Job 9
1 Nang magkagayo'y sumagot si Job, at nagsabi,
Saa tog Job til Orde og svarede:
2 Sa katotohanan ay nalalaman kong ito'y gayon: nguni't paanong makapaggaganap ang tao sa Dios?
Jeg ved forvist, at saaledes er det, hvad Ret har en dødelig over for Gud?
3 Kung kalugdan niyang makipagtalo sa kaniya, siya'y hindi makasasagot sa kaniya ng isa sa isang libo.
Vilde Gud gaa i Rette med ham, kan han ikke svare paa et af tusind!
4 Siya ay pantas sa puso, at may kaya sa kalakasan: sinong nagmatigas laban sa kaniya at guminhawa?
Viis af Hjerte og vældig i Kraft hvo trodsede ham og slap vel derfra?
5 Na siyang naglilipat ng mga bundok, at hindi nila nalalaman, pagka nililiglig niya sa kaniyang pagkagalit.
Han flytter Bjerge saa let som intet, vælter dem om i sin Vrede,
6 Na siyang umuuga ng lupa sa kaniyang kinaroroonan, at ang mga haligi nito ay nangayayanig.
ryster Jorden ud af dens Fuger, saa dens Grundstøtter bæver;
7 Na siyang naguutos sa araw, at hindi sumisikat; at nagtatakda sa mga bituin.
han taler til Solen, saa skinner den ikke, for Stjernerne sætter han Segl,
8 Na nagiisang inuunat ang langit, at tumutungtong sa mga alon ng dagat.
han udspænder Himlen ene, skrider hen over Havets Kamme,
9 Na lumikha sa Oso, sa Orion, at sa mga Pleyade, at sa mga silid ng timugan.
han skabte Bjørnen, Orion, Syvstjernen og Sydens Kamre,
10 Na gumagawa ng mga dakilang bagay na di masayod; Oo, mga kamanghamanghang bagay na walang bilang.
han øver ufattelig Vælde og Undere uden Tal!
11 Narito, siya'y dumaraan sa siping ko, at hindi ko siya nakikita: siya'y nagpapatuloy rin naman, nguni't hindi ko siya namamataan.
Gaar han forbi mig, ser jeg ham ikke, farer han hen, jeg mærker ham ikke;
12 Narito, siya'y nangangagaw sinong makasasansala sa kaniya? Sinong magsasabi sa kaniya: Anong ginagawa mo?
røver han, hvem mon der hindrer ham i det? Hvo siger til ham: »Hvad gør du?«
13 Hindi iuurong ng Dios ang kaniyang galit; ang mga manunulong sa Rahab ay nagsisiyukod sa ilalim niya.
Gud lægger ikke Baand paa sin Vrede, Rahabs Hjælpere bøjed sig under ham;
14 Gaano pa nga kaya kaliit ang maisasagot ko sa kaniya, at mapipiling aking mga salita na maimamatuwid ko sa kaniya?
hvor kan jeg da give ham Svar og rettelig føje min Tale for ham!
15 Na kahiman ako'y matuwid, gayon may hindi ako sasagot sa kaniya; ako'y mamamanhik sa aking hukom.
Har jeg end Ret, jeg kan dog ej svare, maa bede min Dommer om Naade!
16 Kung ako'y tumawag, at siya'y sumagot sa akin; gayon ma'y hindi ako maniniwala na kaniyang dininig ang aking tinig.
Nævned jeg ham, han svared mig ikke, han hørte, tror jeg, ikke min Røst,
17 Sapagka't ako'y ginigiba niya sa pamamagitan ng isang bagyo, at pinararami ang aking mga sugat ng walang kadahilanan.
han, som river mig bort i Stormen, giver mig Saar paa Saar uden Grund,
18 Hindi niya ako tutulutang ako'y huminga, nguni't nililipos niya ako ng hirap.
ikke lader mig drage Aande, men lader mig mættes med beske Ting.
