Job 9

1 Nang magkagayo'y sumagot si Job, at nagsabi,

Då tok Job til ords og sagde:

2 Sa katotohanan ay nalalaman kong ito'y gayon: nguni't paanong makapaggaganap ang tao sa Dios?

«Eg veit for visst at det er so; kva rett fær mannen imot Gud?

3 Kung kalugdan niyang makipagtalo sa kaniya, siya'y hindi makasasagot sa kaniya ng isa sa isang libo.

Um han med honom vilde trætta, han kann’kje svara eitt til tusund.

4 Siya ay pantas sa puso, at may kaya sa kalakasan: sinong nagmatigas laban sa kaniya at guminhawa?

Vis som han er og sterk i velde - kven kann vel strafflaust tråssa honom,

5 Na siyang naglilipat ng mga bundok, at hindi nila nalalaman, pagka nililiglig niya sa kaniyang pagkagalit.

som fjelli flyt, dei veit’kje av det, og velter deim upp i harm,

6 Na siyang umuuga ng lupa sa kaniyang kinaroroonan, at ang mga haligi nito ay nangayayanig.

som ruggar jordi frå sin plass, so pilarne hennar skjelv,

7 Na siyang naguutos sa araw, at hindi sumisikat; at nagtatakda sa mga bituin.

som soli byd so ho ei skin, og set eit segl for stjernorne,

8 Na nagiisang inuunat ang langit, at tumutungtong sa mga alon ng dagat.

som eine spanar himmeln ut og fram på havsens toppar skrid,

9 Na lumikha sa Oso, sa Orion, at sa mga Pleyade, at sa mga silid ng timugan.

hev skapt Karlsvogni og Orion, Sjustjerna og Sørkamri med?

10 Na gumagawa ng mga dakilang bagay na di masayod; Oo, mga kamanghamanghang bagay na walang bilang.

Som storverk gjer, me ei kann fata, og underverk forutan tal?

11 Narito, siya'y dumaraan sa siping ko, at hindi ko siya nakikita: siya'y nagpapatuloy rin naman, nguni't hindi ko siya namamataan.

Han framum gjeng, eg ser han ikkje; um burt han glid, eg går han ikkje.

12 Narito, siya'y nangangagaw sinong makasasansala sa kaniya? Sinong magsasabi sa kaniya: Anong ginagawa mo?

Når han tek fat, kven stoggar honom? Kven honom spør: «Kva gjer du der?»

13 Hindi iuurong ng Dios ang kaniyang galit; ang mga manunulong sa Rahab ay nagsisiyukod sa ilalim niya.

Gud stoggar ikkje vreiden sin; for han seg bøygde Rahabs-fylgjet.

14 Gaano pa nga kaya kaliit ang maisasagot ko sa kaniya, at mapipiling aking mga salita na maimamatuwid ko sa kaniya?

Kor kann vel eg då svara han? Kor skal for han eg ordi leggja?

15 Na kahiman ako'y matuwid, gayon may hindi ako sasagot sa kaniya; ako'y mamamanhik sa aking hukom.

Um eg hev rett, eg kann’kje svara, men lyt min domar be um nåde.

16 Kung ako'y tumawag, at siya'y sumagot sa akin; gayon ma'y hindi ako maniniwala na kaniyang dininig ang aking tinig.

Og um han svara når eg ropa, eg trudde ei mi røyst han høyrde.

17 Sapagka't ako'y ginigiba niya sa pamamagitan ng isang bagyo, at pinararami ang aking mga sugat ng walang kadahilanan.

Han som i stormver reiv meg burt og auka grunnlaust såri mine,

18 Hindi niya ako tutulutang ako'y huminga, nguni't nililipos niya ako ng hirap.

han let meg ikkje anda fritt, men metta meg med beiske ting.

19 Kung kami ay magsalita tungkol sa kalakasan, narito, siya'y may kapangyarihan! At kung sa kahatulan, sino, sinasabi niya ay magtatakda sa akin ng panahon?

Når magt det gjeld, då er han der; men gjeld det rett: kven stemnar honom?

20 Kahiman ako'y matuwid, ang aking sariling bibig ay hahatol sa akin: kahiman ako'y sakdal patototohanan niya akong masama.

Um eg hev rett, min munn meg dømer; er skuldlaus, han meg domfeller.

21 Ako'y sakdal; hindi ko talos ang aking sarili; aking niwalang kabuluhan ang aking buhay.

Skuldlaus eg er! eg skyner ei meg sjølv, vanvyrder livet mitt.

22 Lahat ay isa; kaya't aking sinasabi: kaniyang ginigiba ang sakdal at ang masama.

Det er det same, no eg segjer: Han tyner skuldig og uskuldig.

23 Kung ang panghampas ay pumapatay na bigla, tatawanan niya ang paglilitis sa mga walang sala.

Når svipa brått gjev ulivssår, med lått han ser den gode lida.

24 Ang lupa ay nabigay sa kamay ng masama: kaniyang tinatakpan ang mga mukha ng mga hukom nito; kung hindi siya, sino nga?

Han jordi gav i nidings hand; på domarar han syni kverver. Er det’kje han, kven er det då?

25 Ngayo'y ang mga kaarawan ko ay matulin kay sa isang sugo: dumadaang matulin, walang nakikitang mabuti.

Mitt liv fer snøggare enn lauparen, dei kverv, men lukka såg det aldri;

26 Sila'y nagsisidaang parang mga matuling sasakyan: parang agila na dumadagit ng huli.

Det glid som båtar utav sev, lik ørn som ned på fengdi slær.

27 Kung aking sabihin: Aking kalilimutan ang aking daing, aking papawiin ang aking malungkot na mukha, at magpapakasaya ako:

Når eg mi plåga gløyma vil og jamna panna mi og smila,

28 Ako'y natatakot sa lahat kong kapanglawan, talastas ko na hindi mo aariin akong walang sala.

då gruvar eg for pina mi; eg veit du ei frikjenner meg.

29 Ako'y mahahatulan; bakit nga ako gagawa ng walang kabuluhan?

For når eg lyt straffskuldig vera, kvifor skal eg då fåfengt stræva?

30 Kung ako'y maligo ng nieveng tubig, at gawin ko ang aking mga kamay na napakalinis;

Um eg i snø meg vilde tvætta og reinsa henderne med lut.

31 Gayon ma'y itutulak mo ako sa hukay, at kayayamutan ako ng aking mga sariling kasuutan.

Du ned i grefti straks meg dukka, so mine klæde ved meg stygdest.

32 Sapagka't siya'y hindi tao, na gaya ko, na sasagot ako sa kaniya, na tayo'y pumasok kapuwa sa kahatulan,

Han ikkje er ein mann som eg, kann ei med meg til retten gå;

33 Walang hukom sa pagitan natin, na makapaglagay ng kaniyang kamay sa ating dalawa.

d’er ingen skilsmann millom oss som handi si kann på oss leggja.

34 Ihiwalay niya sa akin ang kaniyang tungkod, at huwag akong takutin ng kaniyang pangilabot:

Når berre han tok riset frå meg og ikkje skræmde meg med rædsla,

35 Kung magkagayo'y magsasalita ako, at hindi matatakot sa kaniya; sapagka't hindi gayon ako sa aking sarili.

eg skulde tala utan otte; sjølv dømer eg meg annarleis.