Job 6
1 Nang magkagayo'y sumagot si Job at nagsabi,
Then Job answered,
2 Oh timbangin nawa ang aking pagkainip, at ang aking mga kasakunaan ay malagay sa mga timbangan na magkakasama.
“Oh that my anguish were weighed, and all my calamity laid in the balances!
3 Sapagka't ngayo'y magiging lalong mabigat kay sa buhangin sa mga dagat: kaya't ang aking pananalita ay napabigla.
For now it would be heavier than the sand of the seas, therefore my words have been rash.
4 Sapagka't ang mga palaso ng Makapangyarihan sa lahat ay nasasaksak sa akin, ang lason niyaon ay hinitit ng aking diwa; ang mga pangkilabot ng Dios ay nangahahanay laban sa akin.
For the arrows of the Almighty are within me. My spirit drinks up their poison. The terrors of God set themselves in array against me.
5 Umuungal ba ang mailap na asno pag may damo? O umuungal ba ang baka sa kaniyang pagkain?
Does the wild donkey bray when he has grass? Or does the ox low over his fodder?
6 Makakain ba ng walang asin ang matabang? O mayroon bang lasa ang puti ng isang itlog?
Can that which has no flavour be eaten without salt? Or is there any taste in the white of an egg?
7 Tinatanggihang hipuin ng aking kaluluwa; mga karumaldumal na pagkain sa akin.
My soul refuses to touch them. They are as loathsome food to me.
8 Oh mangyari nawa ang aking kahilingan; at ipagkaloob nawa sa akin ng Dios ang bagay na aking minimithi!
“Oh that I might have my request, that God would grant the thing that I long for,
9 Sa makatuwid baga'y kalugdan nawa ng Dios na pisain ako; na bitawan ang kaniyang kamay, at ihiwalay ako!
even that it would please God to crush me; that he would let loose his hand, and cut me off!
10 Kung magkagayo'y magtataglay pa ako ng kaaliwan; Oo, ako'y makapagbabata sa mga walang awang sakit; sapagka't hindi ko itinakuwil ang mga salita ng Banal.
Let it still be my consolation, yes, let me exult in pain that doesn’t spare, that I have not denied the words of the Holy One.
11 Ano ang aking lakas, na ako'y maghihintay? At ano ang aking wakas na ako'y magtitiis?
What is my strength, that I should wait? What is my end, that I should be patient?
12 Ang akin bang tibay ay tibay ng mga bato? O ang akin bang laman ay tanso?
Is my strength the strength of stones? Or is my flesh of bronze?
13 Di ba ako'y walang sukat na kaya, at ang karunungan ay lumayo sa akin?
Isn’t it that I have no help in me, that wisdom is driven away from me?
14 Siyang nanglulupaypay ay dapat pagpakitaang loob ng kaniyang kaibigan; kahit siya na walang takot sa Makapangyarihan sa lahat.
“To him who is ready to faint, kindness should be shown from his friend; even to him who forsakes the fear of the Almighty.
15 Ang aking mga kapatid ay nagsipagdaya na parang batis, na parang daan ng mga batis na nababago;
My brothers have dealt deceitfully as a brook, as the channel of brooks that pass away;
16 Na malabo dahil sa hielo, at siyang kinatunawan ng nieve:
which are black by reason of the ice, in which the snow hides itself.
17 Paginit ay nawawala: pagka mainit, ay nangatutunaw sa kanilang dako.
In the dry season, they vanish. When it is hot, they are consumed out of their place.
18 Ang mga pulutong na naglalakbay sa pagsunod sa mga yaon ay nangaliligaw; nagsisilihis sa ilang at nawawala.
The caravans that travel beside them turn away. They go up into the waste, and perish.
19 Minasdan ng mga pulutong na mula sa Tema, hinintay ang mga yaon ng mga pulutong na mula sa Seba.
The caravans of Tema looked. The companies of Sheba waited for them.
20 Sila'y nangapahiya, sapagka't sila'y nagsiasa; sila'y nagsiparoon at nangatulig.
They were distressed because they were confident. They came there, and were confounded.
21 Sapagka't ngayon, kayo'y nauwi sa wala; kayo'y nangakakakita ng kakilabutan, at nangatatakot.
For now you are nothing. You see a terror, and are afraid.
22 Sinabi ko baga: Bigyan mo ako? O, Maghandog ka ng isang kaloob sa akin ng iyong pag-aari?
Did I ever say, ‘Give to me’? or, ‘Offer a present for me from your substance’?
23 O, Iligtas mo ako sa kamay ng kaaway? O, tubusin mo ako sa kamay ng mga namimighati?
or, ‘Deliver me from the adversary’s hand’? or, ‘Redeem me from the hand of the oppressors’?
24 Turuan mo ako, at ako'y mamamayapa; at ipaunawa mo sa akin kung ano ang aking pinagkasalahan.
“Teach me, and I will hold my peace. Cause me to understand my error.
25 Pagkatindi nga ng mga salita ng katuwiran! Nguni't anong sinasaway ng iyong pakikipagtalo?
How forcible are words of uprightness! But your reproof, what does it reprove?
26 Iniisip ba ninyong sumaway ng mga salita? Dangang ang mga salita ng walang inaasahan ay parang hangin.
Do you intend to reprove words, since the speeches of one who is desperate are as wind?
27 Oo, kayo'y magsasapalaran sa ulila, at ginawa ninyong kalakal ang inyong kaibigan.
Yes, you would even cast lots for the fatherless, and make merchandise of your friend.
28 Ngayon nga'y kalugdan mong lingapin ako; sapagka't tunay na hindi ako magbubulaan sa iyong harap.
Now therefore be pleased to look at me, for surely I will not lie to your face.
29 Kayo'y magsibalik isinasamo ko sa inyo, huwag magkaroon ng kalikuan; Oo, kayo'y magsibalik uli, ang aking usap ay matuwid.
Please return. Let there be no injustice. Yes, return again. My cause is righteous.
30 May di ganap ba sa aking dila? Hindi ba makapapansin ang aking pagwawari ng mga suwail na bagay?
Is there injustice on my tongue? Can’t my taste discern mischievous things?