19 Kung kami ay magsalita tungkol sa kalakasan, narito, siya'y may kapangyarihan! At kung sa kahatulan, sino, sinasabi niya ay magtatakda sa akin ng panahon?
Gælder det Kæmpekraft, melder han sig! Gælder det Ret, hvo stævner ham da!
20 Kahiman ako'y matuwid, ang aking sariling bibig ay hahatol sa akin: kahiman ako'y sakdal patototohanan niya akong masama.
Har jeg end Ret, maa min Mund dog fælde mig, er jeg end skyldfri, han gør mig dog vrang!
21 Ako'y sakdal; hindi ko talos ang aking sarili; aking niwalang kabuluhan ang aking buhay.
Skyldfri er jeg, ser bort fra min Sjæl og agter mit Liv for intet!
22 Lahat ay isa; kaya't aking sinasabi: kaniyang ginigiba ang sakdal at ang masama.
Lige meget; jeg paastaar derfor: Skyldfri og skyldig gør han til intet!
23 Kung ang panghampas ay pumapatay na bigla, tatawanan niya ang paglilitis sa mga walang sala.
Naar Svøben kommer med Død i et Nu, saa spotter han skyldfries Hjertekval;
24 Ang lupa ay nabigay sa kamay ng masama: kaniyang tinatakpan ang mga mukha ng mga hukom nito; kung hindi siya, sino nga?
Jorden gav han i gudløses Haand, hylder dens Dommeres Øjne til, hvem ellers, om ikke han?
25 Ngayo'y ang mga kaarawan ko ay matulin kay sa isang sugo: dumadaang matulin, walang nakikitang mabuti.
Raskere end Løberen fløj mine Dage, de svandt og saa ikke Lykke,
26 Sila'y nagsisidaang parang mga matuling sasakyan: parang agila na dumadagit ng huli.
gled hen som Baade af Siv, som en Ørn, der slaar ned paa Bytte.
27 Kung aking sabihin: Aking kalilimutan ang aking daing, aking papawiin ang aking malungkot na mukha, at magpapakasaya ako:
Dersom jeg siger: »Mit Suk vil jeg glemme, glatte mit Ansigt og være glad, «
28 Ako'y natatakot sa lahat kong kapanglawan, talastas ko na hindi mo aariin akong walang sala.
maa jeg dog grue for al min Smerte, jeg ved, du kender mig ikke fri.
29 Ako'y mahahatulan; bakit nga ako gagawa ng walang kabuluhan?
Jeg skal nu engang være skyldig, hvorfor da slide til ingen Nytte?
30 Kung ako'y maligo ng nieveng tubig, at gawin ko ang aking mga kamay na napakalinis;
Toed jeg mig i Sne og tvætted i Lud mine Hænder,
31 Gayon ma'y itutulak mo ako sa hukay, at kayayamutan ako ng aking mga sariling kasuutan.
du dypped mig dog i Pølen, saa Klæderne væmmedes ved mig.
32 Sapagka't siya'y hindi tao, na gaya ko, na sasagot ako sa kaniya, na tayo'y pumasok kapuwa sa kahatulan,
Thi du er ikke en Mand som jeg, saa jeg kunde svare, saa vi kunde gaa for Retten sammen;
33 Walang hukom sa pagitan natin, na makapaglagay ng kaniyang kamay sa ating dalawa.
vi savner en Voldgiftsmand til at lægge sin Haand paa os begge!
34 Ihiwalay niya sa akin ang kaniyang tungkod, at huwag akong takutin ng kaniyang pangilabot:
Fried han mig for sin Stok, og skræmmed hans Rædsler mig ikke,
35 Kung magkagayo'y magsasalita ako, at hindi matatakot sa kaniya; sapagka't hindi gayon ako sa aking sarili.
da talte jeg uden at frygte ham, thi min Dom om mig selv er en anden!
