Job 5
1 Tumawag ka ngayon; may sasagot ba sa iyo? At sa kanino sa mga banal babalik ka?
Pray, call, is there any to answer thee? And unto which of the holy ones dost thou turn?
2 Sapagka't ang bigat ng loob ay pumapatay sa taong hangal, at ang paninibugho ay pumapatay sa mangmang.
For provocation slayeth the perverse, And envy putteth to death the simple,
3 Aking nakita ang hangal na umuunlad: nguni't agad kong sinumpa ang kaniyang tahanan.
I — I have seen the perverse taking root, And I mark his habitation straightway,
4 Ang kaniyang mga anak ay malayo sa katiwasayan, at sila'y mangapipisa sa pintuang-bayan, na wala mang magligtas sa kanila.
Far are his sons from safety, And they are bruised in the gate, And there is no deliverer.
5 Na ang kaniyang ani ay kinakain ng gutom, at kinukuha na mula sa mga tinik, at ang silo ay nakabuka sa kanilang pag-aari.
Whose harvest the hungry doth eat, And even from the thorns taketh it, And the designing swallowed their wealth.
6 Sapagka't ang kadalamhatian ay hindi lumalabas sa alabok, ni bumubukal man sa lupa ang kabagabagan;
For sorrow cometh not forth from the dust, Nor from the ground springeth up misery.
7 Kundi ang tao ay ipinanganak sa kabagabagan. Gaya ng alipato na umiilanglang sa itaas.
For man to misery is born, And the sparks go high to fly.
8 Nguni't sa ganang akin, ay hahanapin ko ang Dios, at sa Dios ay aking ihahabilin ang aking usap:
Yet I — I inquire for God, And for God I give my word,
9 Na siyang gumagawa ng mga dakilang bagay at ng mga hindi magunita; ng mga kamanghamanghang bagay na walang bilang:
Doing great things, and there is no searching. Wonderful, till there is no numbering.
10 Na siyang nagbibigay ng ulan sa lupa, at nagpapahatid ng tubig sa mga bukid;
Who is giving rain on the face of the land, And is sending waters on the out-places.
11 Na anopa't kaniyang iniuupo sa mataas yaong nangasa mababa; at yaong nagsisitangis ay itinataas sa katiwasayan.
To set the low on a high place, And the mourners have been high [in] safety.
12 Kaniyang sinasayang ang mga katha-katha ng mapagkatha, na anopa't hindi maisagawa ng kanilang mga kamay ang kanilang panukala.
Making void thoughts of the subtile, And their hands do not execute wisdom.
13 Kaniyang hinuhuli ang pantas sa kanilang sariling katha: at ang payo ng suwail ay napapariwara.
Capturing the wise in their subtilty, And the counsel of wrestling ones was hastened,
14 Kanilang nasasalunuan ang kadiliman sa araw, at nagsisikapa sa katanghaliang tapat na gaya sa gabi.
By day they meet darkness, And as night — they grope at noon.
15 Nguni't kaniyang inililigtas sa tabak ng kanilang bibig, sa makatuwid baga'y ang maralita sa kamay ng malakas.
And He saveth the wasted from their mouth, And from a strong hand the needy,
16 Na anopa't ang dukha ay may pagasa, at ang kasamaan ay nagtitikom ng kaniyang bibig.
And there is hope to the poor, And perverseness hath shut her mouth.
17 Narito, maginhawa ang tao na sinasaway ng Dios: kaya't huwag mong waling kabuluhan ang pagsaway ng Makapangyarihan sa lahat.
Lo, the happiness of mortal man, God doth reprove him: And the chastisement of the Mighty despise not,
18 Sapagka't siya'y sumusugat, at nagtatapal; siya'y sumusugat, at pinagagaling ng kaniyang mga kamay.
For He doth pain, and He bindeth up, He smiteth, and His hands heal.
19 Kaniyang ililigtas ka sa anim na kabagabagan. Oo, sa pito, ay walang kasamaang kikilos sa iyo.
In six distresses He delivereth thee, And in seven evil striketh not on thee.
20 Sa kagutom ay tutubusin ka niya sa kamatayan; at sa pagdidigma ay sa kapangyarihan ng tabak.
In famine He hath redeemed thee from death, And in battle from the hands of the sword.
21 Ikaw ay makukubli sa talas ng dila; na hindi ka man matatakot sa paggiba pagka dumarating.
When the tongue scourgeth thou art hid, And thou art not afraid of destruction, When it cometh.
22 Sa kagibaan at sa kasalatan ay tatawa ka; ni hindi ka matatakot sa mga ganid sa lupa.
At destruction and at hunger thou mockest, And of the beast of the earth, Thou art not afraid.
23 Sapagka't ikaw ay makakasundo ng mga bato sa parang; at ang mga ganid sa parang ay makikipagpayapaan sa iyo.
(For with sons of the field [is] thy covenant, And the beast of the field Hath been at peace with thee.)
24 At iyong makikilala na ang iyong tolda ay nasa kapayapaan; at iyong dadalawin ang iyong kulungan, at walang mawawala na anoman.
And thou hast known that thy tent [is] peace, And inspected thy habitation, and errest not,
25 Iyo rin namang makikilala na ang iyong binhi ay magiging dakila, at ang iyong lahi ay gaya ng damo sa lupa.
And hast known that numerous [is] Thy seed, And thine offspring as the herb of the earth;
26 Ikaw ay darating sa iyong libingan sa lubos na katandaan. Gaya ng bigkis ng trigo na dumarating sa kaniyang kapanahunan.
Thou comest in full age unto the grave, As the going up of a stalk in its season.
27 Narito, aming siniyasat, at gayon nga; dinggin mo, at talastasin mo sa iyong ikabubuti.
Lo, this — we searched it out — it [is] right, hearken; And thou, know for thyself!
