Job 9
1 Nang magkagayo'y sumagot si Job, at nagsabi,
Then responded Job, and said—
2 Sa katotohanan ay nalalaman kong ito'y gayon: nguni't paanong makapaggaganap ang tao sa Dios?
Of a truth, I know that so it is, But how can a mortal be just with GOD?
3 Kung kalugdan niyang makipagtalo sa kaniya, siya'y hindi makasasagot sa kaniya ng isa sa isang libo.
If he choose to contend with him, he cannot answer him, one of a thousand:
4 Siya ay pantas sa puso, at may kaya sa kalakasan: sinong nagmatigas laban sa kaniya at guminhawa?
Wise in heart, and alert in vigour, What man hath hardened himself against him, and prospered!
5 Na siyang naglilipat ng mga bundok, at hindi nila nalalaman, pagka nililiglig niya sa kaniyang pagkagalit.
Who removeth mountains, unawares, Who overturneth them in his anger;
6 Na siyang umuuga ng lupa sa kaniyang kinaroroonan, at ang mga haligi nito ay nangayayanig.
Who shaketh the earth, out of its place, and, the pillars thereof, shudder;
7 Na siyang naguutos sa araw, at hindi sumisikat; at nagtatakda sa mga bituin.
Who commandeth the sun, and it breaketh not forth, and, about the stars, he putteth a seal;
8 Na nagiisang inuunat ang langit, at tumutungtong sa mga alon ng dagat.
Who spreadeth out fire heavens, by himself alone! and marcheth along, on the heights of the sea;
9 Na lumikha sa Oso, sa Orion, at sa mga Pleyade, at sa mga silid ng timugan.
Who made the Bear, the Giant and the Cluster, and the chambers of the south;
10 Na gumagawa ng mga dakilang bagay na di masayod; Oo, mga kamanghamanghang bagay na walang bilang.
Who doeth great things, past finding out, and marvels, beyond number.
11 Narito, siya'y dumaraan sa siping ko, at hindi ko siya nakikita: siya'y nagpapatuloy rin naman, nguni't hindi ko siya namamataan.
Lo! he cometh upon me, yet can I not see him, Yea he passeth on, yet can I not discern him.
12 Narito, siya'y nangangagaw sinong makasasansala sa kaniya? Sinong magsasabi sa kaniya: Anong ginagawa mo?
Lo! he snatcheth away, who can bring it back? Who shall say unto him, What wouldst thou do?
13 Hindi iuurong ng Dios ang kaniyang galit; ang mga manunulong sa Rahab ay nagsisiyukod sa ilalim niya.
As for GOD, if he withdraw not his anger, under him, will have submitted themselves—the proud helpers.
14 Gaano pa nga kaya kaliit ang maisasagot ko sa kaniya, at mapipiling aking mga salita na maimamatuwid ko sa kaniya?
How much less that, I, should answer him, should choose my words with him?
15 Na kahiman ako'y matuwid, gayon may hindi ako sasagot sa kaniya; ako'y mamamanhik sa aking hukom.
Whom, though I were righteous, yet would I not answer, to be absolved, I would make supplication.
16 Kung ako'y tumawag, at siya'y sumagot sa akin; gayon ma'y hindi ako maniniwala na kaniyang dininig ang aking tinig.
Though I had called, and he had answered me, I could not believe, that he would lend an ear to my voice.
17 Sapagka't ako'y ginigiba niya sa pamamagitan ng isang bagyo, at pinararami ang aking mga sugat ng walang kadahilanan.
For, with a tempest, would he fall upon me, and would multiply my wounds without need;
18 Hindi niya ako tutulutang ako'y huminga, nguni't nililipos niya ako ng hirap.
He would not suffer me to recover my breath, for he would surfeit me with bitter things.
19 Kung kami ay magsalita tungkol sa kalakasan, narito, siya'y may kapangyarihan! At kung sa kahatulan, sino, sinasabi niya ay magtatakda sa akin ng panahon?
If it regardeth vigour, bold is he! If justice, who could summon him?
20 Kahiman ako'y matuwid, ang aking sariling bibig ay hahatol sa akin: kahiman ako'y sakdal patototohanan niya akong masama.
If I should justify myself, mine own mouth, would condemn me, —I blameless? then had it shewn me perverse.
21 Ako'y sakdal; hindi ko talos ang aking sarili; aking niwalang kabuluhan ang aking buhay.
I blameless? I should not know my own soul, I should despise my own life!
22 Lahat ay isa; kaya't aking sinasabi: kaniyang ginigiba ang sakdal at ang masama.
One thing, there is, for which cause, I have said it, The blameless and the lawless, he bringeth to an end.
23 Kung ang panghampas ay pumapatay na bigla, tatawanan niya ang paglilitis sa mga walang sala.
If, a scourge, slay suddenly, at the despair of innocent ones, he mocketh.
24 Ang lupa ay nabigay sa kamay ng masama: kaniyang tinatakpan ang mga mukha ng mga hukom nito; kung hindi siya, sino nga?
The earth, hath been given into the hand of a lawless one, The faces of her judges, he covereth, If not, then who is it?
25 Ngayo'y ang mga kaarawan ko ay matulin kay sa isang sugo: dumadaang matulin, walang nakikitang mabuti.
My days, therefore, are swifter than a runner, They have fled, they have seen no good.
26 Sila'y nagsisidaang parang mga matuling sasakyan: parang agila na dumadagit ng huli.
They have passed away with boats of paper-reed, like a vulture [which] rusheth upon food.
27 Kung aking sabihin: Aking kalilimutan ang aking daing, aking papawiin ang aking malungkot na mukha, at magpapakasaya ako:
If I say, I will forget my complaint, I will lay aside my sad countenance, and brighten up,
28 Ako'y natatakot sa lahat kong kapanglawan, talastas ko na hindi mo aariin akong walang sala.
I am afraid of all my pains, I know, that thou wilt not pronounce me innocent.
29 Ako'y mahahatulan; bakit nga ako gagawa ng walang kabuluhan?
I, shall be held guilty, —Wherefore then, in vain, should I toil?
30 Kung ako'y maligo ng nieveng tubig, at gawin ko ang aking mga kamay na napakalinis;
Though I bathe myself in snow water, and cleanse, in cleanness itself, my hands,
31 Gayon ma'y itutulak mo ako sa hukay, at kayayamutan ako ng aking mga sariling kasuutan.
Then, in a ditch, wouldst thou plunge me, and mine own clothes should abhor me:
32 Sapagka't siya'y hindi tao, na gaya ko, na sasagot ako sa kaniya, na tayo'y pumasok kapuwa sa kahatulan,
For he is not a man like myself, whom I might answer, nor could we come together into judgment:
33 Walang hukom sa pagitan natin, na makapaglagay ng kaniyang kamay sa ating dalawa.
There is not, between us, a mediator, who might lay his hand upon us both.
34 Ihiwalay niya sa akin ang kaniyang tungkod, at huwag akong takutin ng kaniyang pangilabot:
Let him take from off me his rod, and, his terror, let it not startle me:
35 Kung magkagayo'y magsasalita ako, at hindi matatakot sa kaniya; sapagka't hindi gayon ako sa aking sarili.
I could speak, and not be afraid of him, although, not so, am, I, in myself!
