga mga kalalakin-an. Giyatakan sa Ginoo ang mga ulay nga anak nga babaye sa Juda sama sa mga ubas diha sa pug-anan ug bino.

16 Dahil sa mga bagay na ito ay umiiyak ako; ang mata ko, ang mata ko ay dinadaluyan ng luha; sapagka't ang mangaaliw na marapat magpaginhawa ng aking kaluluwa ay malayo sa akin: ang mga anak ko ay napahamak, sapagka't nanaig ang kaaway.

Mihilak ako tungod niining mga butanga. Sa akong mga mata, miagas ang tubig gikan sa akong mga mata sanglit ang tighupay nga magpahiuli sa akong kinabuhi layo kanako. Nagsubo ang akong mga anak tungod kay nagmadaugon ang mga kaaway.

17 Iginawad ng Sion ang kaniyang mga kamay; walang umaliw sa kaniya; nagutos ang Panginoon tungkol sa Jacob, na silang nangasa palibot niya ay magiging kaniyang mga kalaban: ang Jerusalem ay parang maruming bagay sa gitna nila.

Gidupa pag-ayo sa Zion ang iyang mga kamot; walay mihupay kaniya. Misugo si Yahweh nga kadtong anaa sa palibot ni Jacob mahimo niyang mga kalaban. Dili hinlo ang Jerusalem alang kanila.

18 Ang Panginoon ay matuwid; sapagka't ako'y nanghimagsik laban sa kaniyang utos: inyong pakinggan, isinasamo ko sa inyo, ninyong lahat na bayan, at inyong masdan ang aking kapanglawan: ang aking mga dalaga at ang aking mga binata ay pumasok sa pagkabihag.

Matarong si Yahweh, tungod kay misupak ako sa iyang kasugoan. Paminaw, kamong tanan nga katawhan, ug tan-awa ang akong kasubo. Ang akong mga ulay ug ang akong kusgan nga mga kalalakin-an nahimong binihag.

19 Aking tinawagan ang mga mangingibig sa akin, nguni't dinaya nila: nalagot ang hininga ng aking mga saserdote at ng aking mga matanda sa bayan, habang nagsisihanap sila ng pagkain upang paginhawahin ang kanilang kaluluwa.

Mitawag ako sa akong mga higala, apan nagmaluibon sila kanako. Ang akong mga pari ug ang akong mga kadagkoan nangalaglag ngadto sa siyudad, samtang nangita sila ug pagkaon aron sa pagpahiuli sa ilang mga kinabuhi.

20 Masdan mo, Oh Panginoon; sapagka't ako'y nasa kapanglawan; ang aking puso ay namamanglaw; ang aking puso ay nagugulumihanan; sapagka't ako'y lubhang nanghimagsik: sa labas ay tabak ang lumalansag, sa loob ay may parang kamatayan.

Tan-awa, Yahweh, kay ania ako sa kasakit; ang akong kinahiladmang mga bahin gigaling. Gikumot ang akong kasingkasing sulod kanako kay hilabihan gayod ang akong pagsupak. Gikan sa gawas ang espada moputol sa kinabuhi. Nahisama kini sa kamatayon diha sa balay.

21 Nabalitaan nila na ako'y nagbubuntong-hininga; walang umaliw sa akin; Lahat ng aking mga kaaway ay nangakarinig ng aking kabagabagan; sila'y nangatuwa na iyong ginawa: iyong pararatingin ang araw na iyong itinanyag, at sila'y magiging gaya ko.

Dungga ang akong pag-agulo. Walay bisan usa nga mihupay kanako. Nakadungog ang akong mga kaaway sa akong kalisod. Naglipay sila nga gibuhat nimo kini. Ipaabot ang adlaw nga imong gisaad, nga mahisama sila kanako.

22 Magsidating nawa ang lahat nilang kasamaan sa harap mo; at gawin mo sa kanila, ang gaya ng ginawa mo sa akin dahil sa lahat kong mga pagsalangsang: sapagka't ang aking mga buntong-hininga ay marami, at ang aking puso ay nanglulupaypay.

Tugoti nga ang tanan nilang pagkadaotan moabot sa imong atubangan. Paantosa sila sama sa imong pagpaantos kanako tungod sa akong paglapas; kay daghan ang akong mga pag-agulo, ug huyang ang akong kasingkasing.